Als de deur is dichtgevallen en David weer op adem is weet hij het zeker. Hij kan nu niet weggaan. De folders laten er geen misverstand over bestaan welke politieke wind hier vanavond in het Luxor gaat waaien. Hoe zwaar het rechtsextremistische gedachtegoed hier wordt uitgedragen en hoe ver het de wettelijke regels gaat overschrijven, daarvan heeft hij uiteraard geen idee, maar dat hier iets bijzonders speelt is wel duidelijk. En belangrijker: het past nog steeds naadloos binnen zijn AIVD-opdracht. Hij heeft nog steeds geen flauw idee van wat er vanavond eigenlijk echt op het programma staat. Meer informatie dan de Wagner expertise van Leopold die hier vanavond waarschijnlijk weer wordt uitvergroot en met daarnaast de inhoud van het vlugschrift heeft hij voorlopig niet. Wat die met elkaar te maken hebben is hem ook volledig duister. En dan is er natuurlijk nog die tas die door Robert van Eerschot werd gecontroleerd en die daar achter de deur van de opslagruimte als een bewegingsloos duister object vol geheimen ligt te wachten. Ja, waarop?
Voorzichtig opent David de deur op een kier en zo ziet hij wat bezoekers binnenkomen door de twee klapdeuren wat verderop in de gang. Gebruikmakend van het licht dat naar binnen valt checkt hij nog even het slotje van de tas maar deze is inderdaad weer dicht geklikt. Hij kan er nog steeds niets mee. Hoe nu verder?
Hij kan zich natuurlijk simpelweg onder de bezoekers mengen en in de zaal gaan zitten, maar op de een of andere manier heeft hij het gevoel dat hij ook in de buurt van de tas moet blijven. Hij realiseert zich dat er iets achter de schermen gebeurt en in de zaal zou hem dat weleens kunnen ontgaan.
In de gang ziet hij dat naast deze opslagruimte zich een garderobe bevindt. Deze is blijkbaar niet bedoeld voor bezoekers, want de kapstokken hangen vol met bontgekleurde jurken, pakken in verrassende kleuren en combinaties, pruiken en hoeden. Blijkbaar voor het grijpen in een of andere toneelvoorstelling. Hij neemt de geur van mottenballen en de al te lang niet gewassen en naar de kringloop ruikende kleding voor lief en neemt plaats achter in deze nis. Als hij een berenpak iets opzij schuift heeft hij zicht op de bezoekersstroom en blijft hij bovendien in contact met de opslagruimte. Bovendien kan hij zich van hieruit toch nog op enig moment min of meer geruisloos onder de bezoekers mengen en alsnog besluiten de zaal in te gaan. En, niet onbelangrijk bedenkt hij zich, mocht hij dan toch nog worden ontdekt, dat kan hij altijd als excuus aanvoeren dat hij zich vergist heeft met de garderobe. Hij glimlacht om zijn zelf gevonden spitsvondige uitvlucht in noodsituaties.
Robert van Eerschot loopt inmiddels handenwrijvend door de zaal. Hij heeft zich aangewend om alle bezoekers zo veel mogelijk bij binnenkomst persoonlijk welkom te heten. Dat werkt. Mensen voelen zich gekend. Daar waar mogelijk noemt hij voornamen. Tegelijkertijd biedt het hem de gelegenheid voor een snelle check op voor- en tegenstanders. Al in de handdruk of in de oogopslag leest hij hun voorkeuren. Hij kan ook meteen een inschatting maken wie hij wel en niet het woord gaat geven. Echte tegenstanders gaat hij toch niet overtuigen. De kunst is dan om ze te isoleren, zodat ze feitelijk al vanuit de zaal gecorrigeerd gaan worden. Hij zal nooit zelf voor de verdediging kiezen, voor goedpraterij of voor het afzwakken van zijn stelling. Dat maakt je alleen maar kwetsbaar en levert uiteindelijk niets op. Bovendien laten feiten zich eenvoudig aanpassen.
De gebroeders van Beek negeert hij. Het zijn z’n grootste medestanders, die hem in de zaaldiscussie ook terzijde zullen staan. Zij zullen als dat nodig is in eerste instantie de discussie met tegenstanders aangaan en hen desnoods luid het woord ontnemen. Maar Robert heeft liever niet dat het publiek al vooraf ziet dat hij de gebroeders kent. Een knipoog is voldoende.
Hij kijkt naar Leopold die rechts voorin de zaal zit. Hij oogt rustig, onbeweeglijk, net zoals hij anders ook door het leven gaat.
En toch, als Robert wat dichterbij zou komen, dan zou hij aan de kaken van Leopold zien dat de professor gespannen is. Dat heeft niets te maken met het feit dat hij zich realiseert in een beweging te zijn beland die uiteindelijk toch niet de zijne is. Nee, Leopold maakt zich druk over de wijze waarop hij zijn presentatie vorm moet geven. Hij mist de zekerheid van die plastic sheets in zijn hand. En van een apparaat dat simpelweg met één druk op de knop projecteert wat hij fysiek tastbaar op de glasplaat legt. Wat hij nog naar boven of beneden kan verschuiven en waarop hij zelfs nog iets kan aanwijzen als dat nodig is. Het is eigenlijk niets voor hem dat iemand anders zo meteen achter een laptopje de timing bepaalt waarop zijn teksten en schema’s op het scherm verschijnen. Hij heeft ook te vaak meegemaakt, dat systemen niet goed op elkaar aansluiten en weigeren te doen waarvoor ze bedoeld zijn, waardoor er wel een lichtvlak verschijnt maar niet, zoals bedoeld, de tekst die hij had voorbereid. Als er al een lichtvlak verschijnt! Niet zelden is er vervolgens een lezing verprutst door mensen in de zaal die suggereren wel verstand van techniek te hebben, maar uiteindelijk stranden te midden van een wirwar aan kabeltjes.
Dat is hem zelf met zijn sheets nog nooit overkomen!
Hij denkt nu over een zin na, waarmee hij het eventuele mislukken van de PowerPointpresentatie met een mooie kwinkslag kan ondervangen. Iets van een soort verwijzing naar de kracht van eenvoudige oplossingen uit het verleden en het vastlopen in de complexiteit van hedendaags bedachte innovaties. Het mislukken van de PowerPoint is daarvoor dan een mooie metafoor. Niet alles is echte vooruitgang! Maar uiteindelijk lukt het hem niet een grappige kwinkslag voor te bereiden.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten