Kom niet aan Donovan - Shamar Devan

Hij staat voor het stenen huis. Het feest is in volle gang. De dancehall muziek dreunt uit de ramen en de geur van wiet hangt in de warme avondlucht. Met de jerrycan in zijn hand giet hij de benzine langs de korrelige, betonnen muren.

Er is geen seconde aarzeling. Hij klikt de aansteker aan en werpt de vlam naar de benzine. Gerechtigheid.

Er klinkt geklingel van glazen rum die tegen elkaar tikken. De DJ draait een aanstekelijk dancehall nummer. Donovan glimlacht naar de menigte, terwijl hij een hijs van zijn spliff neemt.

Een vriend met een versleten, rood T-shirt roept iets naar hem door de beat. Het meisje naast hem giechelt, haar arm hangt over zijn schouder. 'Donovan, de gyal op deze feest zijn…'

'Ik weet,' zegt Donovan, terwijl hij zijn spliff weer naar zijn lippen brengt. De rook kringelt langzaam omhoog. Met een lichte knik naar de DJ zorgt hij ervoor dat het volgende nummer nog meer energie in de kamer brengt. Zijn invloed hangt in de lucht, net als de rook van zijn spliff.

Donovan organiseert dit soort huisfeestjes wel vaker. Het is een kleine moeite, maar het brengt iedereen groot plezier.

Zijn neefje is net naar buiten gegaan, wat moet hij daar? denkt hij. Het rumoer van de menigte, de geluiden van de glazen en de zware bas van de muziek lijken langzaam in elkaar over te vloeien, alsof het feest op de achtergrond begint te vervagen. Hij baant zich een weg door de menigte. Hier en daar raakt iemand zijn arm aan, biedt een glas aan, maar Donovan wuift het allemaal weg met een vriendelijke knik.

Terwijl hij naar buiten loopt, vangt hij de blik van Femi die tegen de muur van het terras leunt, een sigaret bungelend tussen zijn vingers.

'Man, wat doe je hier?' vraagt Donovan.

'Ik weet niet, beetje roken.'

'Hoezo, wat is er?'

'Even ontspannen. Ik word helemaal gek van die man dem,' zegt Femi, terwijl hij zijn sigaret op de grond werpt. Zijn neefje is nooit een goede leugenaar geweest.

'Je houdt van mijn feestjes. Praat met me man. Wat is er?'

Femi slaakt een zucht. 'Weet je…' Maar hij slikt zijn woorden in.

'Nee, nee… Ga door, ik ben er voor je. Echt.'

'Je bent niet meer die guy.'

'Wat bedoel je man?'

Femi perst zijn lippen op elkaar. 'Ze willen je dood.'

'Serieus? Wie?'

'De nieuwe generatie… mijn vrienden. Ze zijn klaar met je.'

'Wat?' Donovan's ogen worden groot. 'Weten ze dat ik je oom ben?'

'Nee.'

'Gelukkig. Maar waarom ga je met hun om man?'

'Het zijn toch gewoon mijn vrienden? Wist ik veel dat ze jou moesten hebben.'

'Ja… Daar heb je gelijk in.'

'Maar waarom? Jij hebt niets gedaan. Ik bedoel, je dealt drugs en je speelt hier de baas. Maar dat doet iedereen in deze buurt toch? Dat noem je overleven.'

'Het maakt niet uit wie aan de top staat. Mensen zijn altijd jaloers,' zegt Donovan, alsof hij een één of andere self-improvement podcast runt.

'Maar je bent altijd tegen iedereen aardig, zelfs tegen de haters.'

'Dat is niet genoeg… Maar laat ze maar kletsen. Ze durven toch niets.'

'Wat bedoel je? Ze kunnen je elk moment pakken… Ik wil jou niet kwijt, Donovan.'

'Jongeren zeggen altijd veel, maar doen weinig. Geloof me, ik was ook zo.'

Femi onderdrukt een snik.

'Kom, dan gaan we naar binnen. Deze feest is nog niet klaar.'

Beiden lopen ze het houten huis binnen. De luide muziek, wietlucht en de bezopen aandachtzoekers komen hen meteen tegemoet.

Femi slaat zijn armen over elkaar en kijkt hoe het vuur zich verspreidt over het huis van zijn vrienden. Niemand komt aan Donovan, niemand.

Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤