Rendez vous - Albert Geven

De vrouw is wat je noemt frêle, een woord dat voor haar lijkt gemaakt. Ze is klein en heeft een Aziatisch uiterlijk. Indonesisch denk ik. Hoewel ze alleen aan de grote tafel zit staan er twee gebakjes voor haar. Een aardbei en een chocolade, verder een glas witte wijn en een kop koffie waarvan ze met regelmatige tussenpozen een slokje neemt. Voordat ze het kopje neerzet kantelt ze het iets en tilt het tot net onder ooghoogte op.

Ze spreekt zachtjes voor zich uit in korte zinnen waarop ze een reactie lijkt te krijgen. Ze sluit dan iets haar ogen en knikt bevestigend. Omdat het druk is in de wachtkamer eerste klas kan ik haar niet verstaan, bovendien zal deze dame niet snel haar stem verheffen meen ik. Uit haar mimiek maak ik op dat ze een intiem maar levendig gesprek te voert en af en toe verschijnt er een kleine glimlach. Het is alsof ze haar gedachten deelt met iets wat zich op de bodem van het koffiekopje bevindt. Ze doet me denken aan mijn buurman die nog lang na het overlijden van zijn vrouw avonds, stipt om zes uur de tafel voor twee personen dekte. Ook zij lijkt hier een afspraak met het verleden te hebben. Wanneer ze om zes uur precies opstaat en de ober wenkt staan het chocolade gebakje en het glas wijn nog onaangeroerd op tafel.

"Tot volgende week" zegt de kelner.

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤