De bakker zit hier om de hoek in zijn broek te schijten
van angst voor zijn klanten die niet in de rij willen staan,
zich hordegewijs zijn negotie binnenduwen,
zich mopperend wurmen langs de gebaksvitrine.
Zaterdagmorgen is het een kwartiertje droog.
Met klamme regenjassen, paraplu's en plastic tassen
strijdt men om de plek van de eerste aan de beurt.
Zijn bange vrouw, in bakkersschort, roept schril vergeefs
om geduld en ondersteuning, maar de uitzendkracht is ziek,
de zachte witte puntjes schaars en afgeprijsd van zes voor vijf.
Mevrouw de Nooijer weet zeker, bijna zeker, dat zij de eerste is,
prikt naar puntjes met haar plu en rijgt per ongeluk mevrouw van Sant
aan de baleinen van haar scherm, zegt geen sorry of excuus, pardon,
duwt haar domweg uit de weg, eist eerstgekomenrecht
op de broodjes, zes voor vijf, en krijgt een dozijn voor tien.
Dat gaat mijnheer van Sant te ver, hij houdt van witte puntjes
en ook wel van zijn vrouw, die nu slagaderlijk voor lijk
pontificaal de weg verspert.
Hij vindt de keel van mevrouw de Nooijer en heeft een vaste hand
van wanten, die nu van pas komt zodat zij zich piepend voegt
bij het lichaam van zijn vrouw.
Het escaleert bij de bakker zoals het bij een bakker nooit
in vredestijd heeft geescaleerd, het gaat daar vreselijk verkeerd,
het lijkt verdorie wel een slager.
Van bij de counter tot de deur met bel is het een bakkershel,
een zaterdags bloedvergieten van kapotte klanten op een hoop
van roodbespatte regenjassen.
Het duurt een paar minuten, drie of vier, meer is het niet
tot de stilte wederkeert, waarin de bakkersvrouw te horen is:
'wie volgt?'
Illustratie: Rob Blanken https://www.robblankenphotography.com/
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Wat ik in dit gedicht/verhaaltje waardeer is het speelse woordgebruik. Strofe 6 en het zg grapje 'ook wel van zijn vrouw' zou ik weglaten.
BeantwoordenVerwijderenLeuk! Ik heb er van genoten.
BeantwoordenVerwijderenKrachtig, chaotisch, absurdistisch. De manier waarop je de escalatie van een alledaagse situatie naar geweld beschrijft, is heel mooi!
Zou mooi staan op de muur van een bakkerszaak.
Mevrouw De Nooijer en mijnheer Van Sant.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk universum waar je je doorheen leest als een trein. Je had erbij willen zijn en bent toch blij dat je gewoon op de bank blijkt te liggen.
BeantwoordenVerwijderen