“Goed, volgende agendapunt: Kerst.” Aarnout neemt voor hij verder gaat eerst een slok thee, die na een klein uur vergaderen niet erg warm meer kan zijn.
*Schoolnovelle
Sinterklaas is terug naar Spanje. Kerst is de volgende festiviteit en dat is het al binnen afzienbare tijd.
Maaike vindt het een geruststellende gedachte dat er over het knutselen van de Kerstman niet makkelijk tweespalt kan ontstaan. Een solitair acterende, witte man is vast ‘spekkie naar het bekkie” van in ieder geval Aarnout en zijn volgelingen.
“Wong zorgt ervoor dat de kunstbomen, die nu op zolder liggen, in de klassen terechtkomen. Vanaf dat ogenblik kunnen ze opgetuigd en neergezet worden.”
Echte bomen, die zo knus ruiken, zijn door de brandweer verboden. Ook brandende kaarsen zijn uit den boze en vervangen door waxinelichtjes met een batterijtje.
“Het kerstetentje is op de donderdagavond voor de vakantie van 19 uur tot 20.15 uur. Voor het maken van kerststukjes gaat Wong achter takken aan. De versiering daarvoor nemen de kinderen van huis mee. Oasis heb ik besteld en dat is al bezorgd. Ik leg het in de personeelskamer. Vragen?”
“Wat is owazus?” vraagt de juf van groep een.
“Steekschuim,” zegt Aarnout, “dat vroeg je vorig jaar ook.”
“Een domme vraag misschien: wie zorgen er voor het eten?” vraagt Maaike.
“De ouders. Jij maakt een lijst die je bij de deur van je lokaal ophangt. De ouders geven daarop aan, dat mag via hun kinderen, wat ze bereiden voor het etentje. Op de avond zelf brengen ze hun kinderen en het eten naar de klas.”
“Dat is handig. Wat maken ze zoal?” vraagt Maaike verder.
“Dat komt ieder jaar op hetzelfde neer: saté, loempiaatjes, eiersalade, bami, roti, knakworstjes, pannenkoeken, dat werk,” zegt Els lachend. “De slager heeft voor de school ieder jaar leuke aanbiedingen.”
“Je kijkt niet erg blij, Maaike. Valt de menukaart je tegen?” vraagt Femke. Els en Willy gniffelen.
“Ja, ik vind het verschrikkelijk. Ten eerste zit er niks gezonds tussen en ten tweede is met alle hapjes dierenleed gemoeid.”
Willy zucht diep en kijkt met haar hoofd in haar nek naar het plafond. “Oh nee hè, gaan we nou echt op die toer?” Ze kijkt ostentatief op haar horloge en trommelt daarna met haar vingers op tafel.
“Er worden in Nederland per dag 1,8 miljoen dieren geslacht. Landdieren, alles wat uit het water komt, is niet meegeteld. 1,8 miljoen! Is het veel gevraagd het daar even over te hebben?” Maaike hoort de irritatie in haar eigen stem.
“Kom op, zeg. Het is kerst: daar hoort vlees bij.” Els zet haar woorden kracht bij door met haar vlakke hand op tafel te slaan.
“Ik dacht dat kerst een feest van vrede en liefde was, van verbondenheid.” Maaike kijkt uitdagend de kring rond.
“Ik houd van dieren. Voor kip, spareribs en paling mogen ze me midden in de nacht wakker maken,” zegt Femke met een brede grijns. Maaike ziet dat in haar bovenkaak een kies ontbreekt.
“Het zijn beesten, hoor, geen mensen. Voor ze beseffen wat er gebeurt, zijn ze al dood,” zegt Willy.
“Het zijn dieren die het zonlicht nog nooit gezien hebben. Ze worden de veewagens ingejaagd en rijden opeengepakt naar de slachthuizen. Geloof je nou echt dat ze daar aangekomen het angstzweet en het bloed niet ruiken, het gekrijs van de dieren binnen niet horen?” Maaike stopt even om op adem te komen. Haar oren en wangen gloeien. “Los hiervan is het allemaal ongezonde troep zonder enige fantasie.”
“Het staat je vrij creatief met wortels en selderijstengels aan de gang te gaan. Leef je uit. Helaas heeft de groenteboer geen voordelige aanbiedingen,” zegt Els.
“Ik verdom het van de ouders te verlangen dat ze zich onderwerpen aan de spijswetten van één nieuwe leerkracht,” zegt Willy.
“Jij kiest ervoor geen vlees te eten. Wij hebben een andere mening,” zegt de juf van groep een.
“Er zijn thema’s waarover je niet van mening kúnt verschillen: die zijn intrinsiek verkeerd. Je kunt geen meningsverschil hebben over verkrachting, discriminatie, genocide, en dergelijke,” zegt Maaike.
“Wat is intrinsiek?” vraagt dezelfde juf.
“Als je nou zo nodig de consequente dierenredder wilt uithangen, begrijp ik niet waarom je een leren zadel op je fiets hebt,” zegt Els, waarbij ze grijnzend de kring rondkijkt.
“Ik heb de fiets tweedehands gekocht en dit zadel zat er nou eenmaal op. En er zullen vast nog wel meer dingen zijn waarbij ik soms de ‘fout’ inga, maar ik ben toch liever een inconsequente vegetariër dan een consequente dierenbeul,” zegt Maaike met een blos op haar wangen.
“Vegetariërs doen altijd zo superieur. Als ze daar nou eens mee ophouden, bereiken ze veel meer. Ze roepen met dat gedrag verzet op,” zegt Femke.
“Het is zo dat ik veganist ben - ik ben strikt genomen geen vegetariër - juist omdát ik me aan geen enkel levend wezen superieur waan,” zegt Maaike.
“Vaginist?” vraagt Willy.
Er wordt gelachen.
Aarnout slaat zijn vergadermap met een klap dicht. “De argumenten over en weer gehoord hebbend zie ik geen reden onze gewoonte te veranderen. Of is er misschien iemand die nog niet aan het woord geweest is, die het met Maaike eens is?” Hij kijkt de aanwezigen een voor een aan. Sommigen schudden hun hoofd, anderen krabbelen wat met hun pen op de papieren voor zich, een enkeling mompelt ‘Nuhh’.
“Helder. Tijd voor de rondvraag. Niemand? Bedankt voor jullie inbreng en wel thuis.” Met een klap op de tafel sluit hij de vergadering.
Maaike vindt het een geruststellende gedachte dat er over het knutselen van de Kerstman niet makkelijk tweespalt kan ontstaan. Een solitair acterende, witte man is vast ‘spekkie naar het bekkie” van in ieder geval Aarnout en zijn volgelingen.
“Wong zorgt ervoor dat de kunstbomen, die nu op zolder liggen, in de klassen terechtkomen. Vanaf dat ogenblik kunnen ze opgetuigd en neergezet worden.”
Echte bomen, die zo knus ruiken, zijn door de brandweer verboden. Ook brandende kaarsen zijn uit den boze en vervangen door waxinelichtjes met een batterijtje.
“Het kerstetentje is op de donderdagavond voor de vakantie van 19 uur tot 20.15 uur. Voor het maken van kerststukjes gaat Wong achter takken aan. De versiering daarvoor nemen de kinderen van huis mee. Oasis heb ik besteld en dat is al bezorgd. Ik leg het in de personeelskamer. Vragen?”
“Wat is owazus?” vraagt de juf van groep een.
“Steekschuim,” zegt Aarnout, “dat vroeg je vorig jaar ook.”
“Een domme vraag misschien: wie zorgen er voor het eten?” vraagt Maaike.
“De ouders. Jij maakt een lijst die je bij de deur van je lokaal ophangt. De ouders geven daarop aan, dat mag via hun kinderen, wat ze bereiden voor het etentje. Op de avond zelf brengen ze hun kinderen en het eten naar de klas.”
“Dat is handig. Wat maken ze zoal?” vraagt Maaike verder.
“Dat komt ieder jaar op hetzelfde neer: saté, loempiaatjes, eiersalade, bami, roti, knakworstjes, pannenkoeken, dat werk,” zegt Els lachend. “De slager heeft voor de school ieder jaar leuke aanbiedingen.”
“Je kijkt niet erg blij, Maaike. Valt de menukaart je tegen?” vraagt Femke. Els en Willy gniffelen.
“Ja, ik vind het verschrikkelijk. Ten eerste zit er niks gezonds tussen en ten tweede is met alle hapjes dierenleed gemoeid.”
Willy zucht diep en kijkt met haar hoofd in haar nek naar het plafond. “Oh nee hè, gaan we nou echt op die toer?” Ze kijkt ostentatief op haar horloge en trommelt daarna met haar vingers op tafel.
“Er worden in Nederland per dag 1,8 miljoen dieren geslacht. Landdieren, alles wat uit het water komt, is niet meegeteld. 1,8 miljoen! Is het veel gevraagd het daar even over te hebben?” Maaike hoort de irritatie in haar eigen stem.
“Kom op, zeg. Het is kerst: daar hoort vlees bij.” Els zet haar woorden kracht bij door met haar vlakke hand op tafel te slaan.
“Ik dacht dat kerst een feest van vrede en liefde was, van verbondenheid.” Maaike kijkt uitdagend de kring rond.
“Ik houd van dieren. Voor kip, spareribs en paling mogen ze me midden in de nacht wakker maken,” zegt Femke met een brede grijns. Maaike ziet dat in haar bovenkaak een kies ontbreekt.
“Het zijn beesten, hoor, geen mensen. Voor ze beseffen wat er gebeurt, zijn ze al dood,” zegt Willy.
“Het zijn dieren die het zonlicht nog nooit gezien hebben. Ze worden de veewagens ingejaagd en rijden opeengepakt naar de slachthuizen. Geloof je nou echt dat ze daar aangekomen het angstzweet en het bloed niet ruiken, het gekrijs van de dieren binnen niet horen?” Maaike stopt even om op adem te komen. Haar oren en wangen gloeien. “Los hiervan is het allemaal ongezonde troep zonder enige fantasie.”
“Het staat je vrij creatief met wortels en selderijstengels aan de gang te gaan. Leef je uit. Helaas heeft de groenteboer geen voordelige aanbiedingen,” zegt Els.
“Ik verdom het van de ouders te verlangen dat ze zich onderwerpen aan de spijswetten van één nieuwe leerkracht,” zegt Willy.
“Jij kiest ervoor geen vlees te eten. Wij hebben een andere mening,” zegt de juf van groep een.
“Er zijn thema’s waarover je niet van mening kúnt verschillen: die zijn intrinsiek verkeerd. Je kunt geen meningsverschil hebben over verkrachting, discriminatie, genocide, en dergelijke,” zegt Maaike.
“Wat is intrinsiek?” vraagt dezelfde juf.
“Als je nou zo nodig de consequente dierenredder wilt uithangen, begrijp ik niet waarom je een leren zadel op je fiets hebt,” zegt Els, waarbij ze grijnzend de kring rondkijkt.
“Ik heb de fiets tweedehands gekocht en dit zadel zat er nou eenmaal op. En er zullen vast nog wel meer dingen zijn waarbij ik soms de ‘fout’ inga, maar ik ben toch liever een inconsequente vegetariër dan een consequente dierenbeul,” zegt Maaike met een blos op haar wangen.
“Vegetariërs doen altijd zo superieur. Als ze daar nou eens mee ophouden, bereiken ze veel meer. Ze roepen met dat gedrag verzet op,” zegt Femke.
“Het is zo dat ik veganist ben - ik ben strikt genomen geen vegetariër - juist omdát ik me aan geen enkel levend wezen superieur waan,” zegt Maaike.
“Vaginist?” vraagt Willy.
Er wordt gelachen.
Aarnout slaat zijn vergadermap met een klap dicht. “De argumenten over en weer gehoord hebbend zie ik geen reden onze gewoonte te veranderen. Of is er misschien iemand die nog niet aan het woord geweest is, die het met Maaike eens is?” Hij kijkt de aanwezigen een voor een aan. Sommigen schudden hun hoofd, anderen krabbelen wat met hun pen op de papieren voor zich, een enkeling mompelt ‘Nuhh’.
“Helder. Tijd voor de rondvraag. Niemand? Bedankt voor jullie inbreng en wel thuis.” Met een klap op de tafel sluit hij de vergadering.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60
Ik heb geaarzeld om te reageren, omdat ik twijfelde aan mijn oordeel. Dat ik het nu toch doe, betekent niet dat ik niet meer twijfel...
BeantwoordenVerwijderenJe hebt nu drie hoofdstukken gewijd aan vergaderingen waarin Maaike botst met haar collega's. Drie vergaderingen die allemaal over feestdagen gaan - Sint Maarten, Sinterklaas, Kerstmis. Die herhalingen zijn zinvol als er een ontwikkeling plaatsvindt en die mis ik. De onenigheid wordt niet groter, de ruzies worden niet feller, de afkeer wordt niet intenser. Zo blijven die hoofdstukken niet meer dan herhalingen van wat de lezer al weet en dus overbodig. Je Schoolnovelle kabbelt voort zonder plotontwikkeling.
Nogmaals: ik twijfel aan mijn oordeel. Doe hier alleen iets mee als je het herkent, want ik hoor gewoon tot de stuurlui die aan wal staan.
Hoi Albert,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je feedback, Albert. Het is voor mij goed te horen hoe anderen het lezen van mijn boek ervaren. Ik begrijp zeker wat je bedoelt. Het is geen Da Vinci Code en dat gaat het ook niet worden. Het plot ontwikkelt zich kabbelend. Maaike bijt vergadering voor vergadering wat feller van zich af. Het is het type boek en film waar ik wel van houd: het 'gewone' gedoe van mensen, die doen wat ze doen vanuit hun vorming in hun jeugd. Ook als iets het plot niet onmiddellijk voortstuwt, kan het m.i. onderhoudend zijn om te lezen, maar dan gaat het uiteraard vooral om smaak. Wetend dat het niet de achtbaan gaat worden waarop je gehoopt had, heb ik er geen moeite mee te stoppen met het inzenden van hoofdstukken. Er volgen er sowieso nog 5. Weet dat ik het boek in de eerste plaats voor mezelf geschreven heb en er met plezier op terugkijk.
Hallo Jan,
VerwijderenBegrijp me niet verkeerd: ik heb bedenkingen tegen een detail van je boek, niet tegen je boek. Je bent juist erg goed in het schrijven over het 'gewone' gedoe van mensen. Dat blijkt niet alleen uit Schoolnovelle maar ook uit je inzendingen voor de schrijfopdrachten, die vaak kleinoden van menselijkheid zijn. Ik wil je dan ook vragen niet te stoppen met het inzenden van de hoofdstukken omdat ik erg benieuwd ben naar hoe het verhaal zich - al kabbelend - ontvouwt.
Ik heb voorafgaande niet gelezen, maar vind dit vermakelijk. Het zou wat mij betreft nog venijniger mogen. Dan moet er wel een gladstrijker bij.
BeantwoordenVerwijderenIk had dat uit je reactie inderdaad niet begrepen, dacht dat je je verveelde en er tegenop ging zien te 'moeten' reageren. 😀👍
BeantwoordenVerwijderen