(behalve boeken en gedichten schrijf ik ook columns. Hier is de eerste)
Columns schrijven is voor azijnpissers.
Mijn omgeving begrijpt me niet. In plaats van dat ze me dankbaar zijn dat ik zo helder de vinger leg op de zere plek, word ik verguisd en weggezet als een azijnpisser of, als men het iets vriendelijker uit wil drukken, verzocht wordt om mijn zeepkistje maar te pakken en naar het Vondelpark te gaan om daar op een stralende zondagmiddag mijn woord te verkondigen.
Een goed advies natuurlijk, ik bereik daar een groot publiek mee, ware het niet dat ik een hekel heb aan reizen. Dat ik daarnaast ook gewoon lui ben doet hier niet ter zake.
De reden waarom ik columns ben gaan schrijven is omdat ik het niet kan laten om overal een mening over te hebben en die te kust en te keur wil ventileren. En vooral van dat laatste wordt mijn omgeving hor en dol. 'Ja-ha, we weten het nu wel, pak dat kistje nou maar.'
Elke vijf minuten voor het hele uur wordt de radio ineens uitgezet en word mij subtiel gevraagd of ik toevallig niet een of andere boodschap moet doen of zo. Kom ik 's avonds tegen acht uur de kamer binnen dan zie ik de tv nog net op een ander net schieten. De afstandsbediening is ineens nergens meer te vinden.De ervaring heeft mijn omgeving geleerd dat ik maar een halve zin van de nieuwslezer nodig heb om 'af te gaan', zoals zij dat noemen. De werkelijkheid is natuurlijk dat ik de inhoud van het nieuws meteen doorzie. Daar ben ik columnist voor. Feilloos ontleed ik de voorstellen van bijvoorbeeld het kabinet. Ik leg haarscherp de verborgen boodschap erachter bloot, compleet met een goed onderbouwde argumentatie. Maar ondanks dat blijf ik een roepende in de woestijn. Want ik ben niet alleen scherp in het ontdekken van misstanden, maar ook nog eens heel snel en daarmee mijn tijd ver vooruit. Het is mijn lot waar ik me maar moeilijk mee kan verzoenen. Ik zou wereldberoemd zijn wanneer het me lukte om dat wat ik signaleer, ook op het juiste moment èn tegen de juiste persoon te brullen.
Helaas, die gave heb ik nou net weer niet. Op het moment dat de grote meute erachter komt dat iets niet is wat het lijkt ben ik al weer tien onderwerpen verder en lik ik als miskende columnist mijn wonden. Het heeft dus weinig zin om op een zondagmiddag met een zeepkist de trein in te stappen. Ook al is er wel één voordeel in te ontdekken waar ik profijt van zou kunnen hebben: het houdt de verstandhouding met de mensen in mijn omgeving op een acceptabel niveau.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Columns! Wat is precies het verschil tussen een column en een verhaal? Volgens mij worden deze begrippen nogal eens door elkaar gehaald. Een column is opiniërend; mening vormend zo je wil. Een "verhaal" komt voort uit de fantasie van de schrijver. Denk ik...Maar misschien kan iemand anders in deze blog dit beter uitleggen?
BeantwoordenVerwijderenVoor mij is het verschil tussen een verhaal en een column het verschil tussen een verteller en een columnist. Een verhalenschrijver heeft de vrijheid om te vertellen wat hij wil, wat hij kan verzinnen, wat hij voor zich ziet, over personages die al dan niet verzonnen zijn, over gebeurtenissen die al dan niet te maken hebben met de werkelijkheid. Een verhalenschrijver heeft alle vrijheid om datgene in een verhaal te stoppen wat hem goeddunkt. Een columnist heeft die vrijheid niet omdat de column is gegrondvest in - de mening van - de columnist. Een column is persoonlijker, geeft de opinie, de wereldbeschouwing, de politiek, de menselijkheid weer van de columnist. Een goede column kan alleen geschreven zijn door die ene columnist. Het verschil tussen een verhaal en een column is dus niet de content, de inhoud. Het verschil is de reden waarom ze zijn geschreven en door wie. Denkt deze verhalenschrijver.
VerwijderenIk twijfel wat over dit stuk. Een column, los van zijn exacte etymologie, schept een verwachting. In dit geval verwachtte ik een stukje van jou, Anneke, en jouw kijk.
BeantwoordenVerwijderenMaar het stuk maakt niet duidelijk vanuit wie dit nu geschreven is.
Aan de ene kant lees ik een stukje met heel veel zelfspot, op het absurde af. Er staan zinnen die dit bijna letterlijk bevestigen, zoals "Want ik ben niet alleen scherp in het ontdekken van misstanden, maar ook nog eens heel snel en daarmee mijn tijd ver vooruit." Met die blik neem ik de anekdotes over het journaal met een korreltje zout. Ik lees het uiteindelijk als een relaas van het komische karakter van een verongelijkte columnist.
Aan de andere kant schrijf je het namens jezelf. Daardoor proef ik ook iets van een stukje introspectie en zelfbewustzijn over eigen gedrag. Ik lees het dus als een ik-figuur, de columnist, die wéét dat haar wereldvisies niet ontzettend bijzonder zijn.
Maak het, zeker als je dit een column noemt, voor de lezer duidelijker wat je insteek is.
Als verhaal vind ik het sowieso wel een leuk begin. Je hebt een leuke basis voor een verdere ontwikkeling. Maar ongeacht je insteek hoop ik net wat meer diepgang.
Qua taal valt het me op dat je een paar keer zinnen maakt met 'zou' die korter mogen. Ook is het gebruik van 'te kust en te keur' (veel keuze) hier niet logisch.
Bedankt voor het delen!
Thomas, Albert en Jan, dank voor jullie uitgebreide reacties. Ik neem ze ter harte en kijk wat ik ervan kan leren.
BeantwoordenVerwijderen