Schoolnovelle - H6

De volgende dag neemt ze het allemaal wat luchthartiger op. Na een werkdag nog eens een kleine anderhalf uur vergaderen is best een opgave. Het is begrijpelijk dat haar collega’s dan melig worden en lachen om een flauw grapje. Dat moet ze niet persoonlijk opvatten. 

De ochtend met de kinderen verloopt op rolletjes. Ik ben een geboren onderwijzeres, denkt ze glimlachend om haar zelfgenoegzaamheid. In de middagpauze loopt Frits bij haar binnen. 

      “Dag Maaike, er zit me... eh...iets dwars. Heb je even?” 

      Ze slaat het boek dat voor haar ligt dicht. “Je stoel staat er nog.” 

      Hij pakt het stoeltje en zet hem op dezelfde plaats als de vorige keer. 

     Ik moet wel even achter een fatsoenlijke stoel aan, want hier kan ik toch geen volwassene op laten zitten en zeker niet een van Frits’ leeftijd, denkt Maaike. Hij zit erbij als een opblaasbare Abraham die je wel eens, half leeggelopen, in voortuinen ziet. 

      “De vergadering gisteren. Ik heb er slecht van geslapen.” Hij wrijft met een hand in zijn nek. “Ik had je moeten steunen. Je idee vind ik leuk. Natuurlijk horen we aandacht aan Sint-Maarten te besteden. In ieder geval zouden we lampionnen kunnen maken. De kinderen verheugen zich erop. Onzin dat we daar geen tijd voor hebben, handvaardigheid moeten we toch geven.” Hij kijkt haar kort aan, kijkt dan weg. 

      Maaike wacht op zijn ‘maar’. Dat laat niet lang op zich wachten. 

      “Ik durf niet... eh... ik ben bang tegen het team in te gaan. Ik ben aan mijn voorlaatste jaar bezig.” Opnieuw kijkt hij haar kort aan. “Ik wil zonder trammelant mijn pensioen halen. Karakterloos, ik weet het. Ik haat mijn eigen... eh... slapheid.” Hij gaat wat verzitten op zijn stoel. 

      “Frits, ik neem je niks kwalijk. Ik begrijp dat je onder deze omstandigheden voor jezelf kiest. Neemt niet weg dat ik schrik van je bezorgdheid. Je denkt dat het problemen geeft als je een andere mening hebt? Dat vind ik nogal wat.” 

In de gang loopt Femke voorbij. Ze houdt even haar pas in en kijkt het lokaal in. 

      “Dat is het ook.” Hij dempt zijn stem en buigt naar haar toe. “Er is hier een ‘Bende van Vier’ die de dienst uitmaakt.” Hij steekt vier vingers op. “Als die je niet moeten...” Hij zwijgt en kijkt snel naar het raam naast de deur. “Dacht je dat je voorgangster de klas niet aan kon?” Hij lacht schamper. “De kinderen en ouders liepen weg met haar. Ze liep over van de goede ideeën.”

      “Die niet in dank werden afgenomen,” vult ze aan. 

      “Precies. Daarom is ze weggegaan. Ze zei letterlijk tegen me: ‘Ik pas ervoor aan dit dooie paard te blijven trekken.’” 

      “Het kwam dus niet ‘out of the blue’ dat ze vertrokken is. Dat beweerde Aarnout namelijk.”   

      “Zei hij dat? Wat een gotspe. Ik weet niet hoeveel gesprekken ze wel niet in die paar maanden gevoerd heeft. Dat ging er vaak behoorlijk heftig aan toe. Het was geen dame die haar mening onder stoelen of banken stak.”        Aarnout loopt in de gang. Hij stopt, kijkt naar binnen en tikt op het raam. Met zijn wijsvinger wenkt hij Frits te komen. Die staat vlug op en loopt de gang in. Aarnout wijst; Frits loopt terug en sluit de deur. Nu staat Aarnout met wijde armbewegingen te praten. Ze hoort het dreunen van zijn stem, maar verstaat niet wát hij zegt. Frits staat er als een kwajongen, die door de veldwachter betrapt is op het stelen van een appel, bij. Maaike bekijkt het met plaatsvervangende schaamte. Nog even en hij pakt hem bij een oor en trekt hem mee naar zijn kamer. Wat een vertoning, denkt ze. 

      Aarnout lijkt uitgesproken te zijn. Frits loopt naar de deur en opent die. 

      “Sorry ... eh ...Aarnout heeft ... eh ...me nodig.” 

      Aarnout kijkt een moment naar haar door het raam en loopt vervolgens door. Meteen daarachter komt Frits voorbij. Zijn ronde rug en kromme schouders ontroeren haar.

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60

*Schoolnovelle