Kaarsje
Bloembollen, verdwaalde jaren
gestolen door de oorlog.
Straatvuile honden
magerder dan hun botten.
Op zijn knieën in de goot
spoelt hij klei van suikerbieten
en verorbert de kroot
als ware het een grote peer.
Hagel en storm, de ruiten breken.
De wind giert door de kamer
en dooft het brandend kaarsje.
Het enige licht nog over.
Afgesloten is de stroom.
De lege straat is doods en donker.
Al het voedsel op de bon.
De winkelier verdund de
melk met wat water.
Op een vierde verdieping in de straat
zit een jood ondergedoken.
Een paar keer stond hij
voor het open raam om
zich naar beneden te gooien,
mochten de Duitsers boven komen.
Verderop woont een n s b er.
Groots staat hij op de stenen.
Groen in het pak gestoken,
is hij een ramp voor landgenoten
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten