Dag schat - Nathan van Ree

Als Willem laat in de middag het café binnenkomt, zitten Jaap en Hans al rond hun vaste hoekje van de bar, die schaars wordt verlicht door enkele hanglampen met rood-wit geblokt katoen, grauw geworden van jarenlang opgestegen sigarettenrook. Achter de toog staat Cindy, verder is het café leeg. Op de achtergrond klinkt Frans Bauer.

Willems bril beslaat. In zijn hand heeft hij een bos bloemen.

'Had je niet hoeven doen, Willem,' zegt Cindy, die wat bierglazen spoelt.

'Dag schat,' zegt Willem terwijl hij over zijn beslagen bril rondkijkt. Hij legt de bloemen onder de kapstok en hangt zijn colbert op.

'Ik ben je schat niet,' zegt de barvrouw, die zijn dochter had kunnen zijn. Ze tapt de glazen vol en veegt met een plastic spateltje het overtollige schuim eraf.

Jaap en Hans lachen. Willem poetst zijn bril met zijn zakdoek, waarna hij hem weer op zet en op de kruk naast hen plaatsneemt.

'Lekker, schat,' zegt hij. Cindy schudt haar hoofd en is al begonnen met tappen. Als ze het bier heeft neergezet keert ze zich om en noteert wat op een notitieblok naast de kassa.

'Had hij maar een schat,' zegt Hans. 'Het wil nog niet zo lukken, hè?'

Willem neemt een slok, pakt een spel kaarten vanachter de bar en begint uit te delen. Intussen graaien Jaap en Hans wat in een bakje pinda's.

'Toevallig heb ik vanavond weer een date,' begint Willem.

De andere twee houden hun kaarten stil en kijken hem verbaasd aan.

'Lisa heet ze.'

Cindy stopt met spoelen en kijkt naar Willem. Even is het stil. Dan zet Koos Alberts in en heffen Jaap en Hans hun glas. 'Willem!'

'Vandaar die bloemen,' zegt Hans. 'En je hebt je geschoren zie ik. Colbertje mee, toe maar.'

'Ja, ja, het gaat gebeuren,' zegt Willem en hij neemt een slok van zijn bier.

'Vertel eens?' vraagt Hans.

'Ik ben maar weer met mijn hoofd op zo'n datingsite voor vijftigplussers gaan staan. Ineens was het raak.'

'Zo, en je hebt een recente foto gebruikt?'

Jaap lacht.

'Ze werkt hier verderop in de bloemenzaak,' zegt Willem. 'Vijf jaar jonger dan ik. Lijkt me echt geschikt.'

'Dus het gaat eindelijk een keer wat worden?' vraagt Hans.

'De vorige keer was ik wat te ad rem, vooruit, maar nu ga ik het rustig aanpakken. Ze zegt in haar profiel dat ze wat gevoelig is.'

'Pas maar op dan, die kan straks net zo slecht tegen een geintje als Jaap z'n vrouw.'

'Klotehumor,' zegt Jaap. 'Ik met Cindy, hoe kom je erbij, Willem.'

'Gewoon een geintje, ik heb al sorry gezegd, hè. Je vrouw vroeg waar je was, ik had al een paar jonkies achterover gekukeld, je weet hoe het gaat. Wist ik dat ze het zo serieus zou nemen.'

'Als die Lisa van jou daar maar een beetje tegen kan dan, dat soort humor.'

'Een keer een serieuze vrouw kan geen kwaad. Aan mij zal het nu niet liggen.'

'Misschien straks even rustig aan met de jajem dan,' zegt Hans.

'Zeik toch niet, vent,' zegt Willem en hij neemt nog een slok.

Dan gaat Willems telefoon. 'Momentje,' zegt hij, waarna hij opneemt en naar het lege biljart achterin het café loopt. Hij gaat ernaast zitten aan een tafeltje waarop een hoogpolig kleed ligt met Perzisch motief. Willem praat zo zacht dat de anderen hem niet boven de muziek uit horen. Jaap en Hans kijken een paar keer zijn kant op.

'We doen er nog een paar en dan moet ik gaan. Halfacht haal ik 'r op,' zegt Willem als hij weer zit.

'Waar woont ze?' vraagt Hans.

'Chrysantenstraat. Lekker dichtbij, ik ga lopend.'

'Komen jullie hier naartoe?'

'Om de dooie dood niet. Ik ga met 'r naar Kerstens. Als ze die koppen van jullie ziet houdt het gelijk weer op.' Dan gaapt Willem, zonder zijn hand voor zijn wijd geopende mond te houden.

'Pas op dat je bier niet doodslaat,' zegt Hans.

Jaap lacht weer.

De mannen drinken hun glazen leeg, waarna Jaap drie jonge jenever bestelt. 'Doe d'r ook meteen wat bitterballen in, Cin,' zegt hij, waarop Cindy naar achteren loopt en door een deur verdwijnt.

Als ze even later terugkomt, vult ze de glaasjes van de mannen opnieuw. Intussen komt André Hazes door de speakers aan de muur.

Na een uur begint Willem te knikkebollen. De kaarten glijden uit zijn hand op de vloer. Jaap en Hans kijken elkaar aan. Willem brengt een zacht ronkend geluid voort en neigt wat naar voren. Jaap houdt hem tegen en gebaart Hans Willems colbert van de kapstok te halen. Hans vouwt het jasje op en plaatst het op de bar, waarna Jaap het hoofd van de slapende Willem voorzichtig op het colbert legt, dat nu als hoofdkussen dient. Cindy kijkt hoofdschuddend toe.

'Die is voorlopig onder zeil,' zegt Jaap. Hij bukt om Willems kaarten van de grond te rapen en geeft Hans een knipoog. Hans kijkt hem met een veelbetekenende grijns aan.

'Kun je twee tosti's klaarmaken, Cindy?' vraagt Jaap.

De barvrouw knikt en verdwijnt naar achteren. Jaap staat op, loopt achter de bar en grist iets naast de kassa vandaan, waarna hij weer vlug naast de slapende Willem gaat zitten.

Willem schrikt wakker en kijkt op de klok. Zijn hoofd klopt en hij vraagt Cindy om een glas water. Ze geeft het hem terwijl ze hem gedurig aankijkt. Ze heeft een vreemde glinstering in haar ogen en lijkt een glimlach te onderdrukken. Dan draait ze zich snel om naar de kassa.

'Denk je nog aan je bon?' vraagt ze.

'Morgen, schat. Maak ik er wat moois van.'

'Ik ben je schat niet,' zegt ze en zonder Willem nog aan te kijken pakt ze wat glazen van de bar om te spoelen.

Als Willem buiten staat met de bos bloemen voelt hij dat het verder is afgekoeld. Gelukkig heeft hij zijn jasje aan, dat hij nog even fatsoeneert. Hij kijkt op zijn horloge en versnelt zijn pas. Hij spuugt al lopend in zijn handpalm en strijkt ermee zijn schaarse haar opzij.

Chrysantenstraat nummer 12. Hier moet het zijn. Willem belt aan en doet een stap naar achteren. Achter de voordeur gaat licht aan. Dan gaat de deur open en staat daar Lisa. Ze is nog leuker dan Willem had durven hopen. Een stuk slanker dan hij, met een kittig donker, iets grijzend kapsel en een lief gezicht zonder te veel make-up.

'Dag schat,' wil Willem zeggen, maar hij bedenkt zich op tijd. 'Dag Lisa,' zegt hij in plaats daarvan en hij presenteert de bos bloemen.

Lisa kijkt hem aan, eerst recht in de ogen, dan iets omhoog. De glimlach op haar gezicht verdwijnt. Dan grijpt ze de bloemen uit Willems hand en gooit ze voor zijn voeten neer, waarop ze de deur dichtsmijt. Het licht achter de deur gaat weer uit.

De deur van het café gaat open. Jaap en Hans kijken Willem aan die binnenkomt en beginnen zo hard te lachen dat ze moeite hebben op hun kruk te blijven zitten. Ook Cindy kan haar lach niet tegenhouden en draait zich snel om naar de kassa.

Willem hangt zijn colbert op, schuift zwijgend een kruk bij en kijkt over zijn beslagen bril de bar rond. Er zitten nu meer stamgasten en ze staren hem allemaal aan. Sommigen met verbazing, anderen schieten in de lach.

Willem vist zijn zakdoek uit zijn broekzak en poetst zijn bril. Dan staat hij op en loopt naar het herentoilet achterin de zaak. In de spiegel bekijkt hij zijn gezicht. Op zijn voorhoofd leest hij in spiegelbeeld grote letters die zo te zien met zwarte markeerstift zijn aangebracht. Even moet hij puzzelen, dan ziet hij het: Dag schat staat er.

Illustratie: Lucille Advocaat Instagram Lucilleester

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤