Het merendeel van Maaikes collega’s of beter gezegd, het deel dat het voor het zeggen heeft, vooral Els, Femke en Willy, ziet het probleem wel en eist van Aarnout dat hij maatregelen treft. Ze zijn al benaderd door diverse ouders, die vragen waarom zij nog steeds voor Zwarte Pieten kiezen. Hun collega van groep zeven laat duidelijk zien dat het ook anders kan, meer in lijn met de tijdgeest. Vandaar dat Maaike nu voor de tweede keer bij Aarnout op het figuurlijke matje zit.
“Ik begrijp het niet,” zegt hij, “of ik ben vorige keer niet helder geweest of je hebt maling aan het schoolbeleid. Ik wil dat we eenheid uitstralen. Dat stralen we niet uit als de een Zwarte Pieten maakt en de ander het lokaal vol hangt met Bonte Pieten. Daarmee schep je onrust onder de ouders. Wederom. Wat is je excuus dit keer?”
“Ik weet uit ervaring hoe vervelend deze tijd voor donkere kinderen kan zijn. Mijn creoolse vriendin krijgt juist dan pijnlijke beledigingen naar haar hoofd geslingerd. Bovendien vind ik de associatie met de slavernij, superieure witte baas en zwarte knechten, ongewenst. Het is nou niet direct een periode in de geschiedenis geweest waar je groots op kunt zijn.”
“Ik vind het niet zo belangrijk wat jij vindt. Wat wij als team vinden, vind ik belangrijk. Jouw mening is daar ondergeschikt aan. Als je in een fabriek werkt waar ze blauwe knopen maken, kun jij geen rode knopen maken, omdat je vreest dat de Smurfen anders met hun identiteit in de knoop raken.” Hij schiet in de lach om zijn eigen scherts.
“Ik vind je vergelijking van het opvoeden van kinderen en het maken van knopen echt nergens op slaan, en die van donkere mensen met Smurfen zelfs onfatsoenlijk. In het schoolwerkplan staat als visie geformuleerd:
Ik heb sterk de indruk dat dit niet geldt voor het personeel. Je schermt voortdurend met ‘eenheid’. Ik geloof verdikkeme dat je echt denkt dat we bezig zijn knopen te maken.”
“Ik vergelijk donkere mensen niet met Smurfen. Ik vergelijk rooieknopen met blauwe knopen. Ik heb trouwens geen zin hier nog meer tijd aan te verspillen. Je doet gewoon wat ik zeg.”
“En jij zegt: ‘Maak Zwarte Pieten’?”
“Nou, hoe moeilijk is dat? Je snapt het.”
“Ik maak Bonte Pieten. Hoe moeilijk is dat?” Maaike stoot haar stoel naar achter, staat met samengeknepen handen op en loopt met grote passen het kantoortje uit. Halverwege de gang hoort ze hem nog tekeergaan.
Aan het eind van de dag heeft ze andermaal een platte band, nu de voorband. Zeker ook poreus.
*Schoolnovelle
“Ik begrijp het niet,” zegt hij, “of ik ben vorige keer niet helder geweest of je hebt maling aan het schoolbeleid. Ik wil dat we eenheid uitstralen. Dat stralen we niet uit als de een Zwarte Pieten maakt en de ander het lokaal vol hangt met Bonte Pieten. Daarmee schep je onrust onder de ouders. Wederom. Wat is je excuus dit keer?”
“Ik weet uit ervaring hoe vervelend deze tijd voor donkere kinderen kan zijn. Mijn creoolse vriendin krijgt juist dan pijnlijke beledigingen naar haar hoofd geslingerd. Bovendien vind ik de associatie met de slavernij, superieure witte baas en zwarte knechten, ongewenst. Het is nou niet direct een periode in de geschiedenis geweest waar je groots op kunt zijn.”
“Ik vind het niet zo belangrijk wat jij vindt. Wat wij als team vinden, vind ik belangrijk. Jouw mening is daar ondergeschikt aan. Als je in een fabriek werkt waar ze blauwe knopen maken, kun jij geen rode knopen maken, omdat je vreest dat de Smurfen anders met hun identiteit in de knoop raken.” Hij schiet in de lach om zijn eigen scherts.
“Ik vind je vergelijking van het opvoeden van kinderen en het maken van knopen echt nergens op slaan, en die van donkere mensen met Smurfen zelfs onfatsoenlijk. In het schoolwerkplan staat als visie geformuleerd:
‘We vinden het belangrijk dat iedere leerling zich ontwikkelt tot een authentieke volwassene die zich durft en kan verlaten op het eigen oordeel.’
Ik heb sterk de indruk dat dit niet geldt voor het personeel. Je schermt voortdurend met ‘eenheid’. Ik geloof verdikkeme dat je echt denkt dat we bezig zijn knopen te maken.”
“Ik vergelijk donkere mensen niet met Smurfen. Ik vergelijk rooieknopen met blauwe knopen. Ik heb trouwens geen zin hier nog meer tijd aan te verspillen. Je doet gewoon wat ik zeg.”
“En jij zegt: ‘Maak Zwarte Pieten’?”
“Nou, hoe moeilijk is dat? Je snapt het.”
“Ik maak Bonte Pieten. Hoe moeilijk is dat?” Maaike stoot haar stoel naar achter, staat met samengeknepen handen op en loopt met grote passen het kantoortje uit. Halverwege de gang hoort ze hem nog tekeergaan.
Aan het eind van de dag heeft ze andermaal een platte band, nu de voorband. Zeker ook poreus.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
VOLGEND HOOFDSTUK >
Info - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60
Reacties
Een reactie posten