Marsman - Jan Schuuring

Ze kijkt naar hem als hij aan tafel zijn boterham met pindakaas snijdt. Zijn bewegingen zijn precies, bijna mechanisch. De manier waarop hij zijn mes afveegt aan de rand van het bord... Het is of er een code in zit die zij niet begrijpt.

'Wat doe je?' vraagt ze.

Hij kijkt op, één wenkbrauw opgetrokken. 'Een boterham eten?'

Ze zegt niets, maar in haar hoofd is het paniek. Sinds vorige week weet ze het zeker: Hij is geen gewone man. Nee, hij komt van Mars.

Het begon klein. Een boek – 'Mars' van Andy Weir - op zijn nachtkastje, een abonnement op een YouTube-kanaal over ruimteschepen. En dan die keer dat hij om drie uur 's nachts in de tuin omhoog stond te kijken. 'Sterren,' had hij als verklaring gegeven. Maar sterren? Kom op, midden in de nacht?

Ze houdt hem in de gaten. Hoe hij zijn sokken oprolt als hij ze uittrekt. Hoe hij de douche altijd op precies 39 graden zet. Hoe hij nooit écht kwaad lijkt te worden, zelfs niet toen ze zijn koffie per ongeluk over zijn laptop gooide.

'Wat is er?' vraagt hij, zijn boterham in de soep dopend.

Ze wijst naar zijn bord. 'Wie doopt er nou een boterham in soep? Dat is... niet normaal.'

Hij grinnikt. 'Het is tomatensoep. Dat hoort zo.'

Ze weet zeker dat het niet hoort. In haar hoofd legt ze een lijst aan. Marsmannen dopen hun brood in tomatensoep. Marsmannen slapen altijd met één oog open. Marsmannen maken nooit ruzie, omdat ze hun negatieve energie afvoeren naar hun thuisbasis.

Later die avond probeert ze hem te testen. Ze zet de tv aan en zoekt een documentaire op over een mogelijk eerste bemande missie naar Mars. Hij kijkt over zijn krant heen met gefronste wenkbrauwen naar het scherm. Bingo! denkt ze.

'Waarom kijk je dit?' vraagt hij.

'Interessant,' zegt ze nonchalant.

Hij kijkt nog een paar minuten mee en zegt dan: 'Ik snap niet waarom ze daar zoveel moeite voor doen. Er is niks op Mars.'

'En dat zeg jij!' antwoordt ze scherp.

Hij haalt zijn schouders op en gaat verder met zijn krant.

De dagen erna wordt ze steeds creatiever. Ze legt een bakje zand op de vensterbank, verstopt er wat stenen in en wacht af of hij er iets mee doet. Ze bakt een cake met stukjes marsreep en zet die onaangekondigd midden op tafel. Hij neemt meteen een stuk en zegt dat hij de chocola hemels vindt.

Op een avond, als hij op de bank in slaap is gevallen, besluipt ze hem met een magneet. Voorzichtig houdt ze die bij zijn hoofd. Niets. Zijn arm dan. Nog steeds niets. Ze probeert zijn sokken, zijn broekzakken, zijn kin. Tot ze de magneet per ongeluk laat vallen en hij wakker schrikt.

'Wat doe je?' vraagt hij.

'Niks,' zegt ze snel.

Hij kijkt haar lang aan. 'Waarom denk ik, dat jij denkt, dat ik iets verberg?'

'Ik denk niks,' zegt ze te snel.

Hij zucht. 'Als ik je vertel wat ik ben, wil je dan stoppen met dat gedoe?'

Haar adem stokt. 'Dus je bént iets?'

Hij knikt langzaam. 'Ja. Iedereen is íets. Maar het is niet wat jij denkt.'

'Niet van Mars?'

Even is hij stil, dan barst hij in lachen uit. 'Nee,' zegt hij, 'ik kom niet van Mars.' In zijn ogen verschijnt iets melancholisch. 'Ik kom van Brabant.'

Ze staart hem aan, in eerste instantie flabbergasted zoals de Fransen dat zo poëtisch zeggen. Ze laat de gedachte een moment op zich inwerken. Brabant? Oké… Brabant! Vandaar het trappistenbier in de koelkast, de standaard Bossche bol op zaterdagavond, de voorraad worstenbroodjes in de vriezer.

'En dat gedoe met de sterren dan? Toen, midden in de nacht?' vraagt ze.

Hij haalt zijn schouders op. 'Ik kon niet slapen en probeerde de Grote Beer te vinden. De Steelpan.'

Ze laat zich achterover in de stoel zakken. Haar hoofd bonkt. Dit had ze niet zien aankomen. Brabant! Dat was misschien nog wel vreemder dan Mars.

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤