gewoon hoe ik beweeg.
Hart? Tik ik aan zonder stress,
net als regen die zweeg.
Avond? Die is van jou.
Nacht? Ik breng 'm tot licht.
Ben die ster vóór de zon,
die nooit z'n plek verliest,
al ziet niemand m'n gezicht.
Cute? Misschien,
maar schuil in m'n eigen mist,
En ey, ik kom eraan
— geen drama, geen twist.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
De spreker omschrijft hun stijl als iets natuurlijks en moeiteloos, een expressie van zelfverzekerdheid en innerlijke rust. Ik haal er mooie beeldspraak uit, complimenten daarvoor!
BeantwoordenVerwijderenMaar wat ik lastig blijf vinden aan je gezichten, Ward, is dat ze te abstract blijven. "Hart? Tik ik aan zonder stress,
net als regen die zweeg." Het eerste deel (tot "zonder stress,") is helder, maar waarom lijkt dit op zwijgende regen? Is het bewust betekenisloos? Ik haak hier af.
Omdat normaal regen (voor mij) aan geluid doet denken van de regendruppels. Dus de regen maakt geen geluid ook al valt die. Net zoals het hart tikt maar ik tik het aan zonder stress… omdat ik het loslaat. Sorry moeilijk uit te leggen hoe ik het zie. Bedankt voor jou reactie!
BeantwoordenVerwijderenJe tekent met woorden en dat mag best abstract zijn. Dit is een aardige schets. Ook in dit gedicht wordt de kracht van de ik-persoon in de verf gezet en toch ook gerelativeerd, dat smaakt.
BeantwoordenVerwijderen