Maria is weer helemaal in haar element nu ze met Inès samen het huishoudelijk werk doet. Met Inès en Léon heeft ze besproken hoe ze van het etentje met de ouders van Sophie iets bijzonders kunnen maken.
‘Houden je ouders van Thais eten?’ vraagt Maria.
‘Komt Félix en zijn vriendin ook mee,’ vraag ik.
‘Het is uit met zijn vriendin. Had ik je dat niet verteld?’
‘Je weet best dat je me dat niet hebt verteld,’ zeg ik. ‘Maar komt Félix wel?’
Léon doet alsof hij dit niet heeft gehoord, en zegt: ‘De vraag van Maria was, of je ouders van Thais eten houden.’
‘Zeker, ze gaan graag naar Thailand, en ze zijn altijd heel enthousiast over het eten daar.’
‘Vis?’ vraagt Maria. ‘Ik zou het liefst vis gebruiken; die kunnen we hier vers op de markt kopen.’
Léon en Maria gaan naar de markt, en daarna zullen ze nog bij een paar winkeltjes langsgaan voor de rest van de ingrediënten.
Ik pak mijn laptop en doe een paar opdrachten voor mijn detectiveopleiding. Net als ik naar de keuken wil lopen om wat te drinken te halen hoor ik de auto van de ouders van Sophie op de oprijlaan. Sophie komt al aangehold, samen met Kira. Kira blijft doodstil staan als ze ziet dat er twee grote honden uit de auto springen. De vader van Sophie heeft ze aan de lijn en roept dat ze rustig moeten zijn. De moeder van Sophie omhelst haar dochter kort, en tilt dan Kira op. Ze laat haar gezicht door haar aflikken. Dan worden de drie honden bij elkaar gebracht. Nadat ze even aan elkaar hebben gesnuffeld, mogen ze los op het grasveld. Ik kijk hoe ze achter elkaar aan rennen, en zie dat Kira al goed kan meekomen. Een halfuurtje later zie ik dat ook Maria en Léon terug zijn. Ze dragen tassen vol voedsel naar de keuken, terwijl ze druk overleggen wat ze ermee gaan maken.
Aan tafel komt het gesprek op de opdracht die we hebben gekregen. De ouders van Sophie blijken Bertrand en Rosalie inderdaad te kennen.
‘Ik weet wel iets over Bertrand en Rosalie, maar dat zou ik eigenlijk niet door mogen vertellen,’ zegt de moeder van Sophie.
‘Mama, je moet het vertellen. Het kan belangrijk zijn voor ons onderzoek.’
‘Ze zijn nu een paar jaar getrouwd en ze hadden verwacht al kinderen te hebben, maar dat is tot op heden niet gelukt. Er zullen onderzoeken zijn gedaan, maar het verhaal gaat dat Bertrand niet wil geloven dat het aan hem ligt. Hij wil nu van Rosalie af, maar dat gaat hem veel geld kosten. Rosalie lijkt een timide meisje, maar ze is ook een gehaaide juriste.’
‘Gespecialiseerd in echtscheidingszaken,’ vult de vader van Sophie aan.
‘Maar Sophie, je moet haar toch kennen. Jullie hebben samen gestudeerd,’ zegt haar moeder. ‘Vasseur is haar meisjesnaam.’
‘Rosalie Vasseur, natuurlijk ken ik die,’ reageert Sophie. ‘Ik vond het ook al zo’n bekend gezicht op die trouwfoto.’
‘Die achternaam had ik al gevonden,’ zegt Léon, maar ik ben er niet aan toegekomen om verder te zoeken.’
Sophie gaat daar niet op in, maar zegt: ‘Bertrand wil bewijzen zien dat Rosalie een buitenechtelijke relatie heeft, maar wij denken dat dit niet het geval is.’
‘Het kan iedere vrouw overkomen,’ zegt haar moeder ernstig.
Sophie kijkt haar moeder vragend aan. Haar vader heeft opeens alle aandacht voor het eten op zijn bord.
‘Laat het eten niet koud worden,’ zegt Yvonne, als goede gastvrouw.
Iedereen is het erover eens dat het eten nu wel fantastisch is. Maria is geen geroutineerde kok, maar ze kent alle ingrediënten en proeft het meteen als er iets ontbreekt of als de verhoudingen goed zijn. Op de markt wist ze precies welke vis ze wilde hebben.
‘Geen opdracht,’ zegt Sophie als ze terugkomt van de afspraak met Bertrand Lambert. Ik kijk haar verbaasd aan. Ik had echt verwacht dat ze deze opdracht zou binnenhalen. ‘Waarom niet?’
‘Pas nadat hij bewijzen van ontrouw van zijn vrouw van ons heeft ontvangen, wil Bertrand Lambert betalen. No cure no pay, zegt hij.’
‘En nu?’
‘Wat dacht je ervan als ik eens met mijn oude studiegenootje afspreek? Dan kunnen we haar kant van de zaak horen. Misschien wil zij ons wel inhuren.’
‘Met welke opdracht zou zij ons dan inhuren? We kunnen toch niet in opdracht van haar aantonen dat ze zich netjes gedraagt?’
‘Nee, dat zou ongeloofwaardig zijn. Maar een rapport over het gedrag van haar man zou haar kunnen helpen bij de scheiding.’
‘Jij denkt dat Bertrand vreemdgaat?’
Sophie denkt even na en zegt dan: ‘Bij vreemdgaan of overspel ga ik uit van de definitie: “het hebben van seksueel contact of een relatie met een ander dan de vaste partner, zonder dat die laatste hiervoor toestemming heeft gegeven.” Ik heb wat rondgevraagd bij mensen die hem kennen. Mijn indruk is dat hij geen andere relatie heeft, maar wel regelmatig seksueel contact heeft met andere vrouwen. Betaalde seks.’
‘Een hoerenloper dus?’ vraag ik.
‘Ja, maar dat klinkt wat goedkoop. Bertrand zal de vrouwen in dure clubs vinden, verwacht ik.’
We overleggen met Maria en Léon, en ook zij zijn het eens met deze aanpak.
‘Ik heb even rondgekeken in de digitale wereld rondom Bertrand,’ zegt Léon.
‘Je hebt zijn mail gehackt, bedoel je?’ vraag ik.
‘En nog een paar andere accounts van hem. Ik kan bevestigen wat Sophie zei: hij heeft geen buitenechtelijke liefdesrelatie, maar verder is er genoeg wat zijn vrouw niet mag weten.’
Als Sophie terugkomt van haar afspraak met Rosalie, zie ik aan haar dat dit wel wat heeft opgeleverd. We roepen de anderen erbij, zodat ze haar verhaal maar een keer hoeft te vertellen.
‘Ook Rosalie wil pas betalen als we bewijzen kunnen leveren van het prostitueebezoek van haar man,’ begint Sophie, ’maar ze heeft zelf al wat onderzoek gedaan en ze heeft al een lijst met adressen die Bertrand regelmatig bezoekt.’
‘Heb je verteld, dat Bertrand ons gevraagd heeft om haar gedrag te onderzoeken?’
‘Ja, dat heb ik haar meteen verteld. Ze wist er niet van, maar ze had er al wel rekening mee gehouden. Ze is heel voorzichtig.’
‘Ze heeft dus wel een andere relatie?’ vraagt Maria verbaasd.
‘Nee, je had gelijk dat Rosalie niet vreemdgaat. Zo is zijn niet, maar ze is wel verliefd. Liefde die volgens haar wederzijds is. Een gescheiden man met wie ze via haar werk in contact is gekomen. Ze wilde me niet zeggen wie het is, maar ze heeft me verzekerd dat het pas na de scheiding een echte relatie zal worden.’
Ik vraag wie er voor is dat we deze opdracht aannemen. Allemaal steken ze hun hand op. Ik zie deze opdracht zelf ook wel zitten en vraag Sophie of ze de opdracht met Rosalie wil regelen.
‘Hoe gaan we dit aanpakken?’ vraag ik.
‘Gebruikt Bertrand zijn eigen auto als hij prostitueebezoekjes aflegt?’ wil Léon weten.
‘Goede vraag,’ zegt Sophie, ‘volgens Rosalie neemt hij nooit een taxi. Hij heeft verschillende auto's, maar bij dat soort gelegenheden kiest hij voor zijn Porsche.’
Uit Léons vraag begrijp ik dat hij een GPS-tracker wil toepassen op de auto van Bertrand.
‘Zou Rosalie zelf een door ons geleverde GPS-tracker op de Porsche willen plaatsen?’ vraag ik aan Sophie.
‘Ik ga dat vragen. Juridisch gezien is het inderdaad beter dat zij die plaatst. Ze is zijn echtgenote en voor zover ik nu begrijp is de auto daarmee ook haar bezit. Een GPS-tracker op je eigen auto plaatsen mag. Dat wij de auto daardoor kunnen volgen is niet legaal. Het zal ons helpen bij ons onderzoek, maar daarover mag niets in ons rapport voorkomen.’
Maria vraagt of ze de adressen mag zien die Rosalie heeft verzameld. Samen met Léon zoeken ze meer gegevens en foto’s op internet.
‘Ik ken twee van die clubs,’ zegt Maria. ‘Waarschijnlijk werken er nog meisjes die ik ken.’
Ik stel voor dat we ons op die twee clubs richten. Ons doel is om bewijzen te vinden dat hij daar ook daadwerkelijk seks heeft met de vrouwen die daar werken. Daarnaast zullen we zijn bewegingen en gedrag over een periode van vier weken vastleggen, zodat we kunnen aantonen dat hij structureel in nachtclubs en bordelen te vinden is.
‘Ik zal het nog met Rosalie afstemmen,’ zegt Sophie, ‘maar ik neem aan dat ze daarmee akkoord gaat.’
‘Ik zal de vrouwen die ik daar ken benaderen. Zij kunnen bewijzen voor ons verzamelen,’ zegt Maria.
‘Nee,’ zeg ik, ’ik wil absoluut niet dat die meisjes ook maar enig risico lopen.’
De anderen knikken instemmend, maar Maria probeert het nog een keer. ‘Eén meisje in dat bordeel staat op de lijst om door “Red Maria” ondersteund te worden. Als we zorgen dat ze direct nadat ze het bewijs heeft verkregen daar wegkomt, blijft het risico beperkt.’
Ik ben nog niet overtuigd, maar Maria blijft aandringen en zegt: ‘Ik weet honderd procent zeker dat Sarah dit wil. Ze is super intelligent, en kan heel goed het risico voor zichzelf inschatten. Ze heeft er alles voor over om daar weg te komen.’
‘Ik kan voor een camera zorgen,’ zegt Léon, ‘die zo klein is dat die, zelfs bij schaars geklede vrouwen, goed te verbergen is.’
Ik zucht diep als ik hoor welk plan Maria en Léon hebben bedacht. Ik kijk Sophie aan, in de hoop daar ook afkering te zien, maar ik zie dat zij zich neutraal opstelt.
‘Léon gaat naar die club en vraagt naar het meisje dat jij kent?’ vraag ik aan Maria.
‘Ja, en hij heeft een kettinkje bij zich, dat hij haar als dank geeft. Een kettinkje waarin het cameraatje verborgen is.’
‘Als dank waarvoor?’ vraag ik.
‘Als dank voor de bewezen diensten,’ antwoordt Maria. ‘Het is nu niet het moment om preuts te gaan doen.’
Niemand heeft me ooit preuts genoemd, maar dat het deel van het werk van een detective is om met een hoertje naar bed te gaan, daar moet ik nog even aan wennen.
‘En daar heb jij wel zin in?’ vraag ik aan Léon.
‘Ik doe het in opdracht van jou, en anders niet,’ redt Léon zich eruit.
‘Het moet geen duur kettinkje zijn,’ zegt Maria, ‘want dan wordt het meteen afgepakt. Goedkoop en kitscherig moet het zijn.’
Yvonne komt vragen of we nog lang vergaderen, want ze vindt het wel tijd voor de lunch. Maria vertelt haar dat Léon naar een sexclub gaat om een meisje een micro-camera te bezorgen.
‘Laat Guillaume dan maar met hem meegaan,’ zegt Yvonne. ‘Zo’n knappe jongen als Léon alleen, is verdacht.’
‘Kan Guillaume dat dan niet alleen doen?’ vraag ik, terwijl ik kijk hoe Léon daarop reageert.
‘Doe niet zo kinderachtig,’ zegt Yvonne tegen mij.
Daarmee is de beslissing genomen, weet ik. We spreken af dat we de club zullen observeren, zodat we weten hoe we het meisje kunnen bevrijden. Léon zou het liefste zijn drone gebruiken voor het observeren, maar wij denken dat de kans om ontdekt te worden kleiner is wanneer Yvonne en ik het samen doen.
Het is levendig rondom de club; we bezoeken winkeltjes en stalletjes en eindigen op een terrasje. We hebben veel meer gekocht dan we van plan waren. We zien hoe meisjes soms even naar buiten komen om een flesje water te kopen. Zou het echt zo gemakkelijk zijn?
We zijn twee weken verder, als Léon ziet dat Bertrand in de richting van het bordeel rijdt. Léon heeft samen met Guillaume een bezoek aan die club gebracht en de halsketting met minicamera is bij het meisje afgeleverd. Ik schrok van het bedrag dat Léon voor dat bezoek bij mij declareerde, maar het bleek voor hem en Guillaume samen te zijn. Tijdens ons overleg wilde Léon tot in detail vertellen hoe het was verlopen, maar dat stond ik niet toe. Tot teleurstelling van Yvonne en Sophie, die toch wel benieuwd waren hoe het daar toegaat.
Guillaume heeft zich aangeboden om het cameraatje op te halen bij het meisje. Om haar zelf ermee naar buiten te laten gaan vonden we te riskant. Het verloopt volgens plan. Guillaume komt als eerste naar buiten en voordat hij in zijn Bentley stapt geeft hij de camera aan Yvonne.
We zien dat Sarah, de naam die het meisje in haar valse paspoort heeft staan, naar buiten komt. Ze wordt gefouilleerd door een man bij de deur. Waarschijnlijk omdat er ook vrouwen werken die de klanten bestelen en de gestolen goederen op deze manier naar buiten smokkelen. Sarah zal bang zijn, maar ze laat niets merken. Rustig loopt ze naar het stalletje waar flesjes gekoeld water worden verkocht. De man bij de deur houdt haar in de gaten, maar dan stopt de Bentley van Guillaume precies voor de deur van de club. We hebben afgesproken, dat hij zal zeggen dat hij een pakje sigaretten binnen heeft laten liggen. Hij zal vragen of de portier dat voor hem wil ophalen. Natuurlijk gaat de portier daar niet op in, maar ondertussen is Sarah al bij Sophie in de auto gestapt. Ze rijden naar een plek waarvandaan ze wordt opgehaald door iemand van het opvangcentrum, hetzelfde centrum waar ook Judith en Hannah zijn ondergebracht. Natuurlijk zijn we heel benieuwd naar de foto’s. Als die niet zijn gelukt is het hele plan mislukt. Maar voor niets is het niet geweest, want Sarah is veilig. Eigenlijk is dat veel belangrijker dan het bewijzen van het prostitueebezoek van Bertrand.
Ik laat de eerste foto aan Sophie zien. ‘Wat vind je ervan?’
‘Goede billen,’ zegt ze.
De witte billen liggen tussen de benen van een meisje dat, aan de huidskleur te zien, uit Azië komt.
‘Hebben we hier iets aan? In de rechtszaal, bedoel ik.’
‘Lastig,’ zegt Sophie. ‘Het is vrij duidelijk dat ze geslachtsgemeenschap hebben, maar Bertrand is niet voldoende herkenbaar op deze foto.’
‘En met deze foto erbij?’ vraag ik. We zien dat Bertrand overeind is gekomen. Hij zal gehoord hebben dat de deur achter hem openging. Het gezicht van het meisje blijft verborgen achter Bertrand en dat is goed, want we willen niet dat bekend wordt om welk meisje het gaat. Sophie kijkt lang naar de foto van Bertrand, maar zegt dan: ‘Meer dan voldoende bewijs. Dat hebben die meisjes goed gedaan.’
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten