Doorgaan naar hoofdcontent

Schoolnovelle - H40

“Als ik de hele dag in de studio ben geweest, ben ik moe. Ik heb dan geen zin nog minstens een half uur in de keuken te staan. Jij doet niks in huis: je stofzuigt niet, wast niet, kookt niet.”
      “Ik ben bezig een zaak op te bouwen, Syl. Als het eenmaal loopt, heb ik tijd voor het huishouden. Ik heb maanden stad en land afgereden om goedkope partijen op te kopen. Particulieren, rommelmarkten, kring-loopwinkels.”
      “Het zal mij benieuwen. Als het net zo’n succes wordt als het daytraden ...”
      “Dit is een heel andere branche, veel stabieler. Je wil niet weten wat mensen voor oude boeken en platenalbums over hebben. Strips van Superman, Spiderman, Kuifje, weet ik veel welke allemaal, brengen op veilingen duizenden euro’s op.”
      “Het gaat dan altijd om zeldzame uitgaves, Bas. Wat jij aansleept, is alleen oud. Zo oud dat het hele huis ernaar stinkt. Een gronderige schimmellucht.” Ze kijkt om zich heen. “Zo langzamerhand kan je hier je kont niet meer keren. Zelfs in de wc staan dozen boeken.”
      “Meer komt er voorlopig niet bij. Ik begin vanaf morgen met het categoriseren van de handel. Alles komt op jaartal van uitgifte te staan. Als mensen dan iets bestellen, kan ik het direct pakken en dezelfde dag versturen.”
      “Moet ‘t dezelfde dag? Het kan toch een of twee dagen later?”
      “Nee Syl, daar onderscheid ik me mee van andere particuliere verkopers. Supersnelle levering, dat wil de klant.”

Anderhalve maand later is er nog geen boek of plaat gepost.
      “Het is geen goudader die je hebt aangeboord, hè Bas?”
      “Daar kun je nog niets over zeggen. Ik heb nog niets te koop staan.”
      Ze kijkt hem met grote ogen aan. “Niets te koop staan? Nou breekt mijn klomp.”
      “Ik heb het systeem van categoriseren een paar keer veranderd. Na het jaartal van uitgifte ben ik overgegaan op boek- of albumtitel. Ook dat was het nét niet. Het moet op auteur, zanger of band. ‘Voortschrijdend inzicht’ noemen ze dat in de zakenwereld.”
      “Dat kan allemaal wel, maar ik schrijd nu al maanden voort tussen, weet ik hoeveel, bananendozen meurende meuk. Het stinkt hier als een ouwe waterput waar een bronstige bok in verzopen is. Als ik op de wc m’n gat wil vegen, flikkert er een stapel boeken om. De uitdragerij van ‘Malle Pietje’ is er een tempel van sereniteit bij.”
      Hij loopt rood aan en slaakt enkele krachttermen. “Daar ben ik mee getrouwd. Een normale vrouw steunt haar man. Ik werk me de godganselijke dag het apelazarus.” Met een woeste veeg maait hij een stapel boeken ondersteboven.
      “Ik mag nooit wat zeggen. Je ontploft altijd meteen. Het is toch redelijk dat jij je steentje bijdraagt, zowel aan de financiën als aan het huishouden? Ik trek het niet meer.”
      “Dan duw je maar. Nul komma nul waardering. Gloeiende, gloeiende ...”
      Hij loopt de kamer uit en trapt onderweg diverse stapels om. Noortje zit inmiddels al zeker tien minuten in de kast. Met haar beer, zaklantaarn en sprookjesboek.


Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60

Reacties