De weersverwachting voor de komende week is heel aardig. Het belangrijkste is dat het droog blijft: regen en fietsen op een eiland waar de wind nooit weg is, zijn geen gelukkige combinatie.
De eerste dag begint goed: wat zon, witte wolkenpartijen en weinig wind.
Meteen na de overtocht met veerboot ‘Texelstroom’ - een originele naam - huren ze fietsen. Dat is een heel gedoe. De fietsenverhuurder sleept fietsen aan, verstelt zadels en sturen en pompt banden op. Het zweet dat op zijn voorhoofd parelt, veegt hij zo nu en dan weg met een rode zakdoek, die onder de zwarte vlekken zit en sporen op zijn gezicht achterlaat. De kinderen die van een rijwiel voorzien zijn, rijden rondjes op het terrein van de verhuur.
Na een half uur staan de leerlingen in een lange rij twee aan twee opgesteld en kan het fietsgedeelte van de reis beginnen. Op kop fietsen Els en Femke, aan het eind Maaike en een ouder en de andere twee ouders in het midden. Op school zijn de fietsregels er flink ingestampt: altijd achter de voorste twee en voor de achterste twee volwassenen blijven, nooit met meer dan twee naast elkaar, voor je kijken en uiteraard beide handen aan het stuur houden.
Het is ruim twaalf kilometer naar De Koog over een vrijliggend fietspad naast de tweebaans Pontweg. Aarnout en Frits rijden zoveel mogelijk gelijk op met de stoet. Om andere auto’s te laten passeren, sturen ze de wagens half de berm in. Op kruisingen blokkeren ze de zijwegen. Gelukkig is het niet druk. Ondanks het inslijpen van de regels op school vinden er twee kleine valpartijen plaats, doordat kinderen met hun fietssturen in elkaar haken. Niemand houdt er gelukkig iets aan over en ook de fietsen blijven mobiel.
De eerste dag begint goed: wat zon, witte wolkenpartijen en weinig wind.
Meteen na de overtocht met veerboot ‘Texelstroom’ - een originele naam - huren ze fietsen. Dat is een heel gedoe. De fietsenverhuurder sleept fietsen aan, verstelt zadels en sturen en pompt banden op. Het zweet dat op zijn voorhoofd parelt, veegt hij zo nu en dan weg met een rode zakdoek, die onder de zwarte vlekken zit en sporen op zijn gezicht achterlaat. De kinderen die van een rijwiel voorzien zijn, rijden rondjes op het terrein van de verhuur.
Na een half uur staan de leerlingen in een lange rij twee aan twee opgesteld en kan het fietsgedeelte van de reis beginnen. Op kop fietsen Els en Femke, aan het eind Maaike en een ouder en de andere twee ouders in het midden. Op school zijn de fietsregels er flink ingestampt: altijd achter de voorste twee en voor de achterste twee volwassenen blijven, nooit met meer dan twee naast elkaar, voor je kijken en uiteraard beide handen aan het stuur houden.
Het is ruim twaalf kilometer naar De Koog over een vrijliggend fietspad naast de tweebaans Pontweg. Aarnout en Frits rijden zoveel mogelijk gelijk op met de stoet. Om andere auto’s te laten passeren, sturen ze de wagens half de berm in. Op kruisingen blokkeren ze de zijwegen. Gelukkig is het niet druk. Ondanks het inslijpen van de regels op school vinden er twee kleine valpartijen plaats, doordat kinderen met hun fietssturen in elkaar haken. Niemand houdt er gelukkig iets aan over en ook de fietsen blijven mobiel.
Na aankomst op de camping gaat iedereen een half uurtje naar de eigen caravan om de koffers en tassen weg te zetten. De caravans staan in een kring rondom een grasveld. Er staan daar geen caravans. Zo ondervinden andere campinggasten geen overlast van de buitenspelende kinderen.
Een kleine drie kwartier later fietst de horde naar de supermarkt in De Koog. De paar klanten die er zijn, schrikken zich rot van de invasie, zoeken zo snel mogelijk hun boodschappen bij elkaar en reppen zich naar de kassa. Iedere ‘caravan’ doet de eigen boodschappen en rekent af met het toebedeelde budget.
In Maaikes caravan eten ze die eerste avond salade en brood, een bakje gemengde vla toe. Na de afwas spelen de kinderen buiten. De volwassenen drinken koffie in Aarnouts caravan.
Om acht uur roepen ze de kinderen binnen. Ze mogen nog een uur op blijven. Sommigen lezen, anderen doen een spelletje. Er is chips en limonade. Het naar bed gaan zelf kost ook nog eens een half uur. Het is half tien als in alle caravans de kinderen onder de Texelse wol liggen. Gelukkig zijn ze zo moe van de intensieve dag en de buitenlucht dat ze binnen no-time in slaap vallen.
Maaike leest een tijdschrift op de bank als Aarnout, na een paar tikken op de deur, binnenkomt. Hij heeft zich verkleed en draagt nu een lichtblauw, glimmend trainingspak. Het jasje hangt open en Maaike ziet dat hij een geel shirt draagt waarop in groen een wijzer en een halve boog met daarboven links een ‘E’, in het midden 1/2’ en rechts een ‘F’ gedrukt staan. Een benzinemeter zoals in een auto dus. Eronder staat echter in groene kapitalen ‘ALCOHOL’. De wijzer staat op ‘F’. Op zijn borst bungelt aan een wit koord een zilveren scheidsrechtersfluit. Hij doet net of hij er op gaat blazen en heeft plezier als Maaike verschrikt ‘Niet doen!’ roept.
“Iedereen zit bij mij in de caravan. Er is wijn, Jutterje, bier en allerlei kaasjes met toast. Kom je zo?”
“De blauwe knopen zijn uit de gratie, begrijp ik?”
Een kort moment vernauwen zijn ogen zich.
“Ik laat de kinderen niet alleen in de caravan,” zegt ze.
“Maak toch niet altijd overal zo’n probleem van, er kan niks gebeuren. Ze slapen en we zijn vlak in de buurt. Die avonden in mijn caravan zijn het hoogtepunt van ons reisje.” Hij zegt nog net niet ‘Daar doen we het voor’.
“Stel je voor dat er brand ontstaat door kortsluiting of zo. Nee hoor, ik blijf in de caravan. Ik ben trouwens hartstikke moe, ik duik zo m’n bed in.”
Hij heft zijn ogen en handen ten hemel en vertrekt schuddend met zijn hoofd.
“Gezellig,” zegt hij bij het sluiten van de deur.
Ook zij schudt haar hoofd. Hoe is het mogelijk dat iemand zich zo onverantwoordelijk gedraagt?
In Maaikes caravan eten ze die eerste avond salade en brood, een bakje gemengde vla toe. Na de afwas spelen de kinderen buiten. De volwassenen drinken koffie in Aarnouts caravan.
Om acht uur roepen ze de kinderen binnen. Ze mogen nog een uur op blijven. Sommigen lezen, anderen doen een spelletje. Er is chips en limonade. Het naar bed gaan zelf kost ook nog eens een half uur. Het is half tien als in alle caravans de kinderen onder de Texelse wol liggen. Gelukkig zijn ze zo moe van de intensieve dag en de buitenlucht dat ze binnen no-time in slaap vallen.
Maaike leest een tijdschrift op de bank als Aarnout, na een paar tikken op de deur, binnenkomt. Hij heeft zich verkleed en draagt nu een lichtblauw, glimmend trainingspak. Het jasje hangt open en Maaike ziet dat hij een geel shirt draagt waarop in groen een wijzer en een halve boog met daarboven links een ‘E’, in het midden 1/2’ en rechts een ‘F’ gedrukt staan. Een benzinemeter zoals in een auto dus. Eronder staat echter in groene kapitalen ‘ALCOHOL’. De wijzer staat op ‘F’. Op zijn borst bungelt aan een wit koord een zilveren scheidsrechtersfluit. Hij doet net of hij er op gaat blazen en heeft plezier als Maaike verschrikt ‘Niet doen!’ roept.
“Iedereen zit bij mij in de caravan. Er is wijn, Jutterje, bier en allerlei kaasjes met toast. Kom je zo?”
“De blauwe knopen zijn uit de gratie, begrijp ik?”
Een kort moment vernauwen zijn ogen zich.
“Ik laat de kinderen niet alleen in de caravan,” zegt ze.
“Maak toch niet altijd overal zo’n probleem van, er kan niks gebeuren. Ze slapen en we zijn vlak in de buurt. Die avonden in mijn caravan zijn het hoogtepunt van ons reisje.” Hij zegt nog net niet ‘Daar doen we het voor’.
“Stel je voor dat er brand ontstaat door kortsluiting of zo. Nee hoor, ik blijf in de caravan. Ik ben trouwens hartstikke moe, ik duik zo m’n bed in.”
Hij heft zijn ogen en handen ten hemel en vertrekt schuddend met zijn hoofd.
“Gezellig,” zegt hij bij het sluiten van de deur.
Ook zij schudt haar hoofd. Hoe is het mogelijk dat iemand zich zo onverantwoordelijk gedraagt?
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten