Sylvia was zonder broers en zusters opgegroeid. Haar vader was huisarts en haar moeder bestierde een webwinkel met proefdiervrije cosmetica. Ze waren na een verkeringstijd van vier jaar getrouwd. Vader was 29 en moeder 27. Na een jaar was moeder al zwanger. De zwangerschap en de bevalling verliepen zonder complicaties en de boreling was een wolk van een meisje. Ze kreeg de voornaam van haar oma. Het wicht legde een ernstige belangstelling voor de wereld om haar heen aan de dag. Haar hoofdje draaide voortdurend van links naar rechts en haar lichte oogjes namen alles gulzig in zich op. Als vader of moeder tegen haar praatten, hield ze het hoofdje schuin en keek ze hen met gefronste wenkbrauwtjes aan. Huilen deed ze vrijwel nooit. Ze leek een afkeer van het tumult dat ze daarbij zelf produceerde te hebben. Ook bij andere harde geluiden reageerde ze misnoegd. Als de vuilniswagen eens per week met veel geraas de vuilcontainers leegde, betrok haar gezichtje en hield ze haar handjes krampachtig tegen haar oortjes gedrukt. Spoedde zich een wagen met gillende sirene voorbij, dan tijgerde ze naar de eettafel en verstopte zich daar. Maar als er vanuit de geluidsinstallatie van papa en mama klassieke muziek klonk - wat vaak het geval was - spatte de blijdschap van haar gezichtje af. Al bij de eerste klanken strekte ze haar armpjes en maakte grijp-beweginkjes. Na acht maanden zat ze zonder hulp rechtop en wiegde op het ritme van de muziek heen en weer. Of ze zat juist heel stil met gesloten oogjes. Drie weken voor haar eerste verjaardag stond ze. Als ze nu muziek hoorde die ze mooi vond, wiegde ze met haar hele frêle lichaampje, waarbij ze aanvankelijk geregeld omviel. Dan krabbelde ze onmiddellijk overeind en hervatte haar dans.
Ze was ruim drie jaar oud toen haar ouders haar inschreven voor een proefles kleuterballet. Fantastisch vond ze het. Ze had het de hele week erna over niets anders. Vanaf toen zat Sylvia op ballet. Ze kreeg zalmkleurige leren balletschoentjes, een zachtroze balletpanty en een lichtroze pakje met vast rokje.
Het plezier van bewegen op muziek stond tijdens de lessen voorop. De kinderen maakten ook al kennis met de klassieke ballet-techniek. Op zesjarige leeftijd stroomde ze door naar het klassiek ballet.
Ballet vergt intensieve oefening: er bestaan heel veel passen en bewegingen, en de techniek vraagt kracht en precisie. Vader had op zolder een grote spiegel opgehangen en aan de muur een houten leuning gemonteerd, een barre heette dat officieel, waaraan ze in haar vrije tijd oefende.
Ook tijdens haar opleiding op de havo bleef ze één keer in de week naar balletles gaan en oefende ze nog regelmatig op zolder. Op school viel ze op door haar slanke lichaam met daaronder de lange, gespierde benen met de iets naar buiten staande voeten. Ze liep altijd kaarsrecht, haar neus iets omhoog. Haar medeleerlingen dachten, volkomen ten onrechte, dat ze zelfingenomen was.
Ze deed nooit auditie voor de Nationale Balletacademie in Amsterdam. Ze vreesde dat ze door de strikte discipline en de onderlinge concurrentie die er misschien zouden bestaan het plezier in het dansen zou verliezen. Ze vond het fantastisch om het dansen een deel van haar leven te laten zijn. Ze paste er evenwel voor op dat het niet haar héle leven werd.
Nadat ze geslaagd was voor het havo- examen informeerde de eigenares van de balletstudio of ze er iets voor voelde zelf les te geven. Ze zou beginnen met peuters en kleuters en door zelf lessen en workshops te volgen, zou ze later met oudere kinderen en volwassenen kunnen werken. Ze hoefde er niet over na te denken. Ze had geen idee gehad wat ze na de havo wilde aanpakken. Ze begon met vijf dagen in de week vier uur les te geven. Zelf bleef ze twee keer per week lessen nemen. Daarnaast las ze tal van boeken in het Nederlands en Engels over ballet en dans.
Haar ouders hadden er geen probleem mee dat ze bij hun bleef wonen en geen fulltime baan had.
*Schoolnovelle
Ze was ruim drie jaar oud toen haar ouders haar inschreven voor een proefles kleuterballet. Fantastisch vond ze het. Ze had het de hele week erna over niets anders. Vanaf toen zat Sylvia op ballet. Ze kreeg zalmkleurige leren balletschoentjes, een zachtroze balletpanty en een lichtroze pakje met vast rokje.
Het plezier van bewegen op muziek stond tijdens de lessen voorop. De kinderen maakten ook al kennis met de klassieke ballet-techniek. Op zesjarige leeftijd stroomde ze door naar het klassiek ballet.
Ballet vergt intensieve oefening: er bestaan heel veel passen en bewegingen, en de techniek vraagt kracht en precisie. Vader had op zolder een grote spiegel opgehangen en aan de muur een houten leuning gemonteerd, een barre heette dat officieel, waaraan ze in haar vrije tijd oefende.
Ook tijdens haar opleiding op de havo bleef ze één keer in de week naar balletles gaan en oefende ze nog regelmatig op zolder. Op school viel ze op door haar slanke lichaam met daaronder de lange, gespierde benen met de iets naar buiten staande voeten. Ze liep altijd kaarsrecht, haar neus iets omhoog. Haar medeleerlingen dachten, volkomen ten onrechte, dat ze zelfingenomen was.
Ze deed nooit auditie voor de Nationale Balletacademie in Amsterdam. Ze vreesde dat ze door de strikte discipline en de onderlinge concurrentie die er misschien zouden bestaan het plezier in het dansen zou verliezen. Ze vond het fantastisch om het dansen een deel van haar leven te laten zijn. Ze paste er evenwel voor op dat het niet haar héle leven werd.
Nadat ze geslaagd was voor het havo- examen informeerde de eigenares van de balletstudio of ze er iets voor voelde zelf les te geven. Ze zou beginnen met peuters en kleuters en door zelf lessen en workshops te volgen, zou ze later met oudere kinderen en volwassenen kunnen werken. Ze hoefde er niet over na te denken. Ze had geen idee gehad wat ze na de havo wilde aanpakken. Ze begon met vijf dagen in de week vier uur les te geven. Zelf bleef ze twee keer per week lessen nemen. Daarnaast las ze tal van boeken in het Nederlands en Engels over ballet en dans.
Haar ouders hadden er geen probleem mee dat ze bij hun bleef wonen en geen fulltime baan had.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60
Reacties
Een reactie posten