Doorgaan naar hoofdcontent
Over deze websiteOp De Slushpile publiceren schrijvers hun boeken, verhalen en gedichten. De redactie selecteert de beste ingezonden werken. Lezers geven met hartjes en reacties hun mening.Meer informatie

Boek van de week



Nieuw en populair

InfoBeoordeeld door lezers. Aantal hartjes, reacties en de plaatsingsdatum bepalen de volgorde van de lijst. Nieuwe verhalen krijgen de eerste 8 uur een boost voor zichtbaarheid. 💙=Aanrader van de redactie. Korte verhalen en gedichten worden in principe niet door de redactie geselecteerd, iedereen kan plaatsen wat hij wil.

[Wordt opgehaald]


Laatste reacties:




Recent toegevoegd

Mossel - H14 De brief

Mossel
20 dagen voor nu


Met mijn handen in mijn zakken liep ik langs de gracht tot ik de Oostertoren in het oog kreeg die ondanks zijn zwartgeblakerdheid trots en stevig tussen de huizen uitstak. De wind piepte en miauwde als een kat en mijn haren wapperden rond mijn hoofd.
Misschien moet ik haar een brief schrijven, dacht ik, dan kan ik haar zeggen dat het me spijt, maar dat ik van haar houd. Nee. Niet dat het me spijt. Wat moet ze denken. Schrijf gewoon: ik hou van je. Ik hou van je.
Ik ging het marktcafé binnen bestelde een kom kwas en vroeg pen en papier. Bij een raam dat uitkeek over de stoffenmarkt, waar de vrouwen zich over de rollen bogen en de stoffen bevoelden met hun vingers, ging ik zitten aan een plank die als tafel dienst deed. Vlak bij het café stond een viskraam. De visser, met een gele zuidwester op, had een grote bak voor zich. In zijn ene hand had hij een tang en in zijn andere hield hij een druipende oester omhoog.
Ik sloeg het bloc papier open en terwijl de mensen van het café om mij heen roezemoesden, schreef ik haar een lange brief.
Toen ik klaar was, liet ik mijn blik over het papier gaan en herinnerde me opeens wat meneer Gunther had gezegd over Sonja. Over mijn Sonja.
Ik zuchtte en keek een tijdje naar de markt. De visser kraakte lachend een oester open voor een klant. Achter zijn kraam stond een roodharig meisje lachend te zoenen met een soldaat. De visser pakte de volgende oester uit de bak. Het roodharige meisje hield haar hoofd scheef en hapte in de soldatenmond.
“Ja ja, er komen veel mannen voor haar,” had Gunther gezegd.
Ik keek weer naar de brief, scheurde hem uit het schrift en verfrommelde hem.
Kinderen gooiden keien op een bevroren plas zodat er witte barsten in het ijs kwamen.


Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

Reacties