Even is het net of alles anders is. Of de aarde zich heeft gekleed in onschuld. Of alles weer is als toen het ooit begon. Wat een gedachte eigenlijk. Is er iemand, hoe knap ook, die zich kan voorstellen hoe onze aarde er toen uitzag? Deze gedachte had ik vanmorgen toen ik na een koude nacht mijn ogen open deed en merkte dat er in de kamer iets veranderd was. Het was het licht dat verraadde dat achter de gordijnen een andere wereld wachtte. Een wereld waarin alles is toegedekt met een witte laag sneeuw. Is dat opdat we even het kwaad kunnen vergeten? Ongemerkt zoeken mijn gedachten een weg naar een tijd, langgeleden, die geen mens zich ooit kan herinneren. Het roept beelden bij me op die ook weer vervagen. Van donker en licht, van dagen die zich aaneen rijgen in een woestenij van stenen en aarde. Ik probeer mij er geluiden bij voor te stellen. Hoe die destijds over de wereld hebben geklonken. Was het een ruisen van water dat op de stranden uitvloeide in het eeuwig durende ritme van eb en vloed? Of juist het geraas van vallende stenen? Veel was water, dat weet ik. Misschien in de vorm van ijs of juist niet en konden de oceanen uitdijen zonder menselijke catastrofes te veroorzaken zoals nu. Simpelweg omdat er nog geen mensen waren.
Zo mijmerend dringt het geluid van de nieuwslezer mijn bewustzijn binnen. Ik hoor woorden die gaan over een klimaatakkoord. Er is overeenstemming, zegt de stem. Met moeite heeft men bedacht dat de CO2 uitstoot moet worden beperkt. Een mooi resultaat maar waarom mis ik dan de euforie van een paar jaar geleden toen men juichend Parijs verliet? Duidelijke doelen had men toen bereikt. Harde afspraken over cijfers. Het zou ons ,De Mensheid, gaan lukken. Ook ik werd toen meegenomen in de collectieve overtuiging dat alle neuzen eindelijk dezelfde kant op wezen. Hoe is dat nu? Door het uitblijven van lovende reacties ben ik er niet meer zo gerust op. Ook al zie ik dingen om me heen die echt aan het veranderen zijn. Daar ben ik blij om natuurlijk, maar het zijn dingen die nog niet zoveel pijn doen.
Ik mijmer verder de ochtend in. De zon heeft de witte laag doen smelten. Een specht hamert op de lantaarnpaal om alvast zijn territorium af te bakenen. Sinds twee dagen is hij daar al mee bezig. Veel vroeger dan andere jaren. Voelt zo'n beestje aan dat hij anders misschien te laat is? Wie zal het weten. Ik niet. Ik denk alleen maar terug aan het allereerste begin dat miljarden jaren geleden begon. Een grote woeste leegte met geluiden die niemand ooit gehoord heeft. Oer, tot in haar diepste vezels en ik denk: laat dit in godsnaam achter ons liggen en niet voor ons.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Geweldig dat je schrijft over klimaatverandering. En ook geweldig dat je daar vervolgens ook dromerig en soms poëtisch over schrijft.
BeantwoordenVerwijderenMaar tegelijkertijd: verrassend is dit niet. Het mist een element van scherpte. Het blijft hangen in de mijmering zonder dat het ergens echt schokt of iets nieuws toevoegt aan het bekende narratief over klimaat en tijd.
Ik wil je aanmoedigen om hier verder in te duiken en nieuwe perspectieven te zoeken.
Hoi Thomas. ik geniet van je feedback. Tegelijk wordt ik nieuwsgierig naar vanuit welke achtergrond je het schrijft. Ben je leraar, neerlandicus of gewoon een liefhebber van taal. Dan hebben we dat in ieder geval al gemeen.
BeantwoordenVerwijderen'Duurzame' snelweg voor klimaattop in Brazilië loopt dwars door gekapt Amazonewoud
BeantwoordenVerwijderendonderdag, 13 maart 2025 (06:03) - Algemeen Dagblad
In dit artikel:
In Belém, Brazilië, wordt momenteel een snelweg aangelegd door een groot deel van het beschermd Amazoneregenwoud ter voorbereiding op de COP30-klimaattop, die in november plaatsvindt en waarin meer dan 50.000 bezoekers, waaronder wereldleiders, worden verwacht. De vierbaans Avenida Liberdade, bedoeld om de toegankelijkheid van de stad te verbeteren, ontving kritiek vanwege de milieu-impact, aangezien het de habitat van wilde dieren bedreigt en het ecosysteem kan versnipperen.
Hoe kan dit??? ðŸ˜
Even een puntje op de i wat betreft 'Oer':
Een antropogene catastrofe is een catastrofe die door mensen is veroorzaakt of een gevolg is van menselijke aanwezigheid. Een menselijke catastrofe is volgens mij een 'contradictio in terminis'.
Op zo een “klimaattop” vertalen ze uitstoot naar geld… Geld lost niets op, het is juist de oorzaak van het klimaatprobleem.
Verwijderen