Ik ben een boemer. Nou ja, je schrijft eigenlijk boomer want dit woord komt vanuit het Engels en alles wat uit het Engels komt is tegenwoordig bik bissnez. Het schijnt dat onze eigen taal niet goed genoeg meer is. En omdat ik het daar niet mee eens ben, ben ik nu een boemer. Het komt van het woord beebieboemer. Daarmee worden de mensen aangeduid die als baby geboren zijn halverwege de vorige eeuw en nu te oud zijn om nog iets van de wereld te snappen, vind men. En dat niet alleen, ze kosten ook nog eens heel erg veel geld. Tenminste dat is de mening die het kabinet het land in slingert. Ik denk dat ze ons om die reden liever kwijt dan rijk zijn. En gelijk hebben ze natuurlijk. Want ga maar na: wij willen maar niet dood dus blijven wij in veel te grote huizen wonen en dat ook nog eens voor een prikkie. Maar wij willen wel verhuizen hoor, want wij komen in die veel te grote huizen al lang de trap niet meer op. Want dat kunnen wij niet meer met onze stramme botten, die wij opgelopen hebben in de pakweg vijfenveertig, vijftig jaar werken. En waar moeten wij heen? De gezellige bejaardentehuizen waar wij een kaartje hadden kunnen leggen, zijn wegbezuinigd. Net als de hele reproductieve sector overigens zodat er nu, aan alles wat geen geld oplevert maar alleen maar geld kost, een enorm tekort is. Onderwijzers, verplegend personeel, thuiszorgwerkers, politiemensen enzovoorts.
En dan vreten wij ook nog eens de hele pensioenpot leeg. Dat we daar vijfenveertig jaar lang iedere maand een deel van ons netto salaris in hebben gestort hoor je nooit. Ook niet dat het kabinet zo af en toe de eigen tekorten ermee aanvulde als er weer eens een peperduur overheidsproject door gebrek aan leiderschap en aan controle volledig was mislukt of wanneer de banken de skai is de limit wat al te letterlijk namen. Ook dat is, volgens de huidige populaire taal 'een dingetje', maar wie maalt daar nu om.
Toch is het niet alleen om de taal dat wij boemers zijn. Het is ook omdat wij niet massaal aan de smartfoon willen. Persoonlijk heb ik niets tegen zo'n ding, ik zie alleen geen enkele reden welk nut mij dat zou brengen. En dus beroep ik mij op mijn recht op vrije keuze. Tot het geen landelijke verplichting wordt om er een aan te schaffen gebruik ik hem dus niet.
Jammer vind ik het wel dat ik niet de tijd mee zal maken dat zij, die mij nu boemer noemen, zelf oud zullen zijn. Als er namelijk niemand aan de rem trekt verwacht ik dat de veranderingen in de toekomst nog veel en veel sneller zullen gaan dan nu het geval is. En dan worden ook zij boemers die moeite hebben het tempo bij te houden. Want zowel de huidige als de toekomstige boemers zijn allemaal slim en dus zeker niet dom.
Of toch een beetje?
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Anneke, ik wil je niet ontmoedigen. Blijf vooral schrijven, maar ik hoop dat je iets hebt aan mijn onderstaande (misschien harde) kritiek.
BeantwoordenVerwijderenDe tekst barst van de clichés en al vaak gemaakte uitspraken. Die uitspraken zijn retorisch makkelijk, maar inhoudelijk hol. Ze herhalen wat al talloze keren op verjaardagen, ingezonden brieven en Facebookposts is gezegd, zonder nieuwe inzichten te bieden.
Die clichés zorgen voor herkenning, maar niet voor reflectie. Ze maken een tekst voorspelbaar en reduceren de complexiteit van maatschappelijke kwesties tot platitudes. Dat is zonde, zeker als je met scherpte en humor wél een relevante boodschap kunt overbrengen.
De tekst dompelt zich verder onder in een slachtofferpositie: ouderen worden volgens het stuk weggezet als lastige, nutteloze mensen uit een vervlogen tijd. Dat beeld wordt breed uitgemeten, compleet met suggesties dat ze “liever kwijt dan rijk” zijn, “niks meer mogen” en “vergeten worden”.
Dat wil niet zeggen dat de sentimenten niet legitiem zijn. Maar de tekst zou kunnen benadrukken dat elke generatie zijn eigen uitdagingen heeft, en dat het vooral belangrijk is om te luisteren naar elkaar en te begrijpen dat we uiteindelijk allemaal dezelfde menselijke ervaringen delen: onzekerheid, veranderingen en het gevoel de controle te verliezen in een snel veranderende wereld.
Dank voor je reactie Thomas. Mij ontmoedig je niet zo snel hoor . Zelf lees ik er een behoorlijke portie zelfspot in. Daar is een column ook voor bedoeld. En vooral ook voor overdrijven. Ik schreef hem dan ook niet om te klagen, maar om te prikkelen. Wees gerust, ik ga mee met de veranderingen in de samenleving maar maak daarin wel mijn keuzes. Zoals ik altijd doe.
BeantwoordenVerwijderenIk was er niet zeker van of dit zelfspot was of niet. Het ging er soms wel in de richting, maar toch kan ik het ook als serieus lezen.
BeantwoordenVerwijderenDan zou ik het nóg wat meer aandikken. Zó, dat niemand er meer over twijfelt.