Voor mij is het eenvoudig, ik stond oog in oog met de dood. Omdat ik mijn geloof toonde, me meer op het leven focuste, maar toch bleef ik, om anderen te helpen. En ik zal me nooit verbergen, omdat ik weet dat de ware betekenis van 'God' slechts mijn eigen kleine leven is.
Ik vraag mij af; is het verkeerd van me om vertrouwd aandacht te zoeken? En als dat zo is, dan lijkt dat meer dan een vraag.
Op dit moment geloof ik dat het zo is.. toch wil ik die traan verborgen houden onder die glimlach, die ik schijnbaar meer liefheb dan mezelf.
Ik kijk, en dan.. doet het me altijd pijn in de angst dat ik alleen tranen voor mezelf maak, uit de gedachte dat het nooit meer zal zijn.
Dus stel ik me dit verhaal van verdriet voor onder het beeld dat ik gekozen heb, en de enige hoop die me ervan weerhoudt in de dood te springen.. is dat ik wil dat ik het mis heb.
Ik schrijf alleen uit wrok. Jij.. luister of niet, ik ben de dood en noch ben ik het niet.. Geven om het leven is weten.. dat religie slechts een woord is. Laat een ander toch niet vallen voor een reden, maar vang ze op en luister.
Ook jij hebt ooit gebeden.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten