Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Sophie doet verslag van het afhandelen van de echtscheiding van Rosalie en Bertrand.
‘Een deel van de bedrijven is verkocht, en ook wel voor een goede prijs. Dat heb ik aan een gespecialiseerde firma overgelaten. Rosalie is akkoord gegaan met het voorstel dat ik heb opgesteld en binnenkort zal de scheiding definitief worden.’
‘Dus die Bertrand is dan weer beschikbaar,’ constateert Yvonne. ‘Was jij niet in hem geïnteresseerd, Sophie?’
‘Nee niet echt, maar ik was een beetje pissig, omdat die Rosalie zo gemakkelijk aan een paar miljoen euro komt. Eén keer in de maand wilde ze op haar rug gaan liggen, moet je eens uitrekenen wat het die jongen per beurt heeft gekost.’
We lachen om deze felle reactie van Sophie; zo kennen we haar niet.
‘Je mag haar echt niet, hè?’ zeg ik.
‘Nee, zij denkt dat wij de beste vriendinnen waren tijdens onze studie, maar ik heb altijd al een hekel aan dat kind gehad.’
‘Haalde ze betere cijfers dan jij?’ vraagt Léon.
‘Soms,’ moet Sophie toegeven, ‘maar iedereen wist hoe ze daaraan kwam.’
‘Ze deed het met de professoren?’ raadt Léon.
‘Ja, en wel meer dan één keer in de maand.’
‘Bertrand zal toch niet zo dom zijn, dat hij weer iets met een juriste begint’ zeg ik.
Sophie lacht en zegt: ‘Hij is nogal naïef, dat weten jullie toch?’
‘Heeft hij je een aanzoek gedaan?’ vraag ik verschrikt.
Sophie wil het niet bevestigen, maar ik zie dat het waar is.
‘Ik wil niet dat je hier weggaat,’ zeg ik. ‘Dan heb ik niemand meer.’
Ik mis Maria zelfs nog meer dan ik had verwacht. Mijn zus is er niet meer, en mijn herinneringen aan haar zijn verwarrend.
‘Je hebt niemand meer? Ben ik nu opeens niemand meer?’ vraagt Yvonne.
‘Jij bent mijn tante, en ik ben heel blij dat je hier bent, dat weet je best, maar Sophie en Maria zijn toch een beetje als zusjes voor me.’
‘Amanda was heel anders dan jij,’ zegt mijn tante opeens. ‘Vanaf dat jullie klein waren, waren jullie al heel verschillend.’
Ik reageer niet, maar ik weet dat ze gelijk heeft. Ik wou dat ik dat zelf toen ook had ingezien, en niet pas toen het te laat was.
Reacties
Een reactie posten