Red Maria - H38

Sarah heeft besloten in Frankrijk te blijven. Ze heeft er lang met Sophie over gesproken. Eerst was ze bang dat ze geen kans zou krijgen op legaal werk, maar Sophie is al zo ver in de gesprekken met de verantwoordelijke instantie dat ze Sarah gerust kan stellen.

‘Wat voor een soort werk wil ze gaan doen?’ vraag ik aan Sophie.

‘Ze wil de journalistiek in.’

‘Voor een krant werken?’

‘Ze gaat freelance werken voor allerlei soorten media. Léon kan haar helpen met alles wat digitaal is, zoals haar website, podcasts en socialmedia kanalen.’

‘Gaat ze zich op een specifiek onderwerp richten?’ vraag ik, maar dat kan ik eigenlijk wel raden.

‘Misstanden in de seksindustrie. Ze weet er alles van. Ze is van plan de personen en criminele organisaties, die niet door de gendarmerie kunnen worden aangepakt, via haar kanalen aan de schandpaal te nagelen.’

‘Ze is niet bang voor die criminelen? Zelfs niet na alles wat ze heeft meegemaakt?’

‘Nee, Sarah is niet bang uitgevallen. Ik denk ook dat anderen meer reden hebben bang voor haar te zijn dan omgekeerd.’

‘Kunnen we haar helpen met opleiding?’ vraag ik.

‘Dat doen we al. Voor volgend schooljaar staat ze ingeschreven bij een opleiding voor journalistiek, en tot die tijd volgt ze een aantal online cursussen.’

Ik weet dat we via de stichting “Red Maria” een appartement in Marseille voor haar hebben gehuurd. Wat mij betreft hadden we ook wel een plekje hier in de villa voor haar kunnen vinden, maar ze wil in de stad wonen, waar ze dichter op de criminaliteit zit. Ik heb veel bewondering voor Sarah. Ons uitgangspunt is dat de meisjes en vrouwen zelf hun toekomst kiezen, maar ik maak me wel zorgen om haar.

Rechercheur Émile Garnier houdt ons op de hoogte van de voortgang van het onderzoek naar de mannen die misbruik maakten van de meisjes, en de criminelen die hun misbruik faciliteerden. Veel kunnen we nu ook via de media volgen. Deze zaak is inmiddels groot nieuws in de regio. Sophie is onze contactpersoon naar de gendarmerie. Zij en Émile zijn opvallend veel samen, maar Sophie houdt vol dat hun contact uitsluitend zakelijk is. Ze vertelde dat Émile verbaasd was dat de heren Adelbert Kroon en Laurent Moreau niet voorkwamen op het overzicht dat Léon had samengesteld.

‘Ze zijn allebei dood,’ had Sophie geantwoord. ‘En dokter Laurent Moreau heeft zelfs nog een onderscheiding van de burgemeester gekregen.’

‘Van de burgemeester die wel op jullie lijst voorkwam. Hij heeft jarenlang dit soort jonge dames in huis gehad,’ reageerde Émile. ‘Hij is inmiddels gearresteerd, zoals jullie al via de media hebben kunnen vernemen.’

Dat hebben we zeker meegekregen. De burgemeester werd gearresteerd dankzij het werk van Sarah. Zij zal tijdens haar opleiding tot journaliste nog veel kunnen leren, maar de rauwe artikelen die nu van haar zijn gepubliceerd grijpen de mensen aan. Ook haar optreden in een regionale talkshow heeft veel indruk gemaakt. Niemand kan beter beschrijven wat onvrijwillige seks met jonge vrouwen doet dan zij. Dat het bij haarzelf veel heeft kapotgemaakt verbergt ze niet. Ze zal er alles aan doen om te zorgen dat niemand die hieraan heeft meegewerkt zijn straf zal ontlopen.

‘Meneer Kroon had goede contacten bij de gendarmerie. Ik neem aan dat jullie dat lek hebben opgespoord en inmiddels hebben gedicht?’ vroeg Sophie.

Dit bleek een pijnlijk onderwerp voor de rechercheur. Hij dacht na en zei toen: ‘Ja, we weten om welke collega het gaat. Er zijn passende maatregelen genomen, maar die worden buiten de publiciteit gehouden.’

‘Net zoals die twee overleden mannen buiten de publiciteit gehouden zullen worden?’ had Sophie gevraagd.

Voor tante Yvonne en voor mijzelf wil ik niet dat de naam Kroon in deze verachtelijke zaak wordt genoemd. Celine, de vrouw van Laurent, heeft een ruimhartige schenking gedaan aan stichting “Red Maria”, en wat ons betreft heeft ze daarmee de schuld van haar man afgekocht, voor zover zoiets kan.

Mijn gedachten worden onderbroken doordat ik onze bedrijfstelefoon hoor. Léon heeft telefoondienst. Hij neemt op en zegt: ‘Léon, Détectives Étoiles du Côte d’Azur.’

Ik kan niet verstaan wat aan de andere kant wordt gezegd, maar ik zie aan de reactie van Léon dat het interessant is.

‘Een moord,’ zegt hij nadat het gesprek is beëindigd.

Ik kijk Sophie aan en vraag: ‘Dat is dan een zaak voor de gendarmerie, en niet voor ons, toch?’

‘Een cold case,’ zegt Léon. ‘Er zijn nieuwe aanwijzingen, maar de gendarmerie wil er niet naar kijken…’

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

*RedMaria