Aan het eind van de dinsdag in Maaikes tweede schoolweek zit het team na schooltijd in de personeelskamer aan de vergadertafels. Correctiewerk en lesvoorbereiding moeten dus thuis gebeuren. Niet fijn, maar het is niet anders. De vergaderpunten vindt ze in haar postvak, de notulen van de vorige vergadering zijn eraan geniet.
Aarnout zit voor, notuleren gebeurt per toerbeurt. Vandaag is Femke, de gymjuf, de gelukkige. Aarnout slaat het voorste vel van de flip-over weg en blijkt op het vel erachter de agendapunten groot te hebben opgeschreven.
Beetje dubbelop, denkt Maaike. Hij opent de vergadering en wijst op agendapunt één: de notulen. Ze bespreken alle punten zonder noemenswaardige problemen en binnen een uur is het tijd voor de rondvraag.
Maaike is de enige die iets in wil brengen. Ze steekt haar vinger op, wat tot vrolijkheid onder haar collega’s leidt.
“Moet je plassen?” vraagt Els.
“Oh, ja, nee... stom hè? Nee, ik heb een vraagje. Wat doen we met Sint-Maarten?”
“Niets,” antwoordt Aarnout. Hij kijkt haar kort aan en bladert ver-volgens door de papieren die voor hem liggen.
Na een korte aarzeling zegt ze: “Het lijkt mij leuk om allemaal lampions te laten maken. Veel kinderen gaan op 11 maart ‘s avonds langs de deuren. Je ziet ze al van ver aankomen met hun lichtgevende lampions. Ze bellen aan en als er opengedaan wordt, zingen ze een liedje. Meestal ‘sinte sinte maarten de koeien hebben staarten’. Nou kwam ik laatst een liedje tegen dat ik nog nooit gehoord heb. Héél origineel. Als we dat in de klas oefenen, kunnen we de elfde op het schoolplein of in de aula verzamelen en het samen zingen.” Ze heeft snel gesproken en voelt dat ze een blos op haar wangen gekregen heeft.
Enkele collega’s rollen met hun ogen, anderen glimlachen of zuchten. Femke bekijkt met een schuin hoofd haar droedels in de marge van haar notulen.
“Wie wil reageren op Maaikes voorstel?” vraagt Aarnout.
“Ik heb daar echt geen tijd voor hoor,” zegt Els, “het programma is al zo vol dat ik vrees dingen te moeten laten schieten.”
“Wat heeft die Sint Maarten precies gedaan?” vraagt de juf van groep een. Ze kijkt met grote ogen en iets opgetrokken wenkbrauwen de kring rond.
“Het is de komende tijd inderdaad hartstikke druk; er moeten sowieso diverse toetsen worden afgenomen. Die kunnen niet uitgesteld worden. Dat lijkt me belangrijker dan lampionnetjes maken,” valt Willy haar bij.
“Was dat ook een soort Sinterklaas?” probeert de juf van groep een nog eens.
“Voor je het weet zitten we in de sinterklaastijd, moeten we wéér van alles knutselen en zingen. Het wordt me echt even te veel allemaal,” kreunt Els.
De overige reacties komen op hetzelfde neer. Aarnout heeft genoeg gehoord. “Helder. Geen Sint-Maarten. Andere punten? Eenmaal, andermaal... Fermé!”
Maaike vertrekt meteen naar haar lokaal.
In de vergaderruimte hoort ze iemand zingen: “Sinte sinte maarten, de koeien hebben staarten.” Iemand loeit en er wordt luid gelachen.
Ze gooit de huisdeur met een klap achter zich dicht, schopt haar schoenen uit en smijt haar tas in een hoek van de huiskamer.
Marco kijkt haar verbaasd aan.
“Wat een labbekakkers,” zegt ze.
Hij haast zich een glas wijn voor haar in te schenken en zegt: “Vertel.”
Ze vertelt met rode konen, en luider dan ze doorgaans praat, wat er tijdens de rondvraag voorgevallen is.
“Dat is inderdaad klote,” zegt hij. “Je denkt iets leuks te hebben en dan krijg je dat.”
Ze vindt het fijn dat hij haar begrijpt. Haar kaken ontspannen zich en haar ademhaling wordt rustiger. Ze neemt een paar slokken wijn.
“Ik kan natuurlijk gewoon lampionnen maken en het lied aanleren. Dan doen ze misschien alsnog mee, ongetwijfeld niet allemaal, maar goed.”
Hij denkt er het zijne over, maar houdt dat wijselijk voor zich. Hij slaat een arm om haar heen en geeft haar een zoen op haar voorhoofd.
*Schoolnovelle
Aarnout zit voor, notuleren gebeurt per toerbeurt. Vandaag is Femke, de gymjuf, de gelukkige. Aarnout slaat het voorste vel van de flip-over weg en blijkt op het vel erachter de agendapunten groot te hebben opgeschreven.
Beetje dubbelop, denkt Maaike. Hij opent de vergadering en wijst op agendapunt één: de notulen. Ze bespreken alle punten zonder noemenswaardige problemen en binnen een uur is het tijd voor de rondvraag.
Maaike is de enige die iets in wil brengen. Ze steekt haar vinger op, wat tot vrolijkheid onder haar collega’s leidt.
“Moet je plassen?” vraagt Els.
“Oh, ja, nee... stom hè? Nee, ik heb een vraagje. Wat doen we met Sint-Maarten?”
“Niets,” antwoordt Aarnout. Hij kijkt haar kort aan en bladert ver-volgens door de papieren die voor hem liggen.
Na een korte aarzeling zegt ze: “Het lijkt mij leuk om allemaal lampions te laten maken. Veel kinderen gaan op 11 maart ‘s avonds langs de deuren. Je ziet ze al van ver aankomen met hun lichtgevende lampions. Ze bellen aan en als er opengedaan wordt, zingen ze een liedje. Meestal ‘sinte sinte maarten de koeien hebben staarten’. Nou kwam ik laatst een liedje tegen dat ik nog nooit gehoord heb. Héél origineel. Als we dat in de klas oefenen, kunnen we de elfde op het schoolplein of in de aula verzamelen en het samen zingen.” Ze heeft snel gesproken en voelt dat ze een blos op haar wangen gekregen heeft.
Enkele collega’s rollen met hun ogen, anderen glimlachen of zuchten. Femke bekijkt met een schuin hoofd haar droedels in de marge van haar notulen.
“Wie wil reageren op Maaikes voorstel?” vraagt Aarnout.
“Ik heb daar echt geen tijd voor hoor,” zegt Els, “het programma is al zo vol dat ik vrees dingen te moeten laten schieten.”
“Wat heeft die Sint Maarten precies gedaan?” vraagt de juf van groep een. Ze kijkt met grote ogen en iets opgetrokken wenkbrauwen de kring rond.
“Het is de komende tijd inderdaad hartstikke druk; er moeten sowieso diverse toetsen worden afgenomen. Die kunnen niet uitgesteld worden. Dat lijkt me belangrijker dan lampionnetjes maken,” valt Willy haar bij.
“Was dat ook een soort Sinterklaas?” probeert de juf van groep een nog eens.
“Voor je het weet zitten we in de sinterklaastijd, moeten we wéér van alles knutselen en zingen. Het wordt me echt even te veel allemaal,” kreunt Els.
De overige reacties komen op hetzelfde neer. Aarnout heeft genoeg gehoord. “Helder. Geen Sint-Maarten. Andere punten? Eenmaal, andermaal... Fermé!”
Maaike vertrekt meteen naar haar lokaal.
In de vergaderruimte hoort ze iemand zingen: “Sinte sinte maarten, de koeien hebben staarten.” Iemand loeit en er wordt luid gelachen.
Ze gooit de huisdeur met een klap achter zich dicht, schopt haar schoenen uit en smijt haar tas in een hoek van de huiskamer.
Marco kijkt haar verbaasd aan.
“Wat een labbekakkers,” zegt ze.
Hij haast zich een glas wijn voor haar in te schenken en zegt: “Vertel.”
Ze vertelt met rode konen, en luider dan ze doorgaans praat, wat er tijdens de rondvraag voorgevallen is.
“Dat is inderdaad klote,” zegt hij. “Je denkt iets leuks te hebben en dan krijg je dat.”
Ze vindt het fijn dat hij haar begrijpt. Haar kaken ontspannen zich en haar ademhaling wordt rustiger. Ze neemt een paar slokken wijn.
“Ik kan natuurlijk gewoon lampionnen maken en het lied aanleren. Dan doen ze misschien alsnog mee, ongetwijfeld niet allemaal, maar goed.”
Hij denkt er het zijne over, maar houdt dat wijselijk voor zich. Hij slaat een arm om haar heen en geeft haar een zoen op haar voorhoofd.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60
Maaike is als nieuwkomer een outcast. Zij ontdekt dit in een vergadering waar een goed idee van haar sneuvelt. Tenslotte lijkt Marco haar ook nog af te vallen. Haar opgestoken vinger is de eerste 'vingerwijzing' dat haar afwijkende mening zal worden afgekeurd. Goed geschreven met realistische details. Hoe overkomt Maaike deze teleurstelling en zal ze zich kunnen handhaven op deze school? Ben benieuwd naar H6.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je belangstelling, Albert. Ik heb hoofdstuk 6 t/m 10 doorgestuurd. Mijn opmaak verdwijnt als ik de tekst in een mail plak. De zinnen verspringen op veel plaatsen. Zelfs als ik het in een word-bijlage verzend, opent deze anders. Geen idee hoe dat mogelijk is. Hopelijk is het voor Sanne niet heel veel werk om er nog wat van te maken.
BeantwoordenVerwijderenGeen probleem. Ik denk dat het is gelukt.
VerwijderenIk ben onder de indruk van hoe je, met de allerdaagsheid van je verhaal, me blijft boeien. Mooie originele beschrijvingen.
Kleine problemen die groots voelen. (zoals leerkrachten dat kunnen) Geloofwaardig. Leuk dat we nog meer mogen lezen.
Ik vind het een prettig idee dat je van mijn rommelige inzending geen probleem maakt. Dank je wel voor je positieve commentaar.
BeantwoordenVerwijderen