Vijf voor zeven. Hij vouwt de krant op, waarin hij overigens op dit bankje geen letter gelezen heeft, en gaat op weg naar de Drie Gezusters. Geen omwegen dit keer. Als hij bij de snackbar de hoek om slaat, scant hij in een flits het terras aan de overzijde, maar er is nog steeds geen van Eerschot te zien. David steekt de straat over en besluit op het terras plaats te nemen aan een tafeltje helemaal achterin waarbij hij met zijn rug tegen de muur zit. Altijd een veilig idee en van daaruit heeft hij het meeste overzicht.
‘Wat kan ik voor u betekenen?’ een jonge dame in een strakke blauwe spijkerbroek en een witte blouse buigt zich licht voorover en gunt hem een blik op haar decolleté. David stelt daarin geen interesse, legt zijn krant op tafel en bestelt een cappuccino.
‘Wilt u misschien ook even de kaar, de eerste asperges van het seizoen smelten zo weg op uw tong.’
David heeft zich niet ingesteld op deze aanhoudende bediening en terwijl hij voortdurend om zich heen kijkt, volstaat hij met het ontkennend schudden van zijn hoofd. Als ze zich al omgedraaid heeft, roept hij haar terug en vraagt alsnog om de kaart. Zeven uur is etenstijd en hij kan zich hier maar beter zo gewoon mogelijk als een willekeurige terrasbezoeker presenteren.
Als de serveerster hem de cappuccino heeft gebracht en hij even later de kaart al driemaal heeft doorgenomen, kijkt hij op zijn horloge. Kwart over zeven. Van Robert van Eerschot geen spoor. Ongeveer driekwart van de tafeltjes is nu bezet. Grotendeels door, zo op het oog, groepjes studenten die met elkaar de grootste lol hebben, elkaar hun smartphone toeschuiven en gierend de laatste filmpjes uitwisselen. Daarnaast twee tafeltjes waarbij twee vriendinnen met elkaar hun laatste aankopen uitwisselen. De tasjes dragen de naam van boetiekjes die David niets zeggen. De buit bestaat uit wat nieuwe sieraden, ziet hij en twee rokjes voor ongetwijfeld meer zomerse dagen.
De enige dissonant in dit gezelschap vormt de bezetting van een tafeltje links voor hem aan de rand van het terras. Het zijn twee jongemannen die vooral om zich heen kijken en dat afwisselen met een blik op hun mobieltjes. Er wordt niet met elkaar gecommuniceerd. Het lijken hem in ieder geval geen doorsnee studenten te zijn. Ondanks de kilte van april zitten ze er in T-shirtjes met korte mouwen die stevige spierbundels laten zien en de nodige tattoos. Ze hebben overigens niet alleen zo ongeveer hetzelfde zwarte T-shirt en zwarte spijkerbroek aan, ze hebben ook verder nogal wat overeenkomstige trekken in hun uitstraling. Strak geschoren hoofden, een brede kaak en de onmisbare zwarte zonnebril op hun gladde bol. Het zouden zo maar broers kunnen zijn. Eén van hen hijst zich overeind en gaat iets verderop staan. De ander komt op hem af.
‘Dag heer, mag ik misschien even naast u plaats nemen of hebt u wellicht een afspraak met iemand anders?’ Hij kijkt David strak aan.
Die realiseert zich meteen dat dit geen vrijblijvend verzoekje is. Ze hebben hem vast al een tijdje in de gaten gehouden. Toch zal het van hun kant een gokje zijn; tenslotte kennen ze hem niet en hij zou toch wel degelijk gewoon een toevallige bezoeker kunnen zijn.
‘Ga gerust zitten. Plek genoeg lijkt me zo en bovendien, ik heb de kaart nu een paar keer doorgenomen en het menu spreekt me niet erg aan, dus eerlijk gezegd sta ik zo ongeveer op het punt om te gaan afrekenen.’
De jonge man kijkt David nog eens aan, pakt de menukaart op, neemt die door en wijst dan op het met krijt op een zwart bord geschreven menu van de dag.
‘Verse asperges, misschien zijn die nog een idee? Volgens de kenners hier zijn ze een zegen voor de tong. Bovendien schijnen ze loslippigheid te voorkomen.’
De toespeling ligt er dik bovenop, maar Davids mimiek blijft strak.
‘Nou eerlijk gezegd, daar heb ik niet zo’n last van. Van loslippigheid bedoel ik, en bovendien heb ik gisteren al asperges gegeten. Maar goed toch bedankt voor de tip. Juffrouw, mag ik even afrekenen alsjeblieft?’
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten