Hart en hemel - H5

Nadat ze bij haar schoonouders is weggevlucht, loopt Eva urenlang doelloos rond over straat. De moeder van GertJan kon vaak bot uit de hoek komen, maar wat ze zich vanmiddag veroorloofde, sloeg alles. Of ze wel “aan haar huwelijkse plichten had voldaan”? Ze moest eens weten, hoe ze lange nachten in stilte huilde om de zoveelste afwijzing van GertJan. Na de teleurstellende huwelijksnacht had ze hem getroost en gezegd dat hij de tijd kon nemen. Steeds meer twijfelde ze aan zichzelf: ben ik wel aantrekkelijk genoeg? Meer dan een vluchtige nachtzoen kon er meestal niet af voor het slapen gaan. Als zij zich tegen hem aan vlijde, legde hij nooit spontaan een arm om haar heen.

Ze droeg haar verdriet in stilte tot ze het niet meer uithield en haar hart uitstortte bij haar moeder.

‘Je moet je man verleiden, koop eens een mooie nachtjapon met een lage hals,’ adviseerde ze.

Samen met haar moeder kocht ze een roze, doorschijnend nachthemd met witte bloemetjes.

‘s Avonds wachtte ze GertJan op in bed. Een grote glimlach trok over zijn gezicht toen hij haar zag. Zijn handen streelden de zachte stof. ‘Je bent prachtig,’ fluisterde hij. Dicht trok ze hem tegen zich aan en pakte zijn billen vast. Verschrikt rukte hij zich los en was de slaapkamer uitgerend. De volgende dag bood hij zijn excuses aan: ‘Sorry, lieverd, het ligt niet aan jou. Ik moet er nog aan wennen dat we getrouwd zijn.’

Diverse keren stelde ze hem voor naar de huisarts te gaan; hij wist het steeds weer uit te stellen.

Ze komt verkleumd thuis en schenkt een glas rode wijn in. Uit een lade van het dressoir pakt ze het fotoboek van de huwelijksdag. Haar trouwjurk, roomwit met kleine pareltjes, was beeldschoon. GertJan zag er adembenemend uit in zijn glanzende zwarte pak. Wat was ze trots op hem die dag.

Nu pas valt haar op dat hij haar niet echt aankijkt op de foto, er hangt een zweem van droefheid over zijn gezicht. Hoe komt het dat ze dat niet eerder zag?

Ze dacht hem door en door te kennen, haar vriend, haar beste maatje vanaf hun jeugd. Elke dag reden ze samen door weer en wind twaalf kilometer op de fiets naar de middelbare school in de stad. Samen bezochten ze de catechisatie, ze bewonderde hem om zijn scherpzinnige vragen en grote kennis van de Bijbel. Ze was zich bewust van de jaloerse blikken van andere meisjes die hem maar al te graag als vriend wilden hebben. Alles deelden ze samen, ook zijn grote geheim.

Op een avond nam hij haar mee naar zijn kamer en liet haar zijn verzameling barbiepoppen zien. ‘Jij bent de enige - samen met mijn oma - aan wie ik het vertel.’ Een rode blos trok over zijn gezicht en zijn ogen straalden. Verbaasd had ze naar de poppen en de grote hoeveelheid kleding gekeken. Ze voelde zich ongemakkelijk, alsof ze zich in een kamer bevond die niet voor haar bestemd was. ‘Wat bijzonder,’ stamelde ze, ‘ik heb nog nooit een jongen meegemaakt die barbies verzamelt.’

Stuk voor stuk pakte hij de poppen uit de doos en liet ze haar zien. Ze moest hem beloven er met niemand over te praten.

Ze hield zich aan haar woord en sinds die eerste keer nam hij haar vaker mee naar zijn kamer. Ze wende eraan en voelde zich gevleid dat hij haar tot zijn vertrouwelinge maakte.

Waar Eva niet aan kon wennen, was het harde kloppen op de deur van de moeder van GertJan en haar geroep dat de thee beneden klaarstond. De nadrukkelijke manier waarop ze beneden uitsprak. Als ze aan tafel zaten, kwamen de verwijtende blikken en haar bitse woorden: ‘Het geeft geen pas dat een jongen en een meisje samen in een slaapkamer zijn. Je moet de verleiding niet opzoeken. Er is er Eén die daarvan geniet, de Duivel, die niets liever wil dan jullie in zijn netten strikken.’

Het trouwalbum glijdt van haar schoot, ze vult haar glas opnieuw met wijn. Kou trekt op vanuit de nog kale vloer van haar nieuwe flat. De witte muren gapen haar aan en de geluiden klinken hol.

Ze vouwt haar handen. ‘Help me, God, als U er nog bent. Maak me duidelijk hoe ik verder moet. Als ik fouten heb gemaakt tegenover GertJan, laat me ze zien. Ik weet het allemaal niet meer. Ik heb alleen maar het goede voor hem, voor ons samen gewild.’

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.

Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

*HartEnHemel