De trein zou pas over een half uur vertrekken. Om de tijd door te komen, ging ik de stations boekwinkel binnen, waar ik voor een rek met tijdschriften bleef staan.
Vroeger had je er een handjevol van, maar nu is dat wel anders. Honderden magazines strekten zich als een kleurig lint voor mij uit. Het gaat van kunstmatige inseminatie tot zelfmoord en van porno tot religie.
Vroeger dacht men oplossingen voor problemen te vinden in de kerk, nu denkt men antwoorden en welzijn te vinden in de magazines.
Ik zag een dikke vrouw in een blad over vetzucht bladeren. In een hoek stond een man in een pornoblad te kijken. Een vent in leer, met tatoeages op zijn kale hoofd, pakte een tijdschrift over motoren.
Ik nam ook een blad uit het rek. Toen ik het opensloeg, lachte een mooie opgewekte televisiester mij toe. Het artikel ging over haar depressies die voorbij waren, dat haar huwelijk weer goed was en zij weer kon lachen zoals vroeger. Op het eind van haar ontboezemingen, gaf een psycholoog commentaar. Gesterkt door dit artikel, zal menig pessimist opgewekt de toekomst ingaan.
Ik liep het perron op en stapte in de trein. Na mij volgde de man van het pornoblad. Net voordat de trein vertrok, kwam ook de dikke vrouw hijgend binnen. Zij had het tijdschrift over vetzucht gekocht en begon te lezen.
De man keek broeierig voor zich uit. Hij pakte zijn mobiel en ging bellen. Na enige tijd begreep ik, dat hij zijn vrouw aan de lijn had. 'Schat, ik moet vanavond overwerken. Het schiet mij nu pas te binnen, sorry hoor het zal wel heel laat worden voor ik thuis ben.'
Toen onze ogen elkaar kruisten sloeg hij de ze neer.
Ook de dikke vrouw pakte haar mobiel. 'Meid, ik word veel te dik, dat etentje morgen wil ik afzeggen, van nu af aan ga ik serieus lijnen. Ik begin met een citroenkuur.'
Toen zij haar telefoon wegstopte, slaakte zij een diepe zucht en keek mij opgelucht aan.
Illustratie: Hetty Lamboo:
https://www.hettylamboo.nl/
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Ik heb al regelmatig commentaar gegeven op de stukjes van deze schrijver. De verhalen zijn niet altijd mijn grote voorkeur, maar ik probeer dit te beoordelen voor wat ik denk dat het is op z'n best: observaties, verteld in een grotesque maar ook soepele stijl.
BeantwoordenVerwijderenHet contrast tussen schijn en werkelijkheid is goed neergezet. Er zit een (misschien weinig subtiele) kritiek in op de consumptiemaatschappij en hoe mensen antwoorden zoeken in oppervlakkige media.
Ik snapte een paar zinnen niet. "Vroeger dacht men oplossingen voor problemen te vinden in de kerk, nu denkt men antwoorden en welzijn te vinden in de magazines.": Dat is dan toch wel hรฉรฉl lang geleden. Magazines waren in de jaren 20 van de 20e eeuw al razend populair. Het voelt ook wat gedateerd om deze vergelijking te maken in een tijd van Internet, Social Media en AI.
Of deze: "Gesterkt door dit artikel, zal menig pessimist opgewekt de toekomst ingaan." Ik vermoed dat dit ironisch is. Een diepgeworteld pessimisme kun je uiteraard niet zomaar omdraaien. Maar de woordkeuze blijft vreemd.
Ik vind het ook jammer dat er zo'n overdadige fatshaming in zit. De vrouw wordt alleen aangeduid als "de dikke vrouw," wat haar uiterlijk centraal stelt in plaats van haar als een volwaardig persoon neer te zetten. Het draagt ook niets bij aan het verhaal. Je kern is dat je iemand wil omschrijven die onzeker wordt (door een tijdschrift). En wat is een tijdschrift over vetzucht? Een gezondheidsmagazine?
Het einde, waar de vrouw opgelucht naar de verteller kijkt, begrijp ik niet. Wat betekent die opluchting precies? Voelt ze zich begrepen, betrapt, of gewoon even verlost?
Blijf vooral schrijven. Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar.
Thomas Bedankt voor je commentaar. De Panorama De Uitkijk De Katholieke illustratie. De lach. De Libelle en nog een aantal andere tijdschriften. Dat is fractie van wat er nu is.
BeantwoordenVerwijderenIk ben al behoorlijk oud. Wat ik vroeger ervaarde is voor mij net zo waardevol als wat ik nu dagelijks meemaak. Voor mij is er veel meer dan het digitale tijdperk.
De vrouw was opgelucht omdat zij een besluit had genomen. Gesterkt door het tijdschrift.
In een flitsverhaal kun je niet uitwijden over karakters.