Om half tien is iedereen, op de vijf meisjes van Frits na, binnen. De kinderen blazen hoog van de toren.
“Makkie mees, we liepen in één keer goed.”
“Wij ook, we hebben de kaart niet eens gebruikt.”
Een half uur later zijn ze er er nog niet. Toch heerst er allesbehalve paniek. Amusant toch, zo’n stel dat de weg niet kan vinden?
“Nou Frits, zullen we dan nog maar een rondje?” oppert Aarnout.
*Schoolnovelle
“Makkie mees, we liepen in één keer goed.”
“Wij ook, we hebben de kaart niet eens gebruikt.”
Een half uur later zijn ze er er nog niet. Toch heerst er allesbehalve paniek. Amusant toch, zo’n stel dat de weg niet kan vinden?
“Nou Frits, zullen we dan nog maar een rondje?” oppert Aarnout.
De meisjes lopen al een klein uur rond. Ze hebben geen idee welke kant de camping op is. Het is kil in het bos. Het ruikt muf. Op af en toe wat geritsel in de struiken en hun eigen stemmen na is het doodstil. Noortje heeft al een paar keer gezegd dat ze nodig moet plassen. Als ze een flauwe bocht door zijn, zegt ze: “Lopen jullie maar langzaam door. Ik moet even plassen, hoor. Ik pies in mijn broek.”
De anderen lopen rustig verder. Ze knipt haar zaklantaarn uit, hurkt in de berm en laat haar joggingbroek en onderbroekje zakken. De damp slaat van haar plas. Er nadert een auto. Het licht van de koplampen strijkt over de weg naast haar. Snel staat ze op, de twee broeken nog op haar enkels. Ze verliest haar evenwicht, zwaait met haar armen en valt voorover.
Frits rijdt over de onverlichte weggetjes langs het bos waarin de kinderen gedropt zijn. Als ze zich aan de regels houden, lopen ze hier ergens rond. Ik ben blij dat het de laatste avond is. Tjongejonge, wat hakt dat erin zeg. Ontzettend leuk allemaal, én ontzettend vermoeiend. De anderen zijn veel jonger dan ik. Zal ik dit volgend jaar nog kunnen opbrengen? Mijn laatste jaar... Lekkere muziek is dit trouwens. En wat is die motor stil, het is tóch een flinke bus. Het geluid doet me denken aan het gebrom van Lydia’s ladyshave. God, Lydia. Hoe zal het daarmee zijn? Hoeveel jaar is dat al niet geleden? ‘Omarm de heelheid die je bent.’ Wat een geleuter. Hij nadert een bocht. Het licht van de koplampen priemt door het duister. Ha, daar lopen ze, een stuk voorbij de bocht. Hij hoort een klap en voelt tegelijkertijd een siddering door de wagen gaan. Verdomme, ik heb wat geraakt. Een hert? Er zijn geen herten op Texel. Een haas dan misschien, of een van de weinige vossen? Het was een behoorlijke klap. Hopelijk heeft Kloosterboers bus geen schade.
Hij remt, rijdt de bus zoveel mogelijk de berm in en stapt met zijn zaklamp in zijn hand de bus uit. Hij loopt een eindje terug. Daar ligt iets, vrij groot wel.
De kinderen hebben de bus achter zich opgemerkt. Ze lopen er met z’n vieren heen. Hun lampen prikken door de duisternis. Ze krimpen ineen als een schreeuw de stilte verscheurt.
De anderen lopen rustig verder. Ze knipt haar zaklantaarn uit, hurkt in de berm en laat haar joggingbroek en onderbroekje zakken. De damp slaat van haar plas. Er nadert een auto. Het licht van de koplampen strijkt over de weg naast haar. Snel staat ze op, de twee broeken nog op haar enkels. Ze verliest haar evenwicht, zwaait met haar armen en valt voorover.
Frits rijdt over de onverlichte weggetjes langs het bos waarin de kinderen gedropt zijn. Als ze zich aan de regels houden, lopen ze hier ergens rond. Ik ben blij dat het de laatste avond is. Tjongejonge, wat hakt dat erin zeg. Ontzettend leuk allemaal, én ontzettend vermoeiend. De anderen zijn veel jonger dan ik. Zal ik dit volgend jaar nog kunnen opbrengen? Mijn laatste jaar... Lekkere muziek is dit trouwens. En wat is die motor stil, het is tóch een flinke bus. Het geluid doet me denken aan het gebrom van Lydia’s ladyshave. God, Lydia. Hoe zal het daarmee zijn? Hoeveel jaar is dat al niet geleden? ‘Omarm de heelheid die je bent.’ Wat een geleuter. Hij nadert een bocht. Het licht van de koplampen priemt door het duister. Ha, daar lopen ze, een stuk voorbij de bocht. Hij hoort een klap en voelt tegelijkertijd een siddering door de wagen gaan. Verdomme, ik heb wat geraakt. Een hert? Er zijn geen herten op Texel. Een haas dan misschien, of een van de weinige vossen? Het was een behoorlijke klap. Hopelijk heeft Kloosterboers bus geen schade.
Hij remt, rijdt de bus zoveel mogelijk de berm in en stapt met zijn zaklamp in zijn hand de bus uit. Hij loopt een eindje terug. Daar ligt iets, vrij groot wel.
De kinderen hebben de bus achter zich opgemerkt. Ze lopen er met z’n vieren heen. Hun lampen prikken door de duisternis. Ze krimpen ineen als een schreeuw de stilte verscheurt.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60
Reacties
Een reactie posten