ik droomde dat daar het einde…
behoedzaam haalde men de aarde weg
waarmee men mij had toegedekt
handen tilden het deksel op
even nog hield ik de ogen dicht
even maar… verbaasd
door al het licht, men zei
nu ben jij geboren
mijn botten eerst nog stram en stijf
mijn lijf door pijn verteerd
maar allengs sterker en
door de jaren heen mijn
tred veerkrachtig, men zei
nu ben jij jij
ik weet geen tijd, ik speel
als ik niet slaap
ik ben van mij
zo vrij als alles
om mij heen, zo blij
alsof ik weet
straks wacht mij
de moederschoot.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten