Edna - Shamar Devan

Ik sta tussen de graven en breng de fles Hennessy naar mijn mond. Bittere troep. Mijn keel verbrandt. Ik spuug de drank uit over Edna's graf. In tegenstelling tot de andere graven, staat er niets voor mijn broer zijn steen. Geen bloemen, geen kaars; niets.

Zonder Hennessy kon Edna niet leven. Soms droeg hij me een glas op. Hij plaagde me altijd omdat ik prikwater al te sterk vond. Het is een kwestie van "leren drinken", zei die.

Onze moeder kocht nooit merkkleding voor ons en Edna en ik keken naar de grond als we in onze wijk straatjongens tegenkwamen. Zelfs als ze ons nariepen, zwegen we. Edna was een beer zo groot en hij kon waarschijnlijk gemakkelijk de woorden vinden ze het zwijgen op te leggen, maar hij beheerste zich. Toen ik vroeg waarom hij zich inhield, zij hij dat hij "wél verstand had".

Edna was de enige die ik had. Onze moeder was altijd aan het werk en als ze thuiskwam zei ze dat ze moe was en dan viel ze in slaap op de bank. Ze wilde nooit zeggen wat haar baan was. Ze zei, met een sigaret in haar mond, dat alleen volwassenen haar werk konden begrijpen. Edna vertelde me dat ze voor geld andere mannen neukte, dat onze moeder geen mens was. Ik bleef stil.

Ik praatte niet met de mensen op school. Ze hadden het nooit over iets anders dan neuken en voetbal. Daar wist ik de ballen van en bovendien kon ik nooit de woorden vinden. Woorden die niet nergens op sloegen en niet werden gebracht met gestotter en gestamel.

Edna vertelde me eerst vaak genoeg dat ik met ze moest praten, maar na een tijdje gaf hij het op. Zelfs stopte hij met vragen of ik al een meisje op het oog had. Niet eens als grapje.

Er was een periode dat Edna voor me freestylde. Ik wist niet waar hij zo had leren rappen, maar het klonk alsof hij het al jaren deed. Zo authentiek. Zo rauw. Hij klonk beter dan de bekende rappers. Ik zei tegen hem dat hij zichzelf op de kaart moest zetten, zich aan de wereld moest laten zien. Hij moest zich redden uit ons kutleven. Hij moest zijn talent gebruiken.

Na die woorden heb ik hem nooit meer horen rappen. Ik vroeg hem wat er was gebeurd en hij lachtte naar me.

'Wat?' zei ik.

'Waar heb jij het over?'

'Dat je je talent vergooit.'

'Welk talent?'

'Laat maar.'

Edna wist vast waar hij mee bezig was. Vast iets wat ik niet begreep.

Edna belde me op en zei dat hij een plan had. Ik moest naar een club komen. Gek. Edna wist goed wat ik vond van die luide muziek en dronken mensen. Maar na het gesmeek van Edna aan de telefoon, besloot ik naar hem toe te komen.

Met een hand in zijn zak stond hij voor de club en hij hield een fles Hennessy vast. 'Eindelijk ben je er.'

'Wat is er nou dan?'

'Je moet me vertrouwen, oké?'

Ik keek hem met half dichtgeknepen ogen aan. 'Oké?'

Hij reikte me de Hennessy toe. 'Drink. Zo veel je kunt.'

'Wat?'

'Doe dit voor mij.'

'Maar—'

'Alsjeblieft.'

'Edna...'

Hij keek me fronsend aan.

Langzaam pakte ik de fles van hem aan.

'Leren drinken,' zei Edna zacht.

Ik houd de fles Hennessy ondersteboven en de vloeistof giet eruit. Edna's graf verandert langzaam in een plas van drank. De vloeistof blijft maar komen. Wat? Wanneer raakt de fles leeg? Ik draai de fles om en kijk hoeveel vloeistof er nog in zit. Nagenoeg helemaal vol.

Het vuur verplaatste zich langzaam naar mijn maag. Edna was weg. De dancehall muziek bonkte in mijn oren en overal waren mensen. Ze dansten en schreeuwden, ze roken naar zweet en drank. Mijn hoofd begon te tollen. Langzamerhand werd ik één met de mensen en ik ontdekte dat ik kon dansen, dat ik soepel was. De woorden die ik sprak waren zonder aarzelen en de mensen glimlachten naar me, vooral de dames. Ik voelde me gewild en tongde met een dame in een donkerblauw jurkje. Haar lippen smaakten naar mango. Ik hield haar steeds steviger vast. De zoen was niet genoeg. Ik wilde haar hele lichaam.

Ze nam me mee naar haar huis. Ik duwde haar het bed op en we verlosten ons van onze kleding. Ze zoog aan mijn oorlel en ik greep haar borsten vast. Voor het eerst was ik een man. Voor het eerst had ik Edna niet nodig om mijn mannetje te staan. Haar bewegingen waren soepel en ze kreunde als een hyena. Het klaarkomen was nog beter dan mensen hadden omschreven. Ik wilde niets anders dan haar lichaam.

Felle zonnestralen piepten door de jaloezieën van haar slaapkamer. Naast me lag de dame waarvan ik de naam niet eens kende en ik had knallende koppijn. Ze snurkte. In haar nek stond een vlinder getatoeëerd en op haar rug de tekst "horny hoe". Edna zou haar een slet genoemd hebben. Ik schaamde me. Is dit wat Hennessy aanrichtte? Ik keek op mijn telefoon en had vijf gemiste oproepen van Edna. Ik speelde zijn voicemail af.

'Hé. Heb je het leuk daar? Vast wel.' Hij lachtte een beetje. 'Je neemt je telefoon altijd op. Altijd. Kleine jongens worden groot, hè?' Hij zuchtte. 'Ik heb het verpest. Het spijt me. In een andere wereld lagen we volgende week op het strand met lekker weer en kokoswater. Als ik het goed gedaan had, hè? Misschien konden we zelfs papa zoeken, waar hij dan ook uithangt. Hij is vast niet zoals mama. Hij is vast geen mannelijk hoertje. Doe gewoon alsof we in die wereld leven, oké? Ik hou van je, echt.'

Ik keek naast me en sloot mijn ogen. Ik wilde niets te maken hebben met een hoer en wilde Edna's woorden niet begrijpen.

Ik staar naar het graf van Edna. Vermoord door een drugsdealer. De politie had het omschreven als bendegeweld en sloot de zaak. Fucking politie. Edna was niet van de straat. Edna was mijn broer en hij hield van mij. Ik zet de fles Hennessy aan mijn lippen en drink tot de fles leeg is.

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤