De Brief - H4

Het schip vergroot de afstand met mijn oude leven. Op de kade staan de achterblijvers. Ze worden steeds kleiner, tot alleen nog het weten overblijft dat ze daar stonden. Voor sommigen is dit schip een monster dat hen scheidt van alles wat vertrouwd was en dierbaar. Wie weet voor altijd.

Wat betekent dit schip voor mij?

“Ik mis je”. Waar dacht je aan toen je dit schreef? Was het echt in een opwelling of kreeg je toch spijt? Of wilde je mij alleen maar laten weten dat het goed met je gaat en dat ik me om jou geen zorgen hoef te maken?

Maar waarom stuurde je dan verdomme geen foto mee van jezelf, Marian? Dan had ik in je ogen kunnen zien of je me miste. Dan had ik die stomme woorden niet eens hoeven lezen.

Maar ik las ze wel. Ik moet mezelf niet voor de gek houden. Ik wil naar je toe. Ik wil ervaren wat het met me doet als je voor me staat. Ook al is het bijna drie jaar geleden dat we elkaar zagen.

Wanneer ik uit het raam kijk zie ik alleen maar water. Het schip is gedraaid en heeft koers gezet naar zijn bestemming. Ondanks mijn voornemen van nog geen minuut geleden, voel ik me onzeker. Voelde jij hetzelfde toen je mij drie jaar geleden vertelde dat je niet anders kon en mij op je knieën smeekte om met jou mee te gaan naar Amerika? Heb je overwogen om niet te gaan als ik …?

Amper een uur geleden ging ik aan boord van dit schip. Het was het directe gevolg van het verlammende gevoel dat me dagenlang achtervolgde tot ik er niet meer tegen kon. Om ervan af te zijn, hield ik mezelf voor.

Nadat ik het reisbureau had gebeld dat ik de plotseling vrijgekomen plaats accepteerde, verwachtte ik dat ik rustiger zou worden. Niets was minder waar. Tegenstrijdige gevoelens streden om voorrang. Iets in mij zei dat jouw brief niets anders kon betekenen dan wat erin stond. Maar diezelfde stem zei ook dat ik compleet gek was geworden om mijn, nog maar amper herwonnen evenwicht, zomaar overboord te gooien bij het eerste levensteken van jou.

Voor mijn plotselinge vertrek dacht ik nog een seconde aan het manuscript dat nu ergens bij een uitgever op een stapel ligt. Wat als men er brood in ziet en contact wil?

Ik moet het los laten. Zo’n vaart zal het niet lopen. Uitgevers worden overspoeld met manuscripten. Het is maar de vraag of het mijne ooit gelezen wordt.

Maar toch, nu ik overal om me heen alleen maar water zie, overvalt me de paniek. Wat heb ik gedaan? Een manuscript opsturen met alleen een adres en vervolgens inschepen op weg naar een bestemming met een onzekere afloop.

Mijn oude ik maakt mij bang. Uit zelfbescherming had ik haar, na je vertrek, diep weggestopt om de verwachting te temperen dat je misschien toch terug zou komen. Nu is zij er weer. Het is jouw brief waar ze zich aan vastklampt. “zie je wel!”, fluistert ze en tilt de koffer op het bed vlak onder de patrijspoort. Ze zingt zachtjes ons liedje: “Freedom is just another word for nothing left to loose”. In haar gedachten hoort ze hoe jij het rauwe stemgeluid van Janis Joplin met overtuiging probeert na te doen.

De komende dagen kunnen haar niet vlug genoeg gaan.

Ik zou willen dat ik haar verlangen kon voelen.

In het begin probeerde ik het wel maar met elke dag die voorbij ging werd de hoop kleiner.

Toch voelt het anders nu.

Drie woorden meer niet. Echt iets voor jou.

Geen ‘Hallo!’ Geen uitgesproken verwachting. Geen expliciete uitnodiging, zelfs dat niet. Alleen een foto van een wolkenkrabber met op de achterkant jouw adres.

Mijn oude ik twijfelt niet aan wat je schreef. Ik zie het aan de manier waarop zij de koffer uitpakt. Haar handen strelen het nachthemd. Ze duwt haar gezicht in de zachte stof, ingetogen. Haar ogen hebben dezelfde glans als wanneer jij en ik hand in hand lagen na een onstuimige vrijpartij en naar het plafond keken.

Mijn oude ik. Ik wil dat zij verdwijnt.

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤

*DeBrief