Geen fut. Je zakt in elkaar als een mislukte pudding. Je wilde wel. Het ging toch goed. Waarom niet nog een keer. Maar het is weer surrogaat, nagemaakt, en krachteloos als dunne poep in een ziekenhuisbed.
Het is niet een kwestie van bedenken. Het stoot als het komt, zomaar omhoog, vanuit je onderbewustzijn.
Maar toch, koester die gloeiende vonk, als die ooit komt.
Neem de pen weer ter hand en duik op het papier. Geen remmingen meer. Wat maakt het ook uit. Schrijf maar raak. De letters kosten geen cent en een prop papier is zo gemaakt. Luister naar dat bewegelijke kussen in je hoofd, rustig, ontspannen en dan weer creatief en geestverruimend, als je wilt ondersteund door een liter bier.
Na honderden, duizenden zinnen, ben je misschien verworden tot een mestvaalt van onbegrepen woorden. En dansen in je grafkuil nooit gehoorde verhalen, rondom je ontbindende oren. Het leven heeft je niet gegeven wat van toepassing was, maar toch heb je de pen gedreven.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten