‘Een snelle IT-jongen’. Dat was de eerste indruk die Clemens Wiggers kreeg van zijn nieuwe cliënt. Hij schatte hem op een jaar of dertig en had hem zien arriveren in een zwarte Golf GTI. Wiggers had weinig zin in het gesprek en had ook de zin van het gesprek niet ingezien. Een koel-vriescombinatie die het binnen de garantietermijn begeeft, ook al is het hoogzomer, is geen probleem dat persoonlijk contact tussen jurist en cliënt vereist. Dit was het type klant dat vandaag een zaak aanmeldt en morgen een oplossing wil.
‘Ik kom je de papieren wel even brengen, dan kun je ermee aan de slag’, had de man die ochtend door de telefoon gezegd. En nu zat hij tegenover Wiggers in de spreekkamer.
‘Zo, dat ziet er knap uit hier.’ De man keek om zich heen en liet zijn ogen daarna rusten op de verouderde computer. Het cynisme viel niet te missen, maar Wiggers kon hem geen ongelijk geven. Zowel het gebouw waarin zijn werkgever was gehuisvest als het meubilair waren aan een opknapbeurt respectievelijk vervanging toe en dat gold ook voor de computers van Wiggers en zijn collega’s. Eigenlijk was alleen de locatie van Domstad Juristen op niveau, aan een singel aan de rand van het stadspark.
‘Met die dingen gaat het ook niks meer worden’, ging de klant verder. ‘Wist je dat al?’
Clemens Wiggers fronste zijn wenkbrauwen, Hij was eigenlijk wel klaar met het gejij en gejou. Hij had de aankoopnota van de koel-vriescombinatie en de garantieverklaring in ontvangst genomen en zijn blik laten dwalen over de brief van de leverancier aan de klant. Met zijn volgende opmerking wilde hij het gesprek afronden.
‘Ik weet voor nu genoeg, dank u. Ik maak een briefje voor de leverancier.’ En daarna toch, met lichte ergernis: ‘Over welke dingen heeft u het?’
‘Die computers. Ik werk voor Kanon Automatisering. Ik ben hier al een paar keer over de vloer geweest.’
Wiggers reageerde niet. Het probleem met de computers en het dossier-registratiesysteem bij Domstad Juristen was hem natuurlijk bekend. De aanbesteding voor een nieuw systeem was twee jaar geleden aan Kanon Automatisering BV gedaan en had nog tot niets geleid. In de tijd dat het probleem begon te spelen was Wiggers lid van de Ondernemingsraad. Hij en zijn OR-collega’s hadden de keuze van de bestuurder voor een klein en onbekend bedrijf als Kanon Automatisering BV niet begrepen.
De klant vatte de stilte die Wiggers liet vallen op als een uitnodiging om verder uit de school te klappen.
‘Ik wist al meteen dat er een probleem was. Maar ja, uurtje factuurtje hè? Gaat nog een aardige fittie worden, tussen jouw baas en de mijne. En of zijn dochter op die pony kan blijven rijden?’
Wiggers had geen zin om langer naar de man te luisteren. Van het OR-lidmaatschap had hij al snel spijt gekregen. Soms is het beter om niet van alles op de hoogte te zijn. Wiggers begeleidde zijn klant naar de uitgang en beloofde hem na het weekend een concepttekstje toe te sturen.
Vond je deze tekst leuk? Deze schrijver wil graag meer lezers. Je kunt hem/haar op de volgende manieren helpen:
- Geef hierboven een hartje. Meer hartjes betekent meer lezers voor deze tekst.
- Laat hier beneden een reactie achter. Ook dit trekt weer nieuwe lezers aan.
- Stuur dit verhaal naar iemand die van lezen houdt.
Namens de schrijver: heel erg bedankt voor je hulp!! ❤
Ik ga dit zeker verder lezen. Wanneer komt het volgende deel?
BeantwoordenVerwijderen