Frederik ligt slaperig en ontspannen in de sauna van zijn houten vakantiehuis, ver van de bewoonde wereld, in de rust van de ongerepte Finse natuur.
Hij gooit wat water op de kolen zodat de geurige hete dampen zijn huid aangenaam prikkelen. Frederik is een tevreden man en kan zich permitteren hier vaak te zijn. Jammer dat Seija niet mee kon komen. Frederik luistert naar de meeslepende stem van Norah Jones en nipt aan zijn wodka.
Als hij ontwaakt uit een dutje, merkt hij dat er iets niet in orde is. Hij ruikt een andere geur dan die van de sauna. Hij staat op en opent de deur. Onthutst kijkt hij de gang in en ziet dat zijn huis in brand staat. Vuur en hitte komen op hem af. In paniek grijpt hij zijn badhanddoek en rent door de achterdeur naar buiten.
Naakt staat hij in de sneeuw. De vlammen reiken hoog in de donkere lucht. De paniek maakt plaats voor kou en angst. Hij probeert zo dicht mogelijk bij het vuur te komen om zich te warmen. Tegen de morgen ligt Frederik verkrampt tussen de smeulende asresten, waar grote vlokken sneeuw sissend in verdwijnen.
Er is hier geen telefoonbereik. Hij moet het erop wagen. Hij strompelt naar zijn sneeuwscooter. De sleutel steekt nog in het contact. Hij start en rijdt weg. Na een paar kilometer raakt Frederik verstijfd en gevoelloos. De sneeuw plakt als een dik schild tegen zijn lichaam. Alleen zijn mond is sneeuwvrij. Flarden verloren herinneringen flitsen door hem heen, afgewisseld door zwarte vlekken van zijn tanend bewustzijn. Een warme deken komt over hem. Hij voelt zich slaperig en ontspannen. Even later is de opening voor zijn mond ook dicht gesneeuwd. De sneeuwscooter rijdt stuurloos verder in de grote witte vlakte.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Leuk verhaal! Complimenten!
BeantwoordenVerwijderenEen sterke sfeer van ontspanning die omslaat in paniek en hopeloosheid. De overgang van warmte naar kou is krachtig uitgewerkt, en de beschrijving van Frederiks lot is aangrijpend. Het verhaal speelt met contrasten (warmte-kou, ontspanning-paniek, leven-dood) en gebruikt suggestieve beelden om spanning en dreiging op te bouwen.
Eventuele verbeterpuntjes: ik vind het een tikje onrealistisch. Een paar kilometer rijden in bevroren toestand is onmogelijk. Als het zó koud is als je omschrijft (en hij is naakt) zou hij het amper redden tot de sneeuwscooter. Daarnaast zou het leuk zijn om nét wat meer van deze man te weten. Is hij ervaren of is dit een van zijn eerste keren in de sauna?
Bedankt voor het delen!
Hoi Krasslansky,
BeantwoordenVerwijderenIk houd van 'strak'. Niet iedereen deelt die voorkeur. Als ik een tekst af heb, probeer ik zo veel mogelijk te schrappen. Vooral bijvoeglijke naamwoorden en bijworden zijn bij mij slecht af. Ik wil laten zien - 'Show don't tell' - wat ik bedoel door jouw tekst te herschrijven. Hopelijk waardeer je het en interpreteer je het niet als arrogantie. Laat me alsjeblieft weten hoe je deze inmenging ervaart.
Frederik gooit wat water met eucalyptus op de kolen. De damp prikkelt zijn huid. Hij luistert muziek, nipt aan zijn wodka. Hij kan zich permitteren hier vaak te zijn, in de sauna van zijn houten vakantiehuis in de ongerepte Finse natuur. Ferdinand is een tevreden man.
Zijn ogen worden zwaar. Als hij ontwaakt, ruikt hij een brandlucht. Hij springt overeind en opent de deur. Een golf van hitte en dansende vlammen slaat hem tegemoet.' Hij grijpt zijn badhanddoek en vlucht naar buiten.
Naakt kijkt hij hoe de vlammen zijn huis verslinden. Hij probeert zo dicht mogelijk bij het vuur te komen om zich te warmen. Dikke sneeuwvlokken verdwijnen onder sissend protest in het vuur.
Zijn telefoon ligt binnen. Hij strompelt naar zijn sneeuwscooter, waarvan de sleutel nog in het contact zit. Na een paar kilometer plakt de sneeuw als een dikke schil tegen zijn lichaam. Alleen zijn mond is sneeuwvrij. Flarden herinneringen flitsen door hem heen, afgewisseld door vlekken van afnemend bewustzijn. Iemand- zijn moeder? - legt een warme deken over hem. “Welterusten schat.” Hij voelt zich slaperig en tevreden. De sneeuwscooter stuift verder.
Heel goed geschreven Jan. Er zijn een aantal zaken die beter kunnen. Ik hou van zeer korte verhalen en strak. Het kan altijd beter.
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad een kwestie van voorkeur. Ik vind de dat de schrijfstijl van Krasslansky de verhalen vaak leuk maakt.
BeantwoordenVerwijderenDat vind ik ook.
VerwijderenThomas Je hebt gelijk. Ik heb van de handdoek een badjas gemaakt, van de smeulende as hete as en van de kilometers meters. Bedankt
BeantwoordenVerwijderenIk vind dit leuk geschreven, maar ik kan er niet zoveel mee als je over “vlarden herinneringen” praat zonder dat die ook daadwerkelijk concreet genoemd worden.
BeantwoordenVerwijderenIk zou denken dat je daar oneindig veel meer mee kan dan wanneer ze specifiek benoemd worden. Bovendien is het m.i. volstrekt onbelangrijk om welke herinneringen het gaat. Zijn eerste schooldag? De dood van zijn schildpad? De eerste keer dat hij op hockeyschaatsen stond? Wat draagt dat bij aan het verhaal?
BeantwoordenVerwijderenHet probleem is dat je pas een beeld bij “herinneringen” hebt zodra je die kent.
VerwijderenDat is alleen een probleem als je er een beeld bij wíl hebben. Hier vind ik dat beeld volstrekt onbelangrijk.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het een mooi idee voor een verhaal, maar je zou er nog langer aan kunnen werken. Het is heel kort en het ik vind het dan storend dat aan de ene kant een detail dat niet zo relevant is voor het verhaal veel nadruk krijgt (bvb. welke muziek en drank etc.) en er dan weer staat: tegen de ochtend ligt hij verkrampt in de sneeuw (dat laatste vind ik ook niet zo realistisch als hij in paniek was etc.).
BeantwoordenVerwijderen