David stelt vast dat het aantal bezoekers flink toeneemt. Vanachter het berenkostuum ziet hij de mensen de zaal binnenlopen. Aan het geroezemoes te horen kent een aantal mensen elkaar. Maar dat is ook niet zo verrassend. Het gezelschap dat op dit soort politieke avonden afkomt is over het algemeen behoorlijk homogeen. Blijkbaar geldt dat nu ook ondanks het feit dat hier vanavond het rechtse gedachtengoed wordt gekoppeld aan de klassieken van Leopold. Een moment is er de schrik omdat een ouder stel de zaal ingang voorbijloopt en op weg lijkt naar de garderobe waarin hij zich heeft verborgen. Ze zijn in druk gesprek en ontdoen zich van de jassen. Maar als ze de jas aan een haakje willen hangen roept er iemand in de verte dat de garderobe zich op een andere plek bevindt en draaien ze zich weer om. Opgelucht haalt David adem.
Er komen nu maar weinig mensen meer binnen. Blijkbaar staat de avond op het punt van beginnen.
David hoort van een afstandje aan het applaus dat Robert van Eerschot welwillend wordt onthaald. Hij kan zich tenminste niet voorstellen dat dit een enthousiaste reactie is op de eerste woorden van Leopold. Er is op dat moment geen beweging meer op de gang. Er staat alleen nog iemand bij de toegangsdeur geposteerd. David voelt zich voldoende veilig om de schuilplaats te verlaten. En toch aarzelt hij. Natuurlijk kan hij als bezoeker alsnog aanschuiven met een beroep op een uitgelopen toiletbezoek. De man, die met kaalgeschoren hoofd bij de ingang van de zaal heeft postgevat, zal een oudere heer als David zonder probleem laten passeren. Maar tegelijkertijd heeft hij nog steeds het idee dat hij dan het zicht op wat er werkelijk gebeurt kwijt zal raken. Er is iets met die sporttas. Hij besluit de geur van de kamferballen nog wat langer te verdragen en in ieder geval de pauze af te wachten. Bovendien hoort hij in de inmiddels stilgevallen zaal de nasale stem van Leopold. Dat trekt hem niet erg aan. Het is niet ondenkbaar dat het publiek op dit avondlijke uur massaal bezig is in slaap te vallen.
Het geduld wordt behoorlijk op de proef gesteld. Er is sprake van een status quo. De zaal is stil, de deur gesloten, de kale man blijft spiedend rondkijken en verandert niet van positie. Maar de voortdurende mottenballengeur is het ergste. Hij begint er behoorlijk bevangen van te raken en overweegt alsnog om zijn verstopplek op te geven. Net op dat moment klinkt er opnieuw applaus. Kort daarop verschijnt de jonge Robert van Eerschot in de gang.
Als David hem zo ziet lopen, verbaast hij zich andermaal over zijn gedachtegoed, zoals hij dat in de folder bij elkaar heeft verzonnen. Hij had meer sociale bewogenheid achter zijn uitstraling vermoed. Mits zorgvuldig gecoiffeerd hebben baarden tegenwoordig blijkbaar niets meer uitstaande met links gedachtegoed. Vanuit zijn nis ziet David dat bekende gedrag van toehoorders, die in de pauze serieuze moeite doen om sprekers aan te klampen. Sommige mensen kleven graag aan bij autoriteit. In de hoop dat het ook een beetje op hen zelf afstraalt? Om in een goed blaadje te komen? Te laten zien dat ze een interessante gesprekspartner zijn?
Robert doet het enige wat in zo’n omstandigheid verstandig is. Hij blijft doorlopen, knikt welwillend zonder te antwoorden en excuseert zich als hij de deur van het toilet opent.
Als niemand hem daar volgt ziet David dat hij een minuutje later de deur weer opent en in één doorgaande beweging doorloopt naar de opslagruimte. Hij is daar maar even en komt meteen weer tevoorschijn met de sporttas in de hand. De man met de kale schedel en het oortje, die de wacht houdt bij de deur, schiet op hem af en neemt de tas over. Robert geeft deze, zo lijkt het, graag uit handen. Er worden geen woorden gewisseld. Waar de tas wordt neergezet kan David niet volgen, maar hij weet maar een ding. Hij moet zijn plek in de garderobe verlaten en proberen de zaal binnen te komen.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten