Van Eyk zat in zijn slaapkamer achter de computer. Zijn vrouw kwam binnen en vroeg bij de deur: 'Kan ik je even spreken?'
'Wat moet ze in mijn kamer' dacht hij geschrokken, 'ze komt hier nooit.' Snel drukte Van Eyk een paar toetsen in.
'Ik wil het hebben over je benen,' zei ze. 'Ik wil dat we daar wat aan gaan doen.'
'Mijn benen?' zei Van Eyk. 'Je weet toch dat die verlamde poten van me voorgoed naar de kloten zijn.'
Van Eyk had behoorlijk de pest in. Zijn vrouw was binnengekomen op het moment dat hij het jonge ding, waarmee hij aan het chatten was, bijna zover had gekregen dat zij haar seksuele verlangens aan hem wilde toevertrouwen.
Van Eyk had zich uitgegeven als Bob, een knappe HBO student psychologie die op zoek was naar een lief meisje.
Hij wist niet dat zijn vrouw Sien op de hoogte was. Kortgeleden was haar laptop gecrasht. Op een van de schaarse momenten dat hij weg was, had zij zijn computer gebruikt en was op zijn ranzige praktijken gestuit.
Sien was diep geschokt en had haar biechtvader om raad gevraagd.
'Ik hou het niet meer uit bij hem,' had ze gezegd. 'Sinds het ongeluk is hij een horkerige ouwe zuurpruim geworden en nu dit er nog bij.'
De biechtvader had erg met haar te doen. Maar van Van Eyk scheiden, dat nooit.
'Sien,' had hij gezegd. 'Het sacrament van het huwelijk is heilig en mag nooit worden verbroken.'
Sien keek Van Eyk indringend aan en zei: 'Ik wil met jou naar Lourdes. Volgende maand gaat er vanuit de kerk een reis naar toe. Ik heb gezorgd dat wij meekunnen.'
Van Eyk zat paf en snauwde. 'Geloof je nu echt in die hocus pocus. Het is gewoon geldklopperij.'
Sien had zijn onwil verwacht. Maar was vastbesloten dat hij weer beter moest worden, dan zou het weer worden als vroeger.
Iedere dag had zij het over Lourdes en bestookte hem met brochures. Na een week gaf hij zich gewonnen en drie weken later stapten zij in de bus.
De eerste dag ging het gezelschap naar de heilige grot. Devoot staarde Sien naar het beeld van de heilige Maagd Maria. De groepsenergie van zo veel geloofsgenoten bracht haar in vervoering. De honderden tentoongestelde krukken gaven haar moed. Intussen zat Van Eyk zich te verbijten, kijkend in zijn rolstoel tegen de ruggen van de menigte.
Op de terugweg naar het hotel kocht Sien een beeldje van de heilige Maagd Maria. Het was al gewijd had de verkoopster gezegd.
Toen zij die avond met de hele groep in het restaurant zaten, was de stemming uitgelaten. Er werd geklonken op de heer Wientjes die van zijn chronische hoofdpijn af was en ook op mevrouw Jansen, die de hele dag al geen opvliegers had gehad. Het waren wonderen en dat al op de eerste dag.
De volgende morgen gingen ze naar de mis. Iedereen ging ter communie behalve Van Eyk die misselijk werd van de wierooklucht.
Na de mis duwde Sien Van Eyk onder een schaduwrijke boom. Zij ging voor hem staan en vroeg hoopvol:
'En…, merk je al iets?'
'Wat bedoel je?'
'Nou, dat je iets voelt in je benen.'
Van Eyk keek haar geamuseerd aan en zei: 'Het enige wat ik voel is dat ik moet pissen.'
Sien zuchtte en zei: 'Je zou het voorzichtig kunnen proberen.'
'Wat proberen. Opstaan? Dat kan ik niet. Ik blijf zitten waar ik zit en daarmee basta.'
'Maar je moet wel willen,' zei Sien wanhopig. 'Kom ik zal je helpen.'
Zij pakte Van Eyk bij zijn arm en middel en begon te sjorren.
'Wat doe je nou godverdomme. Blijf van me af.'
Sien stoorde zich niet aan zijn protest en pakte hem nog vaster beet. Ze was in geen jaren zo dicht bij hem geweest, wat zij zich realiseerde, toen haar gezicht half in de oksel van Van Eyk verdween en zij de stank van oud zweet rook. Van Eyk probeerde haar van zich af te duwen, maar Sien gaf geen krimp. Na een korte worsteling viel zij op de grond en sleurde Van Eyk met zich mee. Omstanders hielpen haar weer overeind. Anderen bekommerden zich om Van Eyk, die om zich heen keek op zoek naar zijn kunstgebit dat in de consternatie uit zijn mond was gevallen.
Sien voelde zich in de steek gelaten. In plaats van dat de heilige Maagd Maria Van Eyk uit zijn rolstoel had laten opstaan. Lag hij er nu gestrekt naast. Haar teleurstelling ebde weg en maakte plaats voor woede. Ze haalde het beeldje van de heilige Maagd Maria uit haar tas en gooide het vol overgave tegen het asfalt in stukken.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten