Wagner - Hoofdstuk 1

Verderop in de gang komt de expert aan lopen. Althans het kan bijna niet anders of dit is de spreker waarop wordt gewacht: Leopold van Rijckershove. David ziet het aan de beige regenjas. Niet sjiek genoeg. Die past niet bij rijk gevulde pensionado’s die zich hier verzameld hebben voor een lezing over Wagner. Hij heeft het nog even opgezocht: de componist dus…niet de militie.

Niet alleen de regenjas past niet. Dat geldt ook voor de bruine aktetas van het type ‘boekhouder uit de jaren ’60 die de expert bij zich heeft. Van die tassen die je alleen nog maar in de vergeten hoeken van de kringloop kunt vinden. In die verstofte nissen waar zich ook vaak schuin afgelopen bergschoenen ophouden. Net als koffers die zelf al zoveel gewicht hebben, dat je zelfs zonder inhoud het maximaal toelaatbare aantal kilo’s op de luchthavens overschrijdt. Die aktetassen zijn tegenwoordig overbodig. De ‘business controllers’ van deze tijd dragen, met hun wit gesteven overhemden en net te strakke pantalons, immers hooguit een dun laptopje met zich mee.

David van de Meer hangt tegen de vensterbank in de hal die hoort bij de collegeruimten op de tiende verdieping van deze taalfaculteit. Het is zijn geliefkoosde plek, een beetje afgezonderd van de rest, zonder daarmee al te veel op te vallen. Een kopje koffie naast zich en de smartphone in de hand. Niet dat hij daar nu zoveel zaken op heeft af te handelen, maar het is wel een zeer geschikte afweer tegen collegegenoten die uit zijn op een praatje. Daar houdt hij niet zo van en die gesprekjes zijn nu ook niet zo handig gezien zijn echte missie. Hij moet de hele collegereeks volgen om niet op te vallen en hij heeft er al twee bijeenkomsten op zitten. Maar vandaag gaat het er echt om. Vandaag is de gastspreker aan de beurt waar het allemaal om begonnen is.

Voor David is dit zijn eerste inlichtingenoperatie voor de AIVD. Werken voor de AIVD, wie had dat ooit kunnen denken. David zelf in ieder geval niet. Zeker niet gedurende de dertig jaar dat hij zich innig verbonden had gevoeld met het politiekorps. Maar van dat korps had hij afscheid moeten nemen. Het is alweer een tijdje geleden dat hij de deuren van het politiebureau achter zich heeft dicht geslagen. Of eerlijk gezegd, het was eigenlijk andersom. Het was het politiebureau dat de deuren achter hèm sloot. Gevolg van een volgende reorganisatie waarvan hij er tijdens zijn lange loopbaan zoveel had meegemaakt. Er zat wel regelmaat in: het ging van schaalvergroting naar schaalverkleining en vice versa. Nu was nationalisatie en opdeling in grotere regio’s weer aan de orde. Sluiting van de soms net nieuwgebouwde en van alle moderne snufjes voorziene dorpse locaties was een logisch gevolg. Het eervol ontslag van de 60+ers was een bijkomend winstmodel.

Eerlijk is eerlijk: hij vertelde altijd vol trots dat hij bij de politie werkte, maar hij was toch eerder het ‘hulpje van’ geweest. Hij werd ingezet voor het betere speurwerk. Altijd achter zijn bureau met lijstjes voor zich: uitzoeken van nummerborden, op orde brengen van vuistdikke dossiers, nauwlettend volgen van uren aan bewakingsbeelden. Hij waande zich een inspecteur, maar moest het voor de spanning en het avontuur vooral hebben van de belevenissen van zijn collega’s. Natuurlijk was het een wens geweest om mee op een klus te gaan, maar hij miste de training en ervaring en, het moet gezegd, ook de nodige vaardigheden.

Het duurde niet lang voordat na zijn gedwongen afscheid de verveling toesloeg. Toen hij zich daar tijdens een rondje golf over beklaagde, maakte een vriend hem besmuikt attent op vacatures bij de AIVD. Met de toename van de terrorismedreiging, vertelde hij, is de AIVD op zoek naar mensen met een politieverleden en die ingezet kunnen worden bij geheime inlichtingenoperaties. Door de screening, was hij vlot doorheen gerold. En ook de eerste opdracht had niet lang op zich laten wachten: informatie verzamelen over de expert die zich nu komt melden in de gang van de collegeruimtes. Van tevoren was door de AIVD aangegeven dat hij zich niet moest laten misleiden door de eerste indrukken van Leopold. De spreker heeft misschien een saaie uitstraling, maar het is het niet ondenkbaar dat deze Vlaamse professor directe banden onderhoudt met een rechtsextremistisch netwerk dat pogingen doet om de blanke suprematie te herstellen. Het vermoeden is dat hij betrokken is of, sterker nog, misschien zelfs de architect is van de ideologische onderbouwing van de beweging en het salonfähig maken van bedenkelijke opvattingen.

Leden van dit netwerk waren, zo is het vermoeden, betrokken bij recente aanslagen op een moskee en het partijbureau van de PvdA. In de vlugschriften, die rond die aanslagen werden verspreid, stonden die opvattingen breed uitgemeten. Dat het vluchtelingenvraagstuk gecreëerd is om de westerse samenleving te destabiliseren; dat het de inzet van de moslimcultuur is om onze Joods Christelijke Cultuur omver te werpen; dat linkse partijkartels daarvoor de lopers uitleggen en nog zowat van die zogenaamde ‘witwaspraktijken’.

Naast deze populistenpraat, die ondertussen het internet terroriseert, acht de AIVD het vooral dreigend dat niet alleen een legertje leeghoofden zich hieraan schuldig maakt, maar ook een intellectuele elite zich steeds sterker laat gelden. En dat het juist die elite is die in deze Heilige Oorlog gewapende weerstand geoorloofd acht.

De opdracht voor David is helder: meer te weten komen over deze Leopold van Rijckershove en de wijze waarop hij zijn giftige gedachtegoed verspreidt. Als daarbij andere belangrijke connecties zichtbaar worden, dan wil de inlichtingendienst daar uiteraard ook alles van weten.

Dit is hoofdstuk 1 van een te voltooien manuscript

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

*Wagner