The earth says hello
You twinkle up above
We twinkle below."
Musical Hair – Good morning Starshine
Vorig jaar fietste ik een aantal dagen in de week in alle vroegte op mijn Raleigh van Leiden naar Noordwijk. Ik liep stage bij de Willem van den Bergh Stichting, die zorg biedt aan verstandelijk gehandicapte mensen. Dat was een fijne stage! Na een voldoende beoordeling van de stage mocht ik er ook nog vakantiewerk doen.
Het was de eerste keer dat ik echt aan het werk ging in de verpleging. Ik moest daar wel eventjes aan wennen, want ik had van jongs af aan in de tuin gewerkt: veelal bij mijn vader, in de chrysanten. Inmiddels runt papa het familiebedrijf samen met mijn broer John.
Ik werkte vroeger ook wel bij andere tuinders in het dorp. Zo heb ik fijne herinneringen aan anjers bossen met de buurjongens, en samen genieten van de muziek die het programma 'Arbeidsvitaminen' ons op de radio bracht, met de slogan: "Onze favoriete muziek voor tijdens elke klus!" In de tuin hadden we leuke gesprekken over popmuziek. Toen het nummer '2112 ' van Rush op de radio gedraaid werd, was ik meteen verkocht! Rush is een Canadese progressieve rockband, opgericht in mijn geboortejaar: 1968. Ik begon met het verzamelen van mooie songteksten, onder andere van Rush en Pink Floyd.
In die periode deed ik trouwens ook nog ander werk, namelijk: zorgen voor een jonge baby! Ellen - de moeder van de baby - had tijdens de wintersport haar been gebroken. Ik assisteerde haar in het huishouden, en deed baby Nina in bad. Die prachtige, pure blik in de ogen van Nina: zo mooi! Ik vond dat werk eerst spannend. Want ik voelde mij heel verantwoordelijk. Maar ik merkte al gauw dat het mij goed afging. Ik vond het speciaal dat ik voor Nina mocht zorgen.
Het was gezellig in het gezin van Nina en haar ouders, Ellen en Mark. Gelukkig herstelde Ellen goed van haar gebroken been. Mijn hulp was toen niet meer nodig, maar ik had er wel een mooie ervaring bij!
In de zomer van 1989 ging ik dus voor het eerst aan het werk als – aankomend – verpleegster! Ik vind dat dit beroep goed bij mij past. Ik zeg wel 'verpleegster', maar bij ons op school zeggen wij 'verpleegkundige'. Aan Verpleegacademie Vronestein volgen wij namelijk het hoogste niveau opleiding in de verpleging. Maar ik houd niet zo van 'praten in niveau's'. Ik begrijp niet waarom de ene persoon 'verpleegster' heet en de andere persoon 'verpleegkundige'. We gaan immers met zijn allen voor hetzelfde goede doel!
In de Willem van den Bergh Stichting zorgde ik voor verstandelijk en lichamelijk gehandicapte mensen, in paviljoen 'de Regenboog'. Dat was intensief, maar mooi werk! Soms ga ik langs bij de bewoners en begeleiders, om koffie te drinken en bij te praten. Er is een bewoner die zich bijna niet kan bewegen, en is aangewezen op een rolstoel waar hij in ligt. Die stoel is helemaal voor hem op maat gemaakt. Zijn lichaam is vergroeid door spasmes. Klaas maakt contact middels oogbewegingen en geluiden. Toen ik vorig jaar in de Regenboog werkte, las ik in het rapport over Klaas' voorliefde voor 'wandelen in de regen'. Dus toen het op een warme zomerdag keihard regende, vroeg ik aan mijn collega Tina of ik met Klaas mocht gaan wandelen. Dat vond zij een goed idee. Het werd de middag van mijn leven. En van Klaas natuurlijk! Ik die kar maar duwen en hij maar lachen. Hij raakte niet uitgelachen in de stromende regen! Ik had ervoor gezorgd dat Klaas goed beschermd was tegen de regen. Zelf was ik totaal doorweekt geraakt. Maar: hoe meer regen hoe beter! Het leek wel een scène uit een film! Toen ik Klaas even later onder de douche hielp en aankleedde, keek hij mij aan met blije ogen. Het leek wel alsof ik in zijn ogen de verhalen las die hij niet in woorden kan uitdrukken.
Dit mooie vakantiewerk deed ik als uitzendkracht bij LUBA Uitzendbureau. Dat is een klein uitzendbureau in het centrum van Leiden. De naam 'LUBA' verwijst naar de Latijnse aanduiding van Leiden: Lugdunum Batavorum.
Intercedente Karin regelt meestal de diensten voor de verpleging. We maken vaak even een praatje. Elke vrijdagmiddag is er een borrel voor de uitzendkrachten. Er is een schreeuwend tekort aan verpleeghulpen, dus wij zijn gewild! De intercedentes verwelkomen ons dan ook graag, en ze zijn goed voor ons. Ik heb het wel over 'ons', maar ik ken eigenlijk niet veel andere verpleeghulpen. In die zin ben ik wel een echte einzelgänger.
Momenteel werk ik vaak als verpleeghulp in een verpleeghuis dat gesitueerd is in een voormalig klooster in Warmond. Dat is naast de ruïne van Warmond. Het is hard werken! De mensen zijn erg ziek en afhankelijk van zorg. Er is zo weinig personeel; ik word daar gewoon verdrietig van. Als 'robots' betreed je met vier verpleegsters een ziekenkamer. Je verzorgt in een razendsnel tempo alle vier een bewoner, zonder ook maar een woord te zeggen. Dan 'verhuis' je naar de volgende kamer en begint het ritueel opnieuw. En als je dan een praatje maakt met de bewoner, word je op je vingers getikt. De meeste bewoners hebben hulp nodig met eten en drinken. Soms help je twee mensen tegelijk: zó onpersoonlijk!
Naast het werk als verpleeghulp loop ik stage in het Academisch Ziekenhuis Leiden, zoals ik al vertelde. Dat is een herkansingsstage. Want de stage in het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft was mislukt, omdat ik daar over mij heen liet lopen. Ik hoop echt dat ik de stage in het AZL ga halen. Want dan kan ik in het najaar beginnen aan mijn herkansingsstage in de psychiatrie. Die heb ik namelijk de vorige keer ook al niet gehaald, omdat ik de lat veel te hoog leg. Mijn klasgenoten zeggen dat ik het heus wel kan, dat ik niet steeds het onderste uit de kan moet willen halen. Ze zeggen dat ik de docenten gewoon moet overbluffen. Maar zo zit ik eenmaal niet in elkaar.
Toch ben ik er wel van overtuigd dat het ooit gaat lukken om die felbegeerde verpleegstersspeld te halen.
Ik werk trouwens ook weleens als verpleeghulp in Endegeest, een psychiatrisch ziekenhuis in Oegstgeest. Het werk daar gaat mij gemakkelijk af. Het ligt me gewoon.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Reacties
Een reactie posten