Bas studeerde nadat hij was geslaagd voor zijn havo-examen, profiel economie en maatschappij, ‘Financial Services Management’ aan de Hogeschool van Amsterdam. Deze opleiding levert afgestudeerden met de titel ‘Bachelor of Arts’ (BA) op, die klanten van banken en verzekerings-maatschappijen adviseren over beleggen, hypotheken of verzekeringen.
Na zijn afstuderen volgde hij een traineeship bij een grote bank in Amsterdam. Nu werkt hij op de afdeling hypotheken.
Hij woont nu nog bij zijn ouders, maar wil binnen afzienbare tijd iets voor zichzelf hebben.
Als Sylvia hem over het aanbod van Pauline vertelt, reageert hij onmiddellijk enthousiast. “Dat is fantastisch, Syl. Wat een kans. Je eigen studio en een woning eraan vast.”
“Dat is onbetaalbaar, joh. Wat moet je verdienen om daar de hypotheek voor rond te krijgen?'
“Luister: we kennen elkaar nu een jaar. We hebben het fantastisch met elkaar. We staan op dezelfde manier in het leven, willen allebei kinderen. Laten we er voor gaan.”
“Doe je me nou een aanzoek?”
“Nou, een aanzoek ... Ik denk eerder aan samenwonen, officieel geregeld uiteraard, dan aan trouwen.”
“Jij bent gek, joh,” zegt ze. De raderen in haar hoofd draaien op volle toeren rond.
Haar ouders delen het enthousiasme van Bas.
“Als Kairos langskomt, moet je hem bij zijn kuif grijpen. Als je dat niet doet, krijg je misschien nooit meer de mogelijkheid,” zegt haar vader.
Hij kan het weer niet laten er een filosofische touch aan te geven. Ook zonder dat ze weet wie Kairos is, begrijpt ze wat hij bedoelt.
Haar moeder is korter van stof. “Doen,” is alles wat ze zegt.
“Ik kan dat helemaal niet betalen,” pruttelt Sylvia tegen.
Vader zegt: “Voor zover ik het kan overzien, werken er drie dingen in jouw voordeel. Ten eerste vraagt Pauline aan jou vast niet de hoofdprijs, ten tweede kan Bas helpen een zo gunstig mogelijke hypotheek af te sluiten en tot slot hoef je de lasten niet alleen op te brengen.”
“Want?” vraagt Sylvia.
“Of je gaat in op Bas’ aanbod en je gaat samenwonen of wij helpen je. Misschien worden we medekoper of desnoods kopen we het zelf,” zegt vader.
Ze heeft rode konen van opwinding en staart zwijgend voor zich uit. Na een minuutje zegt ze:
“Pffff... Ik ga even een eind rennen in het park. Jullie zijn schatten. Tot zo.”
*Schoolnovelle
Na zijn afstuderen volgde hij een traineeship bij een grote bank in Amsterdam. Nu werkt hij op de afdeling hypotheken.
Hij woont nu nog bij zijn ouders, maar wil binnen afzienbare tijd iets voor zichzelf hebben.
Als Sylvia hem over het aanbod van Pauline vertelt, reageert hij onmiddellijk enthousiast. “Dat is fantastisch, Syl. Wat een kans. Je eigen studio en een woning eraan vast.”
“Dat is onbetaalbaar, joh. Wat moet je verdienen om daar de hypotheek voor rond te krijgen?'
“Luister: we kennen elkaar nu een jaar. We hebben het fantastisch met elkaar. We staan op dezelfde manier in het leven, willen allebei kinderen. Laten we er voor gaan.”
“Doe je me nou een aanzoek?”
“Nou, een aanzoek ... Ik denk eerder aan samenwonen, officieel geregeld uiteraard, dan aan trouwen.”
“Jij bent gek, joh,” zegt ze. De raderen in haar hoofd draaien op volle toeren rond.
Haar ouders delen het enthousiasme van Bas.
“Als Kairos langskomt, moet je hem bij zijn kuif grijpen. Als je dat niet doet, krijg je misschien nooit meer de mogelijkheid,” zegt haar vader.
Hij kan het weer niet laten er een filosofische touch aan te geven. Ook zonder dat ze weet wie Kairos is, begrijpt ze wat hij bedoelt.
Haar moeder is korter van stof. “Doen,” is alles wat ze zegt.
“Ik kan dat helemaal niet betalen,” pruttelt Sylvia tegen.
Vader zegt: “Voor zover ik het kan overzien, werken er drie dingen in jouw voordeel. Ten eerste vraagt Pauline aan jou vast niet de hoofdprijs, ten tweede kan Bas helpen een zo gunstig mogelijke hypotheek af te sluiten en tot slot hoef je de lasten niet alleen op te brengen.”
“Want?” vraagt Sylvia.
“Of je gaat in op Bas’ aanbod en je gaat samenwonen of wij helpen je. Misschien worden we medekoper of desnoods kopen we het zelf,” zegt vader.
Ze heeft rode konen van opwinding en staart zwijgend voor zich uit. Na een minuutje zegt ze:
“Pffff... Ik ga even een eind rennen in het park. Jullie zijn schatten. Tot zo.”
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60
Reacties
Een reactie posten