Doorgaan naar hoofdcontent

Schoolnovelle - H43

Aarnout zit achter zijn bureau en Els aan de zijkant. Maaike neemt plaats in de stoel voor het bureau.
      “Dit gaat over de twintig euro die uit Els’ tas verdwenen is, en de manier waarop jij de kwestie afgehandeld denkt te hebben,” begint hij. Hij kijkt haar een seconde of vijf aan. Ze reageert niet. Hij neemt opnieuw het woord. “Els betrapt een leerling van jou zo goed als op heterdaad. Zij spreekt het kind hierover aan - volkomen terecht - en jij stuurt haar, voordat Els klaar met haar is, naar de klas. Het was je zelfs twintig euro waard om het wicht van een gepaste bestraffing te vrijwaren.”
      “Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat Noortje - zo heet het wicht, dat trouwens niet alleen míjn leerling is - het niet heeft gedaan. Het ‘gesprek’ dat Els voerde, verliep nogal eenzijdig en bedreigend. Noortje is een bijzonder gevoelig meisje dat al meer dan genoeg geweld heeft gezien, en gehoord. Ze begint zich net een beetje veilig te voelen hier. En hoe bedoel je ‘op heterdaad betrapt’? Heb je gezíen dat Noortje twintig euro uit je tas pakte? Ik dacht dat je haar alleen door de gang hebt zien rennen?” Bij deze laatste vragen kijkt ze Els strak aan.
      “Sinds wanneer is één en één geen twee meer? Je hoeft geen atoomgeleerde te zijn om het verband te leggen tussen een wegvluchtend kind en een even daarvoor gepleegde diefstal?”
      “Wegvluchtend? Diefstal? Er zijn meer redenen om te rennen. Geld dat weg is, is ook niet altijd gestolen.”
      “Dat kan allemaal wel, maar hoe haal jij het in je hoofd mijn gezag te ondermijnen. De halve school stond erbij.”
      “Je gezag ondermijnen heb je echt zelf gedaan, Els.”
      Aarnout neemt het hier over.
      “De regel is dat er geen kinderen zonder toezicht in lokalen zijn. Juist om dit soort sores te voorkomen, hebben we die regel met elkaar afgesproken. Wat is dat toch met jou?”
      “Het was de hele ochtend al duidelijk dat Noortje niet lekker was. Toch wilde ze de lessen proberen te volgen. Op het speelplein rond-hangen wilde ze liever niet. Ik kon me dat heel goed voorstellen en vond het belang van Noortje groter dan het belang van een regeltje.”
      “Regeltje... regeltje. Waarom praat je zo badinerend over in teamoverleg gemaakte afspraken? Buiten dat wil ik je erop attenderen dat Els hier al meer dan tien jaar werkt; alleen daarom al verdient ze dat je haar met respect behandelt.”
      “Precies, ik pas er voor me voor schut te laten zetten door een snotneus, ja sorry hoor, die hier nog geen jaar werkt.”
      Maaike heeft gezegd wat ze kwijt wilde. Ze ziet geen heil in het herhalen van haar standpunt. Ze ademt rustig in en uit en probeert zo ontspannen mogelijk te kijken.
      “En mijn twintig euro? Hoe zit het daarmee?”
      Maaike pakt haar tas en haalt twee tientjes uit haar portefeuille.
      “Alsjeblieft, twintig euro.”
      “Ik maak een verslag van dit gesprek en als het af is, wil ik dat jullie het ondertekenen.”
      Als ik het ermee eens ben, doe ik dat, denkt Maaike.



Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60

Reacties