Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
‘Dus onze eerste zaak is een man die vreemdgaat?’ vraag ik.
‘Nee, een vrouw,’ zegt Sophie, die de opdrachtgever heeft gesproken.
‘Willen we dat echt? Dit soort opdrachten?’
‘De meeste detectivebureaus halen een groot deel van hun inkomsten uit dit soort opdrachten, en dit is niet zomaar een overspelgevalletje, weet je wat de opdrachtgever zei?’
‘Geen idee.’
‘Geld speelt geen rol,’ dat heeft hij letterlijk zo gezegd.’
‘We doen dit toch niet echt voor het geld?’
‘Dat is waar,’ zegt Sophie, ‘maar we hebben daarmee wel het voordeel dat we geen beperkingen hebben bij het inzetten van mensen en middelen.’
‘Zullen we Léon er dan maar bij roepen, dan kun je vertellen wat je weet van deze zaak.’
We vinden Léon in het zwembad, natuurlijk met Maria.
‘Ze zou zo voor een diploma kunnen afzwemmen,’ zegt Léon, terwijl hij Maria nog wel goed in de gaten houdt.
Ik leg aan Sophie uit dat we in Nederland zwemdiploma’s hebben, A, B en C en dat de meeste kinderen in ieder geval diploma A halen. Anders mag je vaak niet in het diepe bad.
‘Hier in Frankrijk doen we niet echt aan zwemdiploma’s. Ik heb er zelf ook geen. Je krijgt zwemlessen en dat is het dan.’
‘Ik kan best alleen zwemmen,’ zegt Maria, maar Léon vind dat ze uit het water moet, terwijl wij vergaderen. Uiteindelijk kiezen we ervoor om aan de tafel bij het zwembad te gaan zitten, zodat we Maria in de gaten kunnen houden. Haar bommetjes en duikpogingen leiden wat af, maar dat vindt niemand van ons erg.
Maria heeft er, zonder Léon, al snel genoeg van in het zwembad en komt bij ons aan tafel zitten. Dat is niet helemaal de bedoeling, maar ze luistert mee terwijl Sophie de opname van het telefoongesprek met de opdrachtgever laat horen.
‘Sophie Caron, Détectives Étoiles du Côte d’Azur …’
‘Bertrand Lambert, ik ben opzoek naar een detectivebureau, dat kan aantonen dat mijn vrouw overspel pleegt …’
‘Dan bent u bij ons aan het juiste adres. Wilt u een afspraak maken, zodat u de opdracht met een van onze detectives kunt bespreken?’
‘De opdracht is eenvoudig: ik wil bewijs hebben dat mijn vrouw vreemdgaat. Met wie maakt me niet uit, maar het moeten bewijzen zijn die in de rechtbank, zelfs door de beste advocaten niet onderuit gehaald kunnen worden …’
‘Geen probleem, juridische onderbouwing is een van onze expertises …’
‘Geld speelt geen rol …’
Bertrand Lambert geeft zijn adresgegevens door en vraagt wat de volgende stap is. Sophie zegt hem dat ze een voorstel zal maken voor de aanpak van het onderzoek, en dat ze dan een afspraak met hem maakt, zodat ze het kunnen bespreken.
Het is even stil nadat de weergave van het telefoongesprek is beëindigd, en dan zegt Maria: ‘Die vrouw gaat helemaal niet vreemd.’
Sophie, Léon en ik kijken Maria vragend aan.
‘Hij wil dat jullie haar erin luizen. Staat er een foto van Léon op de website van jullie detectivebureau?’
‘Ja,’ zegt Léon, maar er staat van ons allemaal een foto en een korte beschrijving.’
‘Ik dacht dat hij ons bureau gekozen had omdat ik advocate ben, en kan zorgen dat de bewijzen juridisch standhouden,’ zegt Sophie, ‘maar jij denk dat hij wil dat onze knappe Léon zijn vrouw verleidt en dat wij dat vastleggen.’
‘Ja, voor mij is dat wel duidelijk,’ zegt Maria.
We beluisteren nog een keer het hele telefoongesprek.
‘Ik denk dat je gelijk hebt,’ zegt Sophie tegen Maria. ‘Daar gaan we natuurlijk niet aan meewerken.’
Toch wil geen van ons deze opdracht zomaar laten lopen.
‘Stel dat we de opdracht aannemen,’ zeg ik, ‘en we voeren de opdracht letterlijk uit. We observeren zijn vrouw en leggen dat vast, zoals ik dat in mijn opleiding heb geleerd. We geven hem dan een rapport dat aantoont dat zijn vrouw in de vier weken dat we onderzoek hebben gedaan, geen buitenechtelijke ontmoetingen heeft gehad.’
‘Daar zal Bertrand niet blij mee zijn,’ zegt Maria.
‘Maar zijn vrouw waarschijnlijk wel. We moeten snel uitzoeken wat daar precies aan de hand is, en als Maria gelijk heeft dan kan zijn vrouw onze hulp goed gebruiken.’
‘Op kosten van Bertrand,’ zegt Sophie, ‘Als we wekelijks onze uren en kosten rapporteren, kunnen we ook wekelijks factureren. Tegen de tijd dat hij doorheeft dat we niet aan zijn kant staan, heeft hij al een groot deel overgemaakt.’
Léon is de eerste die nu aan het werk gaat. Hij zal alle informatie over Bertrand en zijn vrouw verzamelen en samenvatten.
‘Alleen wat online toegankelijk is, of mag ik al een stapje verder gaan?’ vraagt hij.
Ik kijk Sophie aan en zie dat zij ook twijfelt. Ik zeg: ‘Dat is aan jou, maar neem geen enkel risico. We willen niet bij onze eerste opdracht al onze vergunning kwijtraken.’
‘Ik wil er ook aan meewerken,’ zegt Maria. ‘Ik ben hier nog bijna zes weken.’
‘Jij hebt vakantie,’ zeg ik.
‘Ik wil helemaal geen vakantie. Ik wil Inès weer helpen in de keuken, en ik wil meewerken aan het onderzoek.’
‘Nog meer wensen?’ vraag ik.
‘Ja, ik wil ook meedoen met kickboksen.’
‘Je hebt nu weer een legaal Thais paspoort,’ zegt Sophie. ‘Ik zoek uit of ik een tijdelijke werkvergunning voor je kan regelen. Wat mij betreft kun je dan op de loonlijst van ons detectivebureau komen.’
‘Ze mag geen enkel risico lopen bij haar werkzaamheden,’ zegt Léon.
Ik geef aan dat ik het daar mee eens ben, maar Maria wordt nu echt fel, en zegt: ‘Ik heb meer risico gelopen in mijn leven dan jullie drieën bij elkaar. Ik kan heel goed voor mezelf bepalen welk risico ik wil lopen.’
Geen van ons weet daar wat op te zeggen.
Léon brengt verslag uit over zijn onderzoek naar Bertrand Lambert. Sophie, Maria en ik luisteren naar hem en kijken soms mee op zijn laptop.
‘Bertrand Lambert is tweeënveertig jaar. Zijn vermogen dankt hij aan zijn vader die vijf jaar geleden is overleden. Zijn moeder leeft nog, maar Bertrand heeft de helft van het vermogen van zijn ouders geërfd, zodat hij de zaken van zijn vader kon overnemen. Op de websites van zijn bedrijven, en op social media zie ik dat hij zich voordoet als een succesvol ondernemer, maar het loopt allemaal niet lekker onder zijn leiding. Veel conflicten met klanten en werknemers. De eerste faillissementen zijn al uitgesproken. Toch blijft er nog een aanzienlijk vermogen over. Zijn vrouw Rosalie is net zesentwintig geworden, en is dus een stuk jonger dan haar man.
‘Kijk, dit is hun trouwfoto.’
‘Mooi meisje,’ zegt Maria, ‘ze ziet er intelligenter uit dan haar man.’
Bertrand is groot, zie ik. Hij is niet echt knap, maar toch kan ik me voorstellen dat zo’n jong meisje wat ziet in deze arrogante, rijke man.
‘Hij heeft geen strafblad, maar op social media zag ik hoe hij met oude vrienden terugkijkt op rottigheid die ze vroeger hebben uitgehaald.’
Léon noemt nog meer details, zoals de auto’s die Bertrand en Rosalie gebruiken, en de verenigingen en clubs waar ze lid van zijn.
‘Over Rosalie heb ik nog niet veel. Ik ben er nog niet aan toegekomen om via haar meisjesnaam te zoeken, maar daar ga ik zo mee aan de slag.’
‘Goed, werk, Léon,’ zegt Maria.
Sophie en ik kijken elkaar aan, maar als we zien hoe blij Léon is met dit complimentje zeggen we niets.
Yvonne was de rozenstruiken aan het snoeien, maar nu ze ziet dat we klaar zijn met onze bespreking komt ze erbij zitten.
‘Bertrand Lambert, ken jij die misschien?’ vraag ik aan haar.
‘Er zullen er wel meer zijn met die naam, maar degene die ik kende was een rotjoch. Hij is nu volwassen, maar toen ik hem wel eens tegenkwam was hij nog een kind.’
‘Wat deed hij dan, dat je hem een rotjoch noemt?’
‘Hij was zo’n beetje de baas bij een groepje jongens. Een groepje dat overal ruzie zocht en vernielingen aanrichtte. Zijn vader heeft zijn invloed en geld vaak moeten gebruiken om hem uit handen van de gendarmerie te houden.’
‘Dat klinkt wel als de Bertrand Lambert die ons wil inhuren. Ken je zijn vrouw ook?’
‘Nee, wat ik weet is van langgeleden. Ik wist niet eens dat hij getrouwd is.’
Ze richt zich nu tot Sophie en vraagt: ‘Heb je het al aan je ouders gevraagd? Ik ben er vrij zeker van dat zij de familie Lambert ook kennen. Waarom nodig je ze niet uit voor een etentje hier. Dat is gezellig, en dan kunnen ze meteen ons gerenoveerde gastenverblijf uitproberen.’
Sophie belt met haar moeder, en de afspraak is snel gemaakt.
‘Het wordt woensdag, en ze blijven overnachten.’
Reacties
Een reactie posten