Er volgt een strafrechtelijk onderzoek. Niet alles is even makkelijk vast te stellen.
Is het verwijtbaar onvoorzichtig om kinderen, zonder begeleiding, met alleen een kaart met twee kruisjes, in het donker, in een onbekend bos achter te laten? Is dat, objectief gezien, een ernstige fout? Zo ja, is er dan sprake van een onverantwoorde, doldrieste roekeloosheid? Een rechter zal er in ieder geval weinig clementie voor op kunnen brengen. Daar komt bij dat er in sommige beroepen nou eenmaal sprake is van een verhóógde zorgplicht. Van degenen die zo’n beroep hebben, wordt verwacht dat ze in staat zijn meer dan gemiddeld te anticiperen op ongewenste situaties. In medische beroepen is hier sprake van en ook in het onderwijs. Een verzachtende omstandigheid in dit specifieke geval, zou kunnen zijn dat de begeleiders aan het eind van de week erg vermoeid waren, en dat ze mede daardoor, onvoldoende hadden nagedacht, min of meer op de automatische piloot waren overgegaan: ‘We doen dit al jaren zo en er is nog nooit sprake geweest van ook maar een spoortje van gevaar.’
Een volgende moeilijkheid is wie er verantwoordelijk is voor de dropping, en in welke mate. Is dat uitsluitend de directeur, of zijn dat ook de personeelsleden? En hoe zit het met de meegereisde ouders?
In hoeverre heeft de bestuurder van de bus schuld aan de aanrijding? Heeft hij te hard gereden? Is hij in slaap gesukkeld? Of is het ongeluk niet te vermijden geweest?
Vragen die allemaal minutieuze beschouwing vergen en veel tijd kosten. Vooralsnog wordt niemand op non-actief gesteld.
Is het verwijtbaar onvoorzichtig om kinderen, zonder begeleiding, met alleen een kaart met twee kruisjes, in het donker, in een onbekend bos achter te laten? Is dat, objectief gezien, een ernstige fout? Zo ja, is er dan sprake van een onverantwoorde, doldrieste roekeloosheid? Een rechter zal er in ieder geval weinig clementie voor op kunnen brengen. Daar komt bij dat er in sommige beroepen nou eenmaal sprake is van een verhóógde zorgplicht. Van degenen die zo’n beroep hebben, wordt verwacht dat ze in staat zijn meer dan gemiddeld te anticiperen op ongewenste situaties. In medische beroepen is hier sprake van en ook in het onderwijs. Een verzachtende omstandigheid in dit specifieke geval, zou kunnen zijn dat de begeleiders aan het eind van de week erg vermoeid waren, en dat ze mede daardoor, onvoldoende hadden nagedacht, min of meer op de automatische piloot waren overgegaan: ‘We doen dit al jaren zo en er is nog nooit sprake geweest van ook maar een spoortje van gevaar.’
Een volgende moeilijkheid is wie er verantwoordelijk is voor de dropping, en in welke mate. Is dat uitsluitend de directeur, of zijn dat ook de personeelsleden? En hoe zit het met de meegereisde ouders?
In hoeverre heeft de bestuurder van de bus schuld aan de aanrijding? Heeft hij te hard gereden? Is hij in slaap gesukkeld? Of is het ongeluk niet te vermijden geweest?
Vragen die allemaal minutieuze beschouwing vergen en veel tijd kosten. Vooralsnog wordt niemand op non-actief gesteld.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten