Zij was Roos — niet zoals de kleur
die men kent, maar anders,
als een vorm van verlangen.
Ik huilde om haar,
door de koude jaren heen,
terwijl ik mezelf verloren had
en weer omarmde.
En toen zag ik er één:
een traan, als een roze bloem,
van de twee die zouden vallen.
Ik wou ze nog op te vangen.
Het was een enkel moment,
gevangen in Rood,
met dons bedekte wangen.
die men kent, maar anders,
als een vorm van verlangen.
Ik huilde om haar,
door de koude jaren heen,
terwijl ik mezelf verloren had
en weer omarmde.
En toen zag ik er één:
een traan, als een roze bloem,
van de twee die zouden vallen.
Ik wou ze nog op te vangen.
Het was een enkel moment,
gevangen in Rood,
met dons bedekte wangen.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Mooi geschreven. Volgens mij moet 'te' weg in 'Ik wou ze nog op te vangen'
BeantwoordenVerwijderenBeste Ward, je gebruikt heel veel ' versleten' beelden in dit gedicht, ' koude' , ' rozen' , ' traan' . Het zou nog krachtiger zijn als je probeerde om voor deze beelden een persoonlijker en dus origineler beeld te vinden.
BeantwoordenVerwijderen