Ik ben gezien als het hof
van de paladijn.
Ik ben van uwe hoogheid
naar mijne majesteit gegaan.
Ik ben de ster van het rijk
van het paleis langs de maan.
Ik ben wat ik kon
van het paradijs naast de zon.
Ik ben van eenzaam
van hoffelijk staan.
Ik ben alle kanten opgegaan.
Ik ben heer.
Ik ben betrouwbaar
en nog veel meer.
Ik ben het goede in gebaar.
Ik ben het zijn en het haar.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Ik vind het mooi dat het gedicht een beweging maakt van afhankelijkheid naar zelfstandigheid, van hof naar majesteit, van een bepaalde verbondenheid naar een eigen, autonome identiteit. De strofe "Ik ben van eenzaam" suggereert daarbij een overgang van eenzaamheid in een sociale of gedeelde positie naar een zelfverzekerde heer.
BeantwoordenVerwijderenToch zijn er enkele punten die de vloeiendheid van het gedicht beïnvloeden. De eerste twee strofen hebben een duidelijke cadans, maar de derde strofe wijkt hiervan af, wat mij even doet struikelen. Ook de zinsbouw in regels als "Ik ben wat ik kon / van het paradijs naast de zon" is minder helder, wat de interpretatie moeilijk maakt. De laatste regel, "Ik ben het zijn en het haar", is intrigerend, maar blijft te raadselachtig.
Je kan jezelf de vraag stellen waarom je kiest voor een bepaalde 'ongebruikelijk' woordvolgorde. Voegt het iets toe aan het gedicht?
(Ik ben overigens geen liefhebber van het gebruik van een AI-afbeelding boven deze tekst. Je gedicht roept zelf al beelden op. Je afbeelding voegt daar voor mij niets aan toe.)
Dankjewel! Ik dank jou voor je tips en de oprechte mening die jij mij geeft! Danku
VerwijderenMijn indruk is dat de ik van problematiek naar een oplossing daarvan toe werkt, die tot grote zelftevredenheid leidt. Wat het probleem is blijft mij duister. Ik heb moeite met de beelden van een paleis 'langs' de maan en een paradijs 'naast' de zon. "Ik ben alle kanten opgegaan' is een regel die lelijk ontspoort in het ritme van de rest. 'en nog veel meer' is een slappe, betekenisloze regel, ws opgenomen vanwege het rijm. De laatste regel vind ik dan wel weer intrigerend, omdat hij allerlei associaties oproept.
Verwijderen