Ik zie ze voor de garage staan. Léon zegt iets wat ik vanaf hier niet kan verstaan, en Juliette lacht. Sophie komt naar me toe en zegt: ‘Ik weet wat je denkt, maar ik had het helemaal mis.’
‘Hoe kun jij nou weten wat ik denk?’
‘Je denkt dat ze seks hebben gehad, want jij denkt altijd aan seks,’ antwoordt Sophie, maar ze lacht er wel bij.
Ik loop naar Léon en Juliette toe.
‘Het is niet wat je denkt,’ zegt Léon.
‘Hoe komt het dat iedereen weet wat ik denk? Kunnen jullie mijn gedachten lezen?’
Léon reageert daar niet op, maar neemt me mee naar de achterste garage. De deur is niet op slot en als hij een van de deuren opent, ruik ik zweet. Niet vies, maar wel echt een transpiratielucht.
‘Jullie zijn flink bezig geweest,’ zeg ik. Dan zie ik dat er iets achter in de garage hangt. Het is een stootzak en op de grond ligt een soort judomat.
‘We hadden het moeten vragen,’ zegt Léon, ‘maar ik dacht: die garage wordt toch nooit gebruikt.’
‘Kickboksen?’ vraag ik.
‘Ja, ik ben weer met kickboksen begonnen,’ zegt Léon.
Juliette is erbij komen staan. Ze kijkt trots naar Léon en zegt: ‘Hij is echt heel goed, hoor.’
‘Maar jij bent beter,’ reageert Léon. ‘Ik heb het geluk dat ik in een hogere gewichtsklasse zit. Alleen daardoor heb ik kans tegen haar.’
‘En toen hebben jullie samen gedoucht?’ vraag ik.
‘Toen hebben we om de beurt gedoucht,’ zegt Juliette.
Ik voel opluchting, maar schaam me ook. Ik sla mijn armen om Juliette heen en zeg: ‘Sorry, ik wil ook niet zo jaloers zijn.’
Juliette drukt zich stevig tegen me aan, en net als ik denk dat het ongemakkelijk wordt, springt Kira tegen ons op.
‘Je bent niet de enige die jaloers is, Jessica,’ zegt Sophie. ‘Juliette, ga je mee een eindje wandelen met Kira?’
Juliette kijkt op haar telefoon en zegt: ‘Ja hoor, ik heb nog ruim een uur voordat ik judoles geef aan de kleintjes.’
Léon en ik kijken de twee vrouwen na.
‘Ga je met me mee?’ vraag ik, terwijl ik het huis binnenloop.
‘Eerst nog wat drinken?’ vraag ik, maar Léon loopt meteen door naar mijn appartement. We kunnen allebei niet wachten. Misschien wordt het tijd dat hij hier bij mij komt wonen, maar daar moet ik nog even over nadenken.
Tijdens het Kroon-overleg is het Yvonne die voorstelt dat Maria, totdat ze definitief naar Thailand vertrekt, hier komt wonen. Sophie gaat regelmatig bij Maria langs, en ze is direct enthousiast over het idee. Volgens de psycholoog daar, heeft Maria zich goed hersteld. Ze zal de rest van haar leven nog de gevolgen van het misbruik blijven voelen verwacht ze, maar op dit moment zijn behandelingen niet nodig. Ook wat betreft veiligheid hoeft ze daar niet te blijven, die kunnen wij haar hier ook bieden.
‘Ze heeft nog zes weken voordat ze vertrekt. Ik zal het haar vragen, maar ik weet nu al zeker dat ze het graag wil,’ zegt Sophie.
‘Laten we proberen er een soort van vakantie voor haar van te maken. Dat heeft zij verdiend, en dat zijn wij aan haar verplicht. Bovendien vind ik het heel fijn als ze er is,’ zegt Yvonne.
‘Ze durft nog niet alleen te slapen,’ zegt Sophie. ‘We moeten bekijken met wie ze het beste de kamer kan delen.’
‘Ik ben er vaak niet,’ zegt tante. ‘Ik slaap tegenwoordig vaker bij Guillaume dan thuis.’
‘Kira slaapt bij mij,’ zegt Sophie, en dus kijken ze nu mij aan. Ik vind het heel erg van mezelf, maar ik ben bang dat ik de verleiding van Maria weer niet zal kunnen weerstaan. Ik wil dat echt niet meer, want ik raak daar verschrikkelijk van in de war. Ik zeg: ‘Ik vind het ongemakkelijk om met een vrouw in één bed te slapen.’
‘Wat zou ze zelf willen?’ vraagt Yvonne.
Sophie hoeft geen seconde na te denken en zegt: ‘Bij Léon, want ze is helemaal weg van Léon.’
‘Zou Léon dat ook willen?’ vraagt Yvonne, maar ze beseft dat het een domme vraag is en zegt: ‘Natuurlijk wil hij dat.’
Tot mijn eigen verbazing vind ik het geen slecht voorstel. Ik weet niet steeds niet of ik met Léon verder wil, en dit is maar voor een paar weken. Maria heeft gezegd dat ze alleen met een Thaise man zal willen trouwen. Wat dat betreft vormt ze geen bedreiging.
Omdat we hebben afgesproken dat verder niemand van ons hoeft te weten waar ze precies is ondergebracht, wordt Maria door Sophie opgehaald. Onderweg hebben ze inkopen gedaan en zowel Sophie als Maria hebben een nieuwe jurk en nieuwe schoenen aan, zie ik.
‘Jullie hadden niet veel haast om hier te komen, maar jullie zien er prachtig uit,’ zeg ik.
Maria laat zich trots van alle kanten bekijken en kijkt daarbij vooral Léon aan. Als ik zie hoe ze naar hem lacht kan ik me moeilijk voorstellen dat het misbruik door oom Adelbert haar nog zal achtervolgen in de rest van haar leven, maar toch zal dat zo zijn.
‘Kira,’ roept ze.
Kira heeft aan de andere kant van de villa een konijnenhol gevonden dat zij probeert uit te graven, maar nu ze de stem van Maria hoort, komt ze aanhollen.
‘Niet met je zandneus en je vieze poten op mijn nieuwe jurk,’ zegt Maria, terwijl ze hem lachend van zich af probeert te houden.
‘Als ik thuis ben, neem ik ook een hondje,’ zegt ze, en we begrijpen dat ze met “thuis” Thailand bedoelt.
Die avond verzorgen Inès en Léon een Thaise maaltijd. Ze hebben allebei veel recepten bekeken en Léon heeft een toko gevonden waar hij de ingrediënten kon kopen.
‘Best goed,’ zegt Maria nadat ze van alles heeft geproefd.
‘Best goed?’ reageert Léon. ‘Niet fantastisch?’
Maria moet lachen en zegt dat ze het heerlijk vindt, maar dat ze de volgende keer mee gaat naar de toko. Ze zegt: ‘Dan maken we het net zoals thuis, oké?’
‘Moeten we je niet bij je echte voornaam noemen?’ vraagt Yvonne, maar Maria zegt dat ze die naam pas weer zal gebruiken als ze terug is in Thailand. Veel te lastig voor jullie, noem me maa
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten