Natuurlijk zullen we contact houden, en zullen we naar Thailand gaan. Zij kan naar ons komen, maar toch weten we dat Maria nu haar eigen weg zal gaan. Ze zal worden gesteund vanuit het “Red Maria” fonds, maar ze zal haar eigen keuzes maken. Het fonds dat Maria, maar ook de andere meisjes in dezelfde situatie, ondersteunt, heeft een belangrijke schenking ontvangen.
‘Celine heeft een schenking gedaan, waardoor het vermogen van de stichting meer dan verdubbeld is,’ meldt Sophie.
‘Uit het vermogen van Laurent?’ vraag ik.
‘Celine komt zelf uit een familie met geld, maar een groot deel van haar vermogen is afkomstig van de activiteiten van Laurent, en daarvoor van de vader van Laurent.’
‘Je zei toch dat Celine niets wist van de criminele activiteiten van Laurent?’
‘Nu ik haar beter ken, weet ik dat ze het niet heeft willen zien, maar dat ze er toch wel wat van heeft meegekregen.’
‘Ze wil de schuld van Laurent op deze manier afkopen?’
‘Dat klinkt wat negatief, maar zo zou je het kunnen zeggen. Ze weet nu wat die meisjes en vrouwen hebben meegemaakt, en ze wil ze helpen.’
‘We zullen ze niet allemaal kunnen helpen,’ zeg ik somber.
Sophie heeft een lijst gemaakt. Misschien is die nog niet eens volledig, en we hebben er al een aantal moeten afstrepen. Vier zijn al niet meer in leven. Drugsgebruik, zelfmoord en doodslag hebben we als doodsoorzaak genoteerd. Ook zijn twee vrouwen spoorloos verdwenen.
Na Maria zal Judith terugkeren naar haar geboorteland. Judith, het meisje dat Maria opvolgde bij mijn oom. Ze heeft nog het minst geleden van de vrouwen die we helpen. We hebben haar in veiligheid kunnen brengen voordat ze in de prostitutie terecht kwam, maar ze heeft geen ouders waar ze naar terug kan keren in Vietnam. Toch wil ze terug naar de omgeving waar ze is geboren. Natuurlijk wordt ze geholpen bij het zoeken naar familieleden die haar kunnen ondersteunen na haar terugkeer.
Ook Hannah, de Thaise vrouw die per ongeluk in mijn auto terechtkwam tijdens mijn naïeve poging om Maria te bevrijden, zal teruggaan. Zij heeft wel familie waar ze naar terug kan gaan. Ze was geen weeskind toen dokter Laurent Moreau zich over haar ontfermde. Onder valse voorwendselen heeft hij haar overgeleverd aan de criminele organisatie die haar op het vliegtuig naar Frankrijk heeft gezet. Laurent heeft zijn dood dubbel en dwars verdiend.
Sarah, de vrouw die ons hielp bij de eerste opdracht van Détectives Étoiles du Côte d’Azur, twijfelt nog of ze wel terug wil naar haar moederland. Ze is van allemaal al het langst in Frankrijk geweest. Haar Frans is uitstekend, en ze heeft niemand om naar terug te gaan. Sophie vindt dat iemand die al zolang in dit land heeft gewerkt, ook al was het niet vrijwillig en niet legaal, recht heeft op een verblijfsvergunning en een werkvergunning.
Sophie en ik brengen Maria naar het vliegveld. Van de anderen neemt ze hier al afscheid. Ik zie de tranen in de ogen van Sophie als ze ziet hoe Maria afscheid neemt van Kira. Kira beseft het natuurlijk niet, maar ze zal haar missen. De dagelijkse wandelingen met Sophie en Maria waren een hoogtepunt van de dag voor haar.
Ik schrik ervan als ik besef hoeveel ik Maria zal missen. Sophie en Maria hebben kans gezien om iets van het verlies van Amanda te compenseren. Nu ik naar Maria zwaai terwijl ze door de douane gaat, huil ik om haar vertrek, maar meer nog om het verlies van mijn tweelingzus.
Ook Sophie laat het niet onberoerd, en ik begrijp precies wat ze bedoelt als ze zegt: ‘We hebben elkaar nog.’
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten